Το ντέρμπι της Ιταλίας!

Η ποδοσφαιρική Ιταλία κρατά την αναπνοή της. Ακόμη κι αν το διακύβευμα του σημερινού Ίντερ – Γιουβέντους δεν ήταν, για τους μεν γηπεδούχους, το κυνήγι της 4αδας και του «σεντονιού» για τους δε τους φιλοξενούμενους η παραμονή στην κορυφή της βαθμολογίας, το γόητρο των μεταξύ τους αναμετρήσεων έφτανε και...περίσσευε, λόγω των όσων έχουν μεσολαβήσει από τις 14 Νοέμβρη 1909 και την παρθενική σύγκρουση «νερατζούρι» και «μπιανκονέρι»!

Γι αυτό άλλωστε ονομάστηκε «ντέρμπι ντ’ Ιτάλια».

Οι γείτονες, αντίθετα μ’ εμάς που ονομάζουμε, καταχρηστικά, «ντέρμπι» οποιοδήποτε «μεγάλο» ματς είναι πολύ προσεχτικοί στις διατυπώσεις τους. Αλλά όταν πρόκειται για την σύγκρουση των δύο λαοφιλέστερων και πιο επιτυχημένων (εντός συνόρων) ομάδων, που διαιρεί την ιταλική «μπότα», τότε επιτρέπεται κι ο όρος «ντέρμπι», παρότι δεν είναι συμπολίτισσες.

Στην πραγματικότητα αυτά που χωρίζουν τους δύο ποδοσφαιρικούς «πόλους» της Λομβαρδίας και του Πιεμόντε είναι πολλά περισσότερα από τα 126 χλμ που απέχει το Μιλάνο από το Τορίνο.

Κι ενσταλάζονται από γενιά σε γενιά τιφόζι.

Εκτός από τον οπαδική κόντρα και τον ανταγωνισμό μεταξύ των κυριότερων βιομηχανικών πόλων της Ιταλίας μέσω των δύο ομάδων, εκφραζόταν, μέχρι πρότινος, η, επιχειρηματική και πολιτική, αντιπαράθεση δύο μεγάλων Ιταλικών «τζακιών»: των Μοράτι και των Ανιέλι.

Για αυτό, άλλωστε, το, περίφημο, πέναλτι του Ιουλιάνο στον Ρονάλντο, στις 27 Απριλίου 1998, το οποίο δεν σφυρίχθηκε ποτέ, κρίνοντας την έκβαση του σκουντέτο υπέρ των «μαυρόασπρων», κατέληξε να συζητείται στα έδρανα του Ιταλικού Κοινοβουλίου!

Ωστόσο, η χρήση του όρου «derby d’ Italia» είχε ξεκινήσει τρεις 10ετίες πριν και πιο συγκεκριμένα από τον, θρυλικό δημοσιογράφο, Τζιάνι Μπρέρα, θέλοντας ν’ απεικονίσει μια κόντρα που ξεφεύγει απ’ όσα περικλείονται σε 90 αγωνιστικά λεπτά

Του χρόνου θα συμπληρωθούν 110 χρόνια αναμετρήσεων από την πρώτη που διεξήχθη στο «Κόρσο Σεμπαστόπολι», του Τορίνου, με νικήτρια (2-0) τη «Γηραιά Κυρία».

Τότε που δόθηκε «κλώτσος να γυρίσει» κι αρχίνισε το «παραμύθι» των μεταξύ τους αναμετρήσεων..

Το 9-1, το…ασφύριχτο πέναλτι στο “Φαινόμενο και το “καλτσιόπολι”

Ημερομηνία ορόσημο για τα “ντέρμπι ντ’ Ιτάλια” θεωρείται η 16η Απριλίου 1961. Η Ίντερ με τον Ελένιο Ερέρα στον πάγκο, στη φάση δημιουργίας της ομάδας των δύο σερί Πρωταθλητριών (1964-65) πάει στο Τορίνο. Το ματς διακόπτεται στο 31’ λόγω εισβολής οπαδών των γηπεδούχων και το κερδίζουν οι “ιντερίστι” 2-0 στα χαρτιά αλλά στην έφεση της Γιούβε αποφασίζεται επανάληψη του αγώνα στις 10 Ιουνίου. Ο πρόεδρος της Ίντερ, Άντζελο Μοράτι, πατέρας του Μάσιμο Μοράτι, αποφασίζει να κατεβάσει την ομάδα Νέων, θεωρώντας πως η απόφαση αυτή είναι προϊόν της παρουσίας του Ουμπέρτο Ανιέλι, αδερφού του προέδρου της Γιούβε, Τζιάνι Ανιέλι, στην προεδρία της Ιταλική Π,Ο. Αποτέλεσμα; 9-1 υπέρ της Γιουβέντους.

Για τον Τσεκαρίνι και το πέναλτι που μόνο εκείνος δεν είδε το 1998 τα είπαμε. Αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο στην αβυσσαλέα κόντρα των δύο ομάδων.

Η οποία μεταφερόταν κι εντός αγωνιστικών χώρων, όπως αποδεικνύει η μπουνιά του (“σκληρού”) Μοντέρο στον Ντι Μπιάτζιο, που ο διαιτητής Μπράσκι δεν είδε, αλλά, ο Ουρουγουανός της Γιουβέντους, τιμωρήθηκε με την χρήση του βίντεο για 3 αγωνιστικές.

Ή το μαρκάρισμα του Νέντβεντ, που προκάλεσε κάταγμα περόνης του Φίγκο, το 2007. Ο Τσέχος “τιμωρήθηκε” με κίτρινη κάρτα. Όπως κι ο Ματεράτσι, το 2005, για το δολοφονικό του μαρκάρισμα στον Ιμπραϊμοβιτς, που ακόμη φορούσε τα “μπιανκονέρι” και δεν ήταν συμπαίκτης του…

Μπόλικο νερό στο μύλο της αντιπαλότητας των δύο ομάδων έριξε το σκάνδαλο “καλτσιόπολι”.

Ως το καλοκαίρι του 2006 Γιουβέντους και Ίντερ ήταν οι μοναδικές ομάδες του κάλτσιο που δεν είχαν υποβιβαστεί ποτέ. Η εμπλοκή των “μπιανκονέρι” κι ο υποβιβασμός τους καθώς κι ότι ένα από τα δύο πρωταθλήματα που της αφαιρέθηκαν (σ. του 2006) κατέληξε, στα χαρτιά, στην τροπαιοθήκη της Ίντερ είχαν ως αποτέλεσμα οι φίλοι των “μπιανκονέρι” να θεωρούν ότι η όλη υπόθεση ήταν μια σκευωρία ενορχηστρωμένη από τους Μιλανέζους.

Η απέχθεια των μεν για τους δε είναι παροιμιώδης κι εκφράζεται ακόμη και στις μεταγραφές. Έτσι οι φίλοι της Ίντερ κατάφεραν διαμαρτυρόμενοι να μπλοκάρουν την “τράμπα” που σχεδιάζαν οι διοικήσεις των δύο ομάδων κι ήθελε τον (“μπιανκονέρο”) Βούτσινιτς και τον (“νερατζούρο”) Γκουαρίν ν’ αλλάζουν φανέλες.

Στραματσιόνι ο... Πορθητής!

H αντιπαλότητα όμως ξεκινούσε από «ψηλά». Έτσι ο θρυλικός Τζιάνι Ανιέλι είχε δηλώσει, υποτιμητικά, για την ανάληψη της προεδρίας της Ίντερ από τον Ερνέστο Πελεγκρίνι: «Πλέον μέχρι κι ο μάγειρας μου μπορεί να πάρει ομάδα ποδοσφαίρου» με τον εγγονό του Αντρέα Ανιέλι να σχολιάζει την αποχώρηση του Μάσιμο Μοράτι από την προεδρικό θώκο της Ίντερ μιλώντας για μια περίοδο: «που χαρακτηρίζεται από τρέλες όπως την αποδοχή ενός πρωταθλήματος που δεν είχε κερδίσει». Για να έρθει η απάντηση των «ιντερίστι»: «Μαζί με την Γιουβέντους στην Serie B έπεσε κι η υπόληψη της...»

Βάλτε στο… λογαριασμό των ιστορικών αναμετρήσεων κι εκείνη της 3ης Νοέμβρη του 2012. Τότε που η Ίντερ του… Αντρέα Στραματσιόνι κέρδισε 3-1 κι έγινε η πρώτη Ιταλική ομάδα που άλωσε το νεόδμητο γήπεδο της “αιώνιας αντιπάλου” της η οποία ήταν αήττητη τρεις σεζόν και 49 αγωνιστικές.
Θέλετε κι άλλα για να καταλάβετε γιατί είναι το ντέρμπι της Ιταλίας;