Φουλ για τίτλο η ομάδα του Ερντογάν!

Η Γαλατά στο φινάλε των μεταγραφών επιδόθηκε σε ένα ντεμαράζ απόκτησης ποδοσφαιριστών -μεταξύ των οποίων και ο Κώστας Μήτρογλου - με κύριο στόχο να καλύψει το χάντικαπ από την κορυφή, όπου βρίσκεται όχι η «αιώνια» αντίπαλος Φενέρμπαχτσε ή η συμπολίτισσα τους Μπεσίκτας, αλλά μια άλλη ομάδα της Πόλης: η άσημη Μπασακσεχίρ. Παρά το ντεμπούτο του «Μητρογκόλ», άφησε τα «λιοντάρια» ασθμαίνοντα να βλέπουν τη… σκόνη της ευρισκόμενα, δεύτερα, στο -8. Η πρωτοπόρος της τουρκικής Σούπερ Λιγκ εκμεταλλεύθηκε το στραβοπάτημα της πρωταθλήτριας εκτός έδρας με την Αλάνιασπορ (1-1) και νικώντας η ίδια εμφατικά (3-0) στην έδρα της ουραγού Ακχισάρ αύξησε τη διαφορά της από τους διώκτες της.

Οι υποστηρικτές των οποίων -ίσως από φθόνο και πρόθεση να μειώσουν τα επιτεύγματά της- κατηγορούν την Μπασακσεχίρ ότι έχει την εύνοια όχι απλά του «βαθέως κράτους» της Τουρκίας, αλλά του ίδιου του Προέδρου της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν!

Όχι ότι είναι κανένα μυστικό πως ο επονομαζόμενος «σουλτάνος» είναι υποστηρικτής της και ασχολείται με τον «βασιλιά των σπορ».
Πριν από δύο εβδομάδες το «μικρό» ντέρμπι της Πόλης με την Κασίμπασα (2-0 νίκησε η Μπασακσεχίρ) αποκλήθηκε «το ντέρμπι του Ερντογάν»! Και αυτό γιατί ο πρώτος πολίτης της Τουρκίας (από το 2014) είναι και πρώτος… οπαδός τους!

Την Κασίμπασα την υποστηρίζει παιδιόθεν, καθότι γέννημα-θρέμμα της ομώνυμης παραθαλάσσιας περιοχής. Μάλιστα, πούλαγε… λεμονάδες για να αυξήσει το χαρτζιλίκι του και ενδιάμεσα κλότσαγε την ποδοσφαιρική μπάλα πέριξ του σταδίου της, το οποίο φέρει το όνομά του! Και το εγκαινίασε ο ίδιος, στα μέσα της περασμένης 10ετίας! Άλλωστε, είχε παίξει και στα τμήματα υποδομής της…

«Το ποδόσφαιρο ήταν το πάθος μου. Στα 15 μου χρόνια έπαιζα στην Καμιάλτι, ημιεπαγγελματική ομάδα, και ήταν να πάω στη Φενέρμπαχτσε. Αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε να γίνω ποδοσφαιριστής…» θυμάται ο Ερντογάν, που του έμεινε το απωθημένο της ενασχόλησης με τη «στρογγυλή θεά».

Κι εδώ είναι το οξύμωρο: η πρώτη, μεγάλη, αντίδραση στην εξουσία του ήρθε εν έτει 2013 (όταν ήταν ακόμη πρωθυπουργός) από τους συνασπισμένους οπαδούς των μεγάλων ομάδων της Πόλης. Οι φανατικοί των Γαλατά, Φενέρμπαχτσε και Μπεσίκτας – συμπαθούντες την τουρκική Αριστερά - ξεπέρασαν τις οπαδικές αγκυλώσεις και προέβησαν σε ογκώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ, κατά της απαλλοτρίωσης του Πάρκου Γκεζί, θέτοντας σε κίνδυνο τη διακυβέρνσή του. Οι διαδηλώσεις κατεστάλησαν βίαια, με απολογισμό 10 νεκρούς και χιλιάδες συλλήψεις.
Ωστόσο, αυτό δεν έφτασε στον Ερντογάν, που αποφάσισε να παίξει… μπάλα (πολιτικά και ποδοσφαιρικά) με την έτερή του συμπάθεια, την Μπασακσεχίρ.

Η πρώην Μπουγιουκσεχίρ, το έλλειμμα… φιλάθλων και η διαπλοκή

Έτσι, τη βοήθησε καίρια για να εκτοξευθεί αγωνιστικά. «Οι εξέδρες του γηπέδου μας πρέπει να γεμίσουν. Αν δεν έχουμε παρουσία και σε αυτό το [τερέν], θα είμαστε αδύναμοι και πολιτικά» είχε δηλώσει στοχεύοντας σε ένα οπαδικό αντίβαρο στις… αριστερόστροφες κερκίδες των μεγάλων του τουρκικού ποδοσφαίρου. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, πολιτική και ποδόσφαιρο (και) στην Τουρκία είναι «συγκοινωνούντα δοχεία». Και η ιδέα για «επένδυση» στην Μπασακσεχίρ ήρθε το 2014, τότε που άλλαξε το όνομά της από Μπουγιουκσεχίρ στο σημερινό.

Ως Μπουγιουκσεχίρ ιδρύθηκε το 1990 και ανήκε στην… ΕΥΔΑΠ της Πόλης, εδρευόντας στην ευρωπαϊκή πλευρά της. Ωστόσο, η κυβερνητική απαγόρευση σε ΔΕΚΟ να υποστηρίζουν αθλητικά σωματεία οδήγησε, αντί 2,5 μόνο εκατομμυρίων ευρώ, να περάσει σε κονσόρτσιουμ επιχειρήσεων που είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με το καθεστώς. Επικεφαλής του ο 46χρονος Γκοκσέλ Γκουμουσντάγκ, μέλος του κυβερνώντος κόμματος και παντρεμένος –κοίτα… σύμπτωση!- με την ανιψιά της συζύγου του Ερντογάν! Η νεοσύστατη Μπασακσεχίρ επέλεξε ως έδρα το χωρητικότητας 17.300 θέσεων Στάδιο «Φατίχ Τερίμ». Τραγική ειρωνεία; Ο κορυφαίος Τούρκος τεχνικός, που κάθεται στον πάγκο της Γαλατά, η οποία κυνηγά την Μπασακσεχίρ στη βαθμολογία, ήταν κατά το κόψιμο της κορδέλας του σταδίου, που φέρει το όνομά του, δίπλα στον Ερντογάν!

Ωστόσο, η προσπάθεια για αύξηση της προσέλευσης κοινού στα ματς της Μπασακσεχίρ, παρά την πέραν πάσης προσδοκίας πορεία της, δεν ευδοκιμεί. Ο μ.ό. των εισιτηρίων παραμένει… κολλημένος στα 2.460. Παρότι οι φανατικοί της, το «Γκρουπ 1453», έχουν άμεσες σχέσεις με εθνικιστικά στοιχεία, όπως μαρτυρά το όνομά τους, και είναι ψηφοφόροι του Ερντογάν. Προφανώς, κόμμα αλλάζει κανείς ευκολότερα απ’ ό,τι ομάδα…

Κι όμως, παρά το έλλειμμα δημοφιλίας, η Μπασακσεχίρ έχει σπόνσορες του διαμετρήματος πολυεθνικών εταιρειών τηλεφωνίας, τον εθνικό αερομεταφορέα, τράπεζες (Ντενίζ και Ζιιράτ), κατασκευαστικές και ασφαλιστικές εταιρείες (Φουζούλ) καθώς και την Ντόγκα, που δραστηριοποιείται σε εξορυκτικές εργασίες και real estate.

Επιχειρήσεις που όλες κάνουν δουλειές με το κράτος και είναι αντιστρόφως ανάλογη η βαρύτητά τους στην οικονομική ζωή της γείτονος με εκείνη της Μπασακσεχίρ στο τουρκικό ποδόσφαιρο και τη «διείσδυση» που έχει στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό.

Χάρη στην υποστήριξή τους, όμως, είναι σε θέση οι διοικούντες να δίνουν συμβόλαιο 4 εκατ. ευρώ ετησίως στον 32χρονο Αρντά Τουράν, που ήρθε δανεικός από την Μπαρτσελόνα. Αλλά και να έχουν ένα ρόστερ αξίας 50 εκατ. Ευρώ, που την καθιστά την 4η πιο ακριβή τουρκική ομάδα, αλλά και τη 2η με περισσότερους ξένους παίκτες στο δυναμικό της. Για την ακρίβεια 16, που αποτελούν το 60% του ρόστερ της. Μόνον η Ρίζεσπορ των 21 «λεγεωνάριων» έχει περισσότερους.

Η γηραιότερη ομάδα της λίγκας, ο Ναπολεόνι και η κοινωνική προέκταση

Όλα αυτά με στόχο τον παρθενικό τίτλο της ιστορίας της. Πρόπερσι έφτασε πολύ κοντά στην πηγή, αλλά δεν... ξεδίψασε εντέλει: τερμάτισε δεύτερη και ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου, το οποίο απώλεσε στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι (4-1) από την Κόνιασπορ. Πέρσι ήταν τρίτη. Μέχρι να τα καταφέρει (αν τα καταφέρει...), έχει μια δεδομένη πρωτιά: εκείνη της ομάδας με τον μεγαλύτερο μέσον όρο ηλικίας στο πρωτάθλημα! Η μοναδική άνω των 30.

Όμως μόνο έτσι θα μπορούσε να έχει στις τάξεις της παίκτες που ξέρουν από πρωταθλητισμό. Όπως ο 38χρονος αρχηγός Εμρέ Μπελόζογλου (πρώην των Γαλατά, Φενέρ και Ίντερ) που είναι παίκτης της από το 2015 ή ο 35χρονος Τογκολέζος επιθετικός Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ (πρώην των Τότεναμ, Σίτι, Άρσεναλ και Ρεάλ Μαδρίτης), ο 33χρονος Γάλλος αμυντικός Γκαέλ Κλισί (πρώην των Μάντσεστερ Σίτι και Άρσεναλ) αλλά κι ο 35χρονος Ρομπίνιο, που ήρθε τον περασμένο μήνα για να συνδράμει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφού με την 9η Σίβασπορ ο Βραζιλάνος είχε σκοράρει 8 φορές.

Εκεί κι ένας «δικός μας». Ο 32χρονος Στέφανο Ναπολεόνι, ύστερα από μια τετραετία στον Λεβαδειακό (2008-12) και άλλη μια στον Ατρόμητο, έχει βάλει το... λιθαράκι του με 2 γκολ σε 16 παρουσίες τη φετινή σεζόν, ενώ σε 3 χρόνια μετρά 10 τέρματα σε 62 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα.

Αυτό το ετερόκλιτο ποδοσφαιρικό... χαρμάνι καθοδηγεί ο 55χρονος Αμπντουλάχ Αβτσί, πρώην επιθετικός των Κασίμπασα και Ιστανμπούλσπορ. Την 5ετία 2006-11 ήταν ξανά στον πάγκο της Μπασακσεχίρ και επέστρεψε το 2014 με την αναγέννηση της ομάδας, η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αλματώδη ανάπτυξη του ομώνυμου προαστίου της Πόλης, το οποίο απέχει περί τα 20 χιλιόμετρα από το κέντρο της.

Όλα αυτά προκειμένου να σταλεί ένα σαφές πολιτικό μήνυμα και να αποδειχθεί πετυχημένο το «μοντέλο» του Ερντογάν σε όλους τους τομείς. Η προσδοκώμενη ποδοσφαιρική επιτυχία φιλοδοξεί να αποτελέσει τον «καθρέφτη» εκείνης σε κοινωνικό επίπεδο. Το Μπασακσεχίρ θεωρείται, από το τουρκικό καθεστώς, ως υπόδειγμα.

«Βιτρίνα» της κοινωνίας, α λα Τούρκα, του Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο ότι γειτνιάζει με το νέο αεροδρόμιο (τρίτο της Πόλης). Μοντέρνο, με χώρους άθλησης, νοσοκομεία, μετρό, βοτανικό κήπο και χώρους αναψυχής για παιδιά και μεγάλους που ανήκουν στη μεσαία τάξη. Εκείνη που είναι περισσότερο φιλοκυβερνητική και ζει σύμφωνα με τα χρηστά, μουσουλμανικά ήθη, συντηρητικά και θρησκευόμενα. Γυναίκες με μαντίλα, πάντα συνοδευόμενες στις εξόδους τους, απαγόρευση δίτροχων, πώλησης αλκοολούχων ποτών αλλά και προκλητικών ενδυμάτων. Πλέον, έχει και την ομάδα που την εκφράζει και της ταιριάζει...