Το “ποδαρικό”, με το αριστερό, της Σίτι…

Ποιος είπε ότι πρέπει να κάνουμε ποδαρικό, με το δεξί, για να πάει καλά η χρονιά; Για ρωτήστε τον Πεπ Γκουαρντιόλα και τους φίλους της Μάντσεστερ Σίτι...Καλύτερα δεν θα μπορούσε να τους μπει το 2019, αφού με δύο αριστερές...σουτάρες των Αγκουέρο και Σανέ υποχρέωσαν την Λίβερπουλ στην παρθενική της ήττα στην φετινή Πρέμιερ Λιγκ, μειώνοντας τη διαφορά τους από εκείνη και την κορυφή στους 4 πόντους. Kι αν για τον Γερμανό είναι το «καλό»του πόδι για τον Αργεντινό δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να φτάσει τον εξωφρενικό αριθμό των 37 γκολ κόντρα στους 6 «μεγάλους» της κορυφαίας κατηγορίας της Αγγλίας (την ίδια στιγμή που ο Χάρι Κέϊν μετρά, μόνο. 21...)

Βέβαια, για να τα λέμε κι όλα, για να φτάσει η πρωταθλήτρια Αγγίας να ξαναμπεί δυναμικά στην υπεράσπιση των κεκτημένων του χρειάστηκε κι ένα δεξί πόδι. Εκείνο του Tζον Στόουνς, που διόρθωσε, με τρομερό τάιμινγκ κι αυτοθυσία τη, δική του, «ανορθογραφία», να διώξει πάνω στον πεσμένο Έντερσον (που ήταν επιρρεπής στις λανθασμένες εξόδους...) μετά το δοκάρι του Μανέ.

Για 11...μιλιμέτρ δεν πέρασε ΟΛΟΚΛΗΡΗ η μπάλα τη γραμμή. Έτσι ο Άγγλος αμυντικός γλίτωσε σε προσωπικό επίπεδο ένα επονείδιστο αυτογκόλ το οποίο θα άλλαζε τη δυναμική και τους «όρους» του παιχνιδιού. Αυτές ήταν οι στιγμές - κλειδιά του αγώνα. Ο οποίος μας έκανε σοφότερους σε μερικές άλλες του πτυχές.

Όπως στο ότι μας επιβεβαίωσε πως η Μάντσεστερ Σίτι δεν είναι η ομάδα που ήταν προ μηνός. Κι όμως κέρδισε. Χωρίς να δημιουργήσει πάρα πολλά. Ειδικά μέχρι το 2-1. Όπως κέρδιζε - για να μαστε δίκαιοι - κι η Λίβερπουλ τους προηγούμενους μήνες, που δεν ήταν στην σημερινή της φόρμα.

Οι «σίτιζενς» κέρδισαν γιατί ο Γκουαρντιόλα έπαιξε με μια σύνθετη άμυνα: τριών, όταν ήταν στην επίθεση (Κομπανί, Στόουνς και Λαπόρτ) - προκειμένου να μην μένει «γυμνή» στην κόντρα - και τεσσάρων, με τον Ντανίλο να προστίθεται, όταν η Λίβερπουλ είχε την μπάλα.

Κέρδισε γιατί είχε τον Φερναντίνιο σε πολύ μεγάλη βραδιά να μαρκάρει (για δύο και για τρεις...) δίνοντας το έναυσμα στους δύο Σίλβα και τους «μπροστινούς», αλλά και γιατί δεν είχε κανένα ενδοιασμό να γυρίσει πίσω, προκειμένου να μην αφήσει κενούς χώρους και να υπερασπιστεί αποτελεσματικά το υπέρ της σκορ.

Αποτέλεσμα των ανωτέρω ήταν να παίξει η Λίβερπουλ ελάχιστα το παιχνίδι της μετάβαση (που τόσο της αρέσει) και να μην φανούν οι τρεις επιθετικοί των «ρεντς», Σαλάχ (κυρίως), Φιρμίνο (παρά το γκολ) και Μανέ. Το γκολ των «κόκκινων» προήλθε από τις ελάχιστες φορές που κατάφερε η επίθεση τους να επιδείξει το πλάτος της κι από το γεγονός ότι «κόλλησε» ο Ντανίλο στα σέντερ μπακ αφήνοντας τον Ρόμπερτσον να περάσει στην πλάτη του μετά τη διαγώνια πάσα του του Αλεξάντερ Άρνολντ.

Yπό πίεση, αμφότεροι

Και τώρα τι; Είναι προφανές ότι η μάχη του τίτλου στην Αγγλία αναζωπυρώθηκε. Είναι επίσης προφανές ότι όσα είδαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια με τον πρωταθλητή να έχει κριθεί όχι τον Γενάρη, αλλά από τον...Δεκέμβρη, από τις Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι, δεν θα επαναληφθεί.

Το ερωτηματικό είναι πως η Λίβερπουλ θα διαχειριστεί την πρώτη ήττα μετά από 20 ματς πρωταθλήματος κι αν θ’ αντέξει την πίεση, όχι μόνο της καταδίωξης από την Σίτι, αλλά και το ψυχολογικό βάρος των 29 ετών χωρίς πρωτάθλημα. Την τελευταία φορά που βρέθηκε σ’ ανάλογη θέση, ήταν το 2014. Δεν τα κατάφερε. Στην Σίτι, προφανώς, ευελπιστούν να επαναληφθεί κάτι τέτοιο, αλλά έχουν κι εκείνοι το άγχος να συνεχίσουν το κυνηγητό, αψεγάδιαστα...