Λεβερκούζεν: Όχι πια… Νεβερκούζεν!

Πραγματικότητα έκανε η Λεβερκούζεν το όνειρό της για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος της Ιστορίας της και χιλιάδες φίλοι των «ασπιρίνων» βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τη μεγάλη επιτυχία του συλλόγου - που μετρά 119 χρόνια ζωής στο άθλημα.

Η ομάδα του Τσάμπι Αλόνσο διέλυσε 5-0 τη Βέρντερ Βρέμης στην «Μπάι Αρίνα» για την 29η αγωνιστική της Bundesliga και με το τρίποντο αυτό αποσπάστηκε πέντε «στροφές» πριν το φινάλε στο +16 από τη δεύτερη Μπάγερν Μονάχου, η οποία με τη σειρά της είδε πλέον το σερί έντεκα τίτλων της στην κατηγορία να φτάνει στο τέλος του. Με το τρόπαιο αυτό ο σύλλογος του Λεβερκούζεν έβαλε παράλληλα κι ένα οριστικό τέλος στην «κατάρα» των προηγούμενων ετών, όταν έφτασε πολύ κοντά στην κατάκτηση κάποιου τίτλου αλλά απέτυχε να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας.

Το ημερολόγιο έγραφε 12 Ιουνίου του 1993 όταν ένα γκολ του Ουλφ Κίρστεν οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρώτου της Κυπέλλου Γερμανίας στα χρονικά. Και μάλιστα κόντρα… στους ερασιτέχνες της Χέρτα (1-0).

Όπως αποδείχτηκε όμως, τα επόμενα 31 χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν χάρισαν στην Λεβερκούζεν ανάλογες επιτυχίες, αλλά σημαδεύτηκαν από «αμέτρητες» αποτυχίες που την κατέστησαν… περίγελο στα χείλη των αντιπάλων (σ. Νεβερκούζεν) παρά και τα μεγάλα ονόματα που πέρασαν κατά καιρούς από τις τάξεις της.

Στην Bundesliga οι «ασπιρίνες» έφτασαν πέντε φορές πολύ κοντά στον «θρόνο» της πρωταθλήτριας, ωστόσο εκ του αποτελέσματος τερμάτισαν στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα και έμειναν με την απογοήτευση.

Όλα ξεκίνησαν το 1997 ότι είδαν τον τίτλο να καταλήγει στην Μπάγερν, η οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια με δύο πόντους περισσότερους, ενώ το 1999 και πάλι οι Βαυαροί ήταν αυτοί άφησαν δεύτερη τη Λεβερκούζεν, για να τριτώσει τελικά το κακό το 2000, όταν Μπάγερν και Λεβερκούζεν ισοβάθμησαν στην κορυφή με την ομάδα του Μονάχου να παίρνει ξανά το τρόπαιο.

Το 2002 ο σύλλογος της «Μπάι Αρίνα» προσπέρασε στην κατάταξη στην Μπάγερν. Κι όμως, ούτε εκείνη την χρονιά έμελλε να δει το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα. Εκείνη την περίοδο η Ντόρτμουντ ήταν αυτή που πήρε την… μπουκιά από το στόμα της Λεβερκούζεν και με μόλις έναν πόντο περισσότερο φόρεσε το «στέμμα», ενώ, όπως αποδείχτηκε, υπήρχε και συνέχεια, αφού οι Βεστφαλοί ήταν αυτοί που στέρησαν τον τίτλο στις «ασπιρίνες» και το 2011, ολοκληρώνοντας την πορεία τους στην κορυφή με 75 πόντους αφήνοντας δεύτερη την ομάδα του Γιουπ Χάινκες με επτά πόντους λιγότερους.

Δεν ήταν όμως μόνο οι πέντε φορές που η Λεβερκούζεν απέτυχε να στεφθεί πρωταθλήτρια για να δει το «Νεβερκούζεν» να την ακολουθεί. Στις αποτυχίες της συνυπολογίστε και τους τρεις χαμένους τελικούς του Κυπέλλου (2001–02, 2008–09, 2019–20), όπως επίσης και τον τελικό του Σούπερ Καπ το 1993, ενώ ανάλογη ήταν η κατάσταση και στην Ευρώπη.

Το 2002 κατάφερε να φτάσει ως τον τελικό του Champions League, αλλά ούτε εκεί δεν ευτύχησε να πάρει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Στον τελικό του «Χάμπτεν Παρκ» η ομάδα του Κλάους Τοπμέλερ είδε την Ρεάλ Μαδρίτης να παίρνει τη νίκη με 2-1 με τα γκολ των Ραούλ και Ζιντάν και να σηκώνει αυτή στον «ουρανό» της Γλασκώβης το βαρύτιμο τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Φέτος με τον Τσάμπι Αλόνσο στον πάγκο της η Λεβερκούζεν… ξύπνησε από αυτόν τον ποδοσφαιρικό εφιάλτη και έκανε τελικά το όνειρό της πραγματικότητα με την κατάκτηση του τίτλου στην Bundesliga.

Ο Βάσκος τεχνικός αν και είδε το όνομά του να φιγουράρει στο στόχαστρο ουκ ολίγων μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων πήρε την απόφασή του να μείνει στην «Μπάι Αρίνα» και πλέον μένει να φανεί αν θα καταφέρει να προσφέρει στις «ασπιρίνες» ανάλογες επιτυχίες και στο μέλλον.