Μανδάς: «Νόμιζα ότι θα γυρίσω δανεικός στον ΟΦΗ, αλλά με κράτησε ο Σάρι στη Λάτσιο»

«Αυτή η χρονιά που πέρασε για μένα ήταν πολύ σημαντική, έμαθα πολλά πράγματα, έζησα ωραίες εμπειρίες, έπαιξα στην Ευρώπη για πρώτη φορά, ήμουν με πολύ μεγάλους παίκτες και σαν συμπαίκτης και σαν αντίπαλος. Και για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό. Έγινα πιο άντρας, έζησα σε άλλους ρυθμούς, απ' ότι είχα συνηθίσει στην Ελλάδα, άλλαξα ρυθμό στο ποδόσφαιρό μου, στο πώς βλέπω τα πράγματα», ανέφερε αρχικά για τη μετακόμισή του στη Ρώμη.

Για το ξεκίνημα της καριέρας του ως τερματοφύλακας: «Ξεκίνησα σαν σέντερ φορ, είχα δυνατό σουτ πάντα, και στις πιο μικρές ηλικίες έβαζα πολλά γκολ. Με είδε ένας προπονητής, δεν ξέρω αν είδε ότι δεν μπορώ να συνεχίσω σε αυτή τη θέση, αν δεν έχω τα στοιχεία ή οτιδήποτε άλλο, και σε ένα παιχνίδι με έβαλε να παίξω στο τέρμα. Του άρεσε όπως είχα παίξει, κι εγώ ένιωθα καλά για να πω την αλήθεια, αν και ήθελα να παίζω μέσα, μου άρεσε πιο πολύ. Και για να μην έχω την στενοχώρια που έχει κάθε παιδί όταν αλλάζει θέση, μου είπε θα παίζεις στο πρώτο ημίχρονο τερματοφύλακας και στο δεύτερο θα παίζεις. Αυτό έγινε για δύο χρόνια, μέχρι που μεγάλωσα ηλιακά και έπρεπε να παίζω μόνο στο τέρμα, αλλά με βοήθησε πολύ εμένα αυτό, γιατί μπορούσα να είμαι καλός και με την μπάλα στα πόδια και μετά όσο μεγαλώναμε, που έπαιζα μόνο στο τέρμα, με έβαζε να βαράω τα φάουλ, γιατί είχα καλά πόδια. Έτσι έγινε και έτσι ξεκίνησε να μου αρέσει η θέση, γιατί αν δεν μου την είχε μοιράσει τη θέση και με είχε βάλει μόνο στο τέρμα, ίσως κι εγώ να έβγαλα λίγο αντίδραση και δεν ξέρω.

Δεν ήμουν κάτι το σούπερ ουάου, έκανα πάντα τα απλά πράγματα, αλλά τα έκανα αρκετά καλά. Αυτό πιστεύω για τον εαυτό μου. Δεν έκανα την τέλεια απόκρουση ή δύσκολα πράγματα. Οσο μεγάλωνα, ήμουν τυχερός που βρέθηκαν στον δρόμο μου καλοί προπονητές τερματοφυλάκων και έπαιξα τη θέση καλύτερα».

Για τη μεταγραφή του στη Λάτσιο: «Νομίζω πως ήταν μια εξαργύρωση της χρονιάς που έκανα πέρυσι και μετά παίξαμε ένα φιλικό με τον ΟΦΗ εδώ στην Ιταλία, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Ο προπονητής της Λάτσιο με είδε σε αυτό το φιλικό, είχε και μια άποψη για μένα από την προηγούμενη χρονιά και κινήθηκαν να με αποκτήσουν.

Η ιστορία που ήρθα εγώ εδώ είναι πολύ μεγάλη και όμορφη. Εγώ ήρθα εδώ πέρα με την προοπτική ότι την ίδια μέρα που υπογράφω, θα φύγω δανεικός για τον ΟΦΗ, γιατί παίζαμε την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ και με περίμενε ο προπονητής για να παίξω. Ήρθα εδώ, αργήσαμε πολύ για τις υπογραφές. Έμεινα δυο μέρες εδώ γιατί είχε δώσει εντολή ο προπονητής να μείνω γιατί με ήθελε ο κ. Σάρι. Κι ενώ είχα έρθει από τον ΟΦΗ με το σκεπτικό ότι θα γυρίσω πίσω, έπρεπε να αλλάξουμε τα ποσά της μεταγραφής, για να γίνει λίγο πιο υψηλό το πόσο, που θα δώσει η Λάτσιο στην ομάδα. Ημουν δυο μέρες στο ξενοδοχείο, δεν είχα ούτε ρούχα ούτε τίποτα, γιατί ήμουν με τα εισιτήρια να γυρίσω πίσω, ο προπονητής διάλεξε να μείνω εδώ από την πρώτη μέρα και επί της ουσίας έπρεπε να παλέψω για να διατηρηθώ στη θέση. Από το Νο3 που ήρθα να πάω στο Νο2 και μετά να διεκδικήσω να παίξω.

Είχα να ανέβω ένα βουνό, είχα να τρέξω, για να προλάβουν οι συμπαίκτες που να με εμπιστευτούν, ότι «έχουμε και τον Χρήστο». Οι άλλοι είναι πολύ καιρό στην Ιταλία, είναι Ιταλοί, ξέρουν. Έδειχνα αυτό που μπορούσα, με βοηθούσε πολύ ότι και ο προπονητής έκανε πολύ επιθετική προπόνηση, με πολλά τελειώματα, με τακτική επιθετική κι εγώ μπορούσα να αρπάξω τις ευκαιρίες και να δείξω ότι είμαι καλός κάτω από το τέρμα, οπότε με βοήθησε κι αυτό. Με τον καιρό κέρδιζα τον χώρο μου στην ομάδα, μέχρι που ήρθε η κατάλληλη στιγμή του παιχνιδιού που μπήκα να κάνω ντεμπούτο στο Κύπελλο.

Στην αρχή με βοήθησε ο Προβεντέλ, όταν πρωτοήρθα στην ομάδα, για με έβλεπε σαν έναν φίλο και όχι ανταγωνιστικά. Είναι και τερματοφύλακας και καταλαβαίνει τη θέση και μετά ο Πέδρο, ο Φελίπε Άντερσον, ο Πάτρικ. Με φώναξαν στο σπίτι τους όταν πρωτοήρθα, γνώρισαν την κοπέλα μου, κάναμε παρέα, ήρθαν στο δικό μου σπίτι. Κάναμε παρέα και για μένα είναι και λίγο τρελό να κάνω παρέα με τον Πέδρο έτσι ξαφνικά. Έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει τα πάντα, Champions League, Mundial, Euro, πρωταθλήματα, Κύπελλα. Είναι για μένα τρομερό».

Για την αλλαγή στη ζωή του: «Το να φύγω από την Ελλάδα και να έρθω στην Ιταλία είναι μια τρομερή εμπειρία. Η Ρώμη είναι μια πανέμορφη πόλη και έχει ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα εδώ πέρα, που από μικρός ονειρευόμουν. Η Λάτσιο είναι μια τεράστια ομάδα, οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενος.

Ο πρώτος που το έμαθε ήταν ο πατέρας μου. Ήταν πολύ χαρούμενος για μένα από την αρχή, ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνει αυτό και τον ευχαριστώ που είναι δίπλα μου σε όλα αυτά που κάνω».

Για την οικογένειά του: «Η οικογένειά μου είναι για μένα το πιο σημαντικό πράγμα και πιστεύω ότι χωρίς εκείνους δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα από όλα αυτά. Από τότε που ήμουν στην ακαδημία και με τρέχανε, με βροχή, με κρύο, είχαν δεν είχαν δουλειά, για να κάνω αυτό που θέλω, μέχρι που μεγάλωσα και τότε χρειαζόμουν μια ψυχολογική υποστήριξη και τότε ήταν πολύ σημαντικοί για μένα».

Για τις εύκολες και δύσκολες στιγμές: «Τις δύσκολες στιγμές τις διαχειρίζομαι συνήθως με τα κοντινά μου πρόσωπα. Με βοηθάνε πολύ η κοπέλα μου, η οικογένειά μου, το συζητάω μαζί τους, μ' αρέσει να συζητάω τα προβλήματά μου και να χαλαρώνω. Προσπαθώ να μην βάζω έξτρα πίεση στον εαυτό μου. Στις όμορφες στιγμές προσπαθώ να κρατάω τον εαυτό μου όσο πιο προσγειωμένο γίνεται, γιατί δεν μ' αρέσει να προσπαθώ να δείξω ότι είμαι κάτι σημαντικό. Επί της ουσίας είμαι ένας απλός άνθρωπος που παίζει ποδόσφαιρο και κάνει αυτό που αγαπάει και προσπαθεί να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Δεν θέλω να αλλάξει αυτό για μένα, προσπαθώ να είμαι όσο πιο προσγειωμένος γίνεται».

Για την καθημερινότητά του: «Η μέρα μου ξεκινάει πάντα πίνοντας καφέ το πρωί. Μ' αρέσει πολύ ο καφές εδώ στην Ιταλία. Μετά πάω στο προπονητικό κέντρο και τρώω πρωινό μαζί με τους συμπαίκτες μου, κάνω προπόνηση και γυρνάω στο σπίτι το απόγευμα. Κάθομαι με την κοπέλα και το σκύλο μου παίζουμε και χαλαρώνουμε. Συνήθως περπατάω κοντά στο σπίτι μου και το βράδυ κοιμάμαι και πάλι από την αρχή. Είναι τελείως διαφορετική η καθημερινότητά μας, γιατί πρέπει να ξεκουραζόμαστε πολύ, γιατί είναι αρκετά απαιτητικές και οι προπονήσεις και οι αγώνες και το πρόγραμμά μας είναι συγκεκριμένο. Κάθε πρωί πρέπει να είμαστε νωρίς στο προπονητικό, οπότε πρέπει να ξεκουραζόμαστε από νωρίς το βράδυ. Αλλά επειδή μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω, το συνηθίζεις και το αγαπάς μετά».

Για τη θέση του τερματοφύλακα: «Πρέπει να είσαι τρελός για να είσαι τερματοφύλακας, από την άποψη ότι έχεις συχνά την επαφή με τη μοναξιά και με τη στενοχώρια και πολλές φορές ακόμα και την χαρά σου, την έχεις μόνος σου. Μέσα στο παιχνίδι δεν είναι ότι το νιώθεις τόσο πολύ, γιατί είσαι συνέχεια σε επαφή με τους παίκτες. Όπως και να έχει μέσα στο παιχνίδι πρέπει να έχεις επικοινωνία, μιλάς, δεν είσαι μόνος σου. Μόλις ξεκινήσεις να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, γιατί για έναν τερματοφύλακα αυτό είναι το πιο σημαντικό, να ξέρει ότι τα έχει δώσει όλα, τότε το ξεπερνάς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, για να ξεπεράσεις κάποιο λάθος.

Ήμουν τυχερός σε αυτό το κομμάτι, γιατί έζησα πολλές εμπειρίες από μικρή ηλικία. Αγωνίστηκα από πολύ μικρός σε επαγγελματικό επίπεδο, κάτι που τότε δεν γινόταν πολύ εύκολα και επίσης τυχερός που έχω την οικογένειά μου μαζί μου και αυτό μου δίνει μια ώθηση».