Κλοπ: «Το πιο ξεχωριστό τρόπαιο που έχω κερδίσει»

Ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ έβαλε το μοναδικό γκολ του κυριακάτικου τελικού προς το τέλος της παράτασης και εξασφάλισε στους «κόκκινους» τον 10ο θρίαμβο στη διοργάνωση, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ.

Ο αρχηγός της Λίβερπουλ σκόραρε με κεφαλιά μετά από κόρνερ του Κώστα Τσιμίκα με 118 λεπτά στο ρολόι και έκρινε τον τελικό, ο οποίος ολοκληρώθηκε με μια νεανική ομάδα της Λίβερπουλ στο γήπεδο.

Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο της συνέντευξης Τύπου του Γιούργκεν Κλοπ:

Για τα συναισθήματά του πριν από το γκολ του Φαν Ντάικ:

«Αυτό θα ήταν ωραίο αν μπορούσα να δω τα γκολ να έρχονται, θα ηρεμούσα [σε] πολλές στιγμές της ζωής μου. Όχι, μου άρεσε πολύ. Νομίζω ότι αυτή ήταν η στιγμή που τα πάντα ένιωσα, "Έλα". Αυτό που βλέπουμε σήμερα εδώ είναι τόσο εξαιρετικό, που ίσως να μην το ξαναδούμε ποτέ και όχι επειδή είμαι στην άκρη του γηπέδου, γιατί αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Μου είπαν έξω ότι υπάρχει μια αγγλική φράση, "δεν κερδίζεις τρόπαια με πιτσιρίκια" - δεν το ήξερα αυτό. Αυτό δεν το ήξερα. Υπάρχουν μεγαλύτερες καριέρες από τη δική μου, αλλά σε περισσότερα από 20 χρόνια, [είναι] εύκολα το πιο ξεχωριστό τρόπαιο που κέρδισα ποτέ. Είναι απολύτως εξαιρετικό. Μερικές φορές με ρωτάνε αν είμαι περήφανος για αυτό, περήφανος για εκείνο, περήφανος για εκείνο, και είναι πραγματικά δύσκολο. Μακάρι να μπορούσα να νιώθω περηφάνια πιο συχνά, απλά δεν το κάνω. Απόψε υπάρχει ένα συγκλονιστικό συναίσθημα, "Θεέ μου, τι συμβαίνει εδώ;" Ήμουν περήφανος για όλους όσους συμμετείχαν σε όλα εδώ.

Ήμουν περήφανος για τους φιλάθλους μας για τον τρόπο που μας ώθησαν. Ήμουν περήφανος για το προσωπικό που δημιούργησε μια τέτοια ατμόσφαιρα, όπου τα παιδιά μπορούν να κάνουν αυτό στο οποίο είναι καλύτεροι. Ήμουν περήφανος για την Ακαδημία μας. Ήμουν περήφανος για τους προπονητές μου. Ήμουν περήφανος για τόσα πολλά πράγματα. Ήταν πραγματικά συγκλονιστικό. Δεν είχε καμία σχέση με το τελευταίο μου παιχνίδι στο Γουέμπλεϊ - το έλεγξα αυτό, καμία σχέση με αυτό. Ήταν πραγματικά λόγω της συμβολής όλων, βλέποντας τα πρόσωπα των παιδιών μετά το παιχνίδι – Τζέιντεν Ντανς. Μπορείτε να δημιουργήσετε στο ποδόσφαιρο ιστορίες που σίγουρα κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ; Είναι τόσο δύσκολο γιατί αυτό συνέβη πριν, αυτό συνέβη πριν, το κέρδισαν τότε, εκεί. Σήμερα, αν βρεις την ίδια ιστορία με παίκτες των ακαδημιών να μπαίνουν απέναντι σε μια κορυφαία, κορυφαία, κορυφαία ομάδα και να το κερδίζουν, δεν την έχω ακούσει ποτέ».

Για το τι σημαίνει αυτή η νίκη για την κληρονομιά του...

«Δεν με νοιάζει καθόλου η κληρονομιά μου. Δεν είμαι εδώ για να τη δημιουργήσω. Ως προπονητής ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, βρίσκεσαι εκεί για να κάνεις τη δουλειά σου. Τίποτα από αυτά που κάναμε τα τελευταία οκτώμισι χρόνια δεν θα συνέβαινε... δεν είναι αναντικατάστατο, δεν θα μπορούσες να κάνεις το ίδιο σε άλλο σύλλογο ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν ακριβώς φτιαγμένος για αυτόν τον συνδυασμό και είναι φανταστικός. Αλλά μαθαίνουμε τόσα πολλά σε αυτό το διάστημα, εγώ έμαθα τόσα πολλά, οι άνθρωποι έμαθαν τόσα πολλά. Δεν είναι πρόβλημα αν φύγει ο προπονητής ή οτιδήποτε άλλο, αν φύγουν αυτοί οι άνθρωποι - οι οπαδοί μας - αυτό θα ήταν πρόβλημα. Αλλά όσο είναι όπως είναι, η Λίβερπουλ θα είναι μια χαρά και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Αλλά για τέτοιου είδους πράγματα από καιρό σε καιρό χρειάζεσαι κάτι για να πανηγυρίσεις πραγματικά.

Έλα τώρα, αυτό ήταν τόσο ξεχωριστό. Είδατε το παιχνίδι, είδατε τις συνθήκες. Είχαμε προβλήματα πριν το παιχνίδι, τα οποία έγιναν μεγαλύτερα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού... Και στη συνέχεια, περνώντας μέσα από όλα αυτά, βλέπεις κουρασμένους παίκτες. Δεν έχω ιδέα ποιος μπορεί να παίξει την Τετάρτη γιατί είχαμε παίκτες στο γήπεδο μέχρι το τέλος του αγώνα που είχαν προβλήματα. Ζητήσαμε από τον Χάρβεϊ [Έλιοτ] να μείνει, ζητήσαμε από τον Λούτσο [Λουίς Ντίας] να μείνει μπροστά, να μην πάει πια πίσω. Έτσι, δεν έχω ιδέα ποιος μπορεί να παίξει την Τετάρτη, αλλά για απόψε είναι μια βραδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αν κανείς άλλος δεν το βλέπει έτσι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Για μένα, είναι μια πολύ ωραία ανάμνηση για πάντα».

Για το αν βλέπει απλά ένα «ταλέντο» και όχι έναν «έφηβο» όταν κάνει αλλαγές...

«Προφανώς η ηλικία δεν είναι καθόλου στη σκέψη μας εκείνη τη στιγμή. Ξέραμε ποιους [θα] παίρναμε, ξέραμε ότι πρέπει να φτιάξουμε μια ομάδα. Ήταν ξεκάθαρο ότι χθες στην προπόνηση, ήταν τόσο ξεκάθαρο ότι αυτά είναι τα παιδιά που θα πάρουμε. Χρειαζόμασταν φρέσκα πόδια. Το χρειαζόμασταν [αυτό]. Ήταν ξεκάθαρο. Πάντα μπορείς να σκέφτεσαι [για το] ποιον θα πάρεις μακριά. Στο τέλος είναι πάντα το λάθος γιατί θα πάρουμε τον Κόντι [Γκάκπο] ή θα πάρουμε τον Λούτσο; Θα βγάλουμε τον Χάρβεϊ ή θα βγάλουμε τον Μάκα [Μακ Άλισερ]; Θα βγάλουμε τον [Ουαταρού] Έντο ή τον Μάκα; Τέτοια πράγματα. Είναι σαφές ότι πρέπει να κάνουμε αλλαγές. Στο τέλος, προφανώς μας παρακολουθείτε πολύ στενά και η εξέλιξη του Μπομπι Κλαρκ... είναι πραγματικά τρελό πρέπει να πω. Η εξέλιξη του Τζέιμς Μακόνελ είναι απολύτως τρελή και ο Τζέιντεν Ντανς μόλις πρόσφατα μπήκε στην προπόνηση της πρώτης ομάδας. Τον λάτρεψα από το πρώτο δευτερόλεπτο- πραγματικά ξεχωριστός. Και μπαίνει σήμερα, εντάξει έπαιξε στο τελευταίο παιχνίδι, αλλά μπορεί να πετύχει δύο γκολ σε έναν τελικό του Carabao Cup. Είναι εντελώς τρελό».

Για την ηγεσία του Φαν Ντάικ...

«Μου αρέσει να μιλάω για τους παίκτες μου. Πραγματικά μου αρέσει. Ο Φαν Ντάικ από την πρώτη μέρα που μπήκε στην Λίβερπουλ είναι απολύτως εξαιρετικός. Αλλά εσείς ούτως ή άλλως στις λιγότερο καλές στιγμές του πηγαίνετε για αυτόν σαν να μην ήθελε να αποδώσει. Γιατί είναι έτσι; Συγγνώμη, είναι άνθρωποι, συμβαίνει κατά καιρούς. Το ότι δεν είμαστε εύστοχοι μάλλον συμβαίνει και σε εσάς. Ναι, δόξα τω Θεώ, είναι απόλυτα εύστοχος, σε άριστη κατάσταση, τον χρειαζόμαστε, τους χρειαζόμαστε όλους. Νομίζω ότι πήρε ένα σημαντικό μάθημα απόψε για τον εαυτό του. Όχι ότι χρειαζόταν να το μάθει, αλλά του δώσαμε την ευκαιρία να το μάθει. Ό,τι κι αν συμβεί, πάντα μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι, ό,τι κι αν συμβεί.

Επειδή δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε στους παίκτες ποιο ήταν το σχέδιο. Εξηγούμε στους παίκτες απ' έξω [ότι] θέλουμε να κάνουν αυτό και εκείνο. Η πλειοψηφία των άλλων παιδιών που στέκονται στο γήπεδο απλά προσαρμόζονται σε αυτό. Τα παιδιά μπαίνουν μέσα. Ήμουν κι εγώ παίκτης και σκέφτεσαι, "Ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτό;". Αλλά κανείς, το είδα στα πρόσωπά τους, κανείς δεν σκέφτηκε [αυτό]. Απλά, "Εντάξει, έλα. Τότε το κάνουμε έτσι. Ναι, δεν θα ξεχάσει, όχι επειδή ήταν το πρώτο τρόπαιο ως αρχηγός της Λίβερπουλ, [αλλά] απλά λόγω [των] συνθηκών».