Για την Ίπσουιτς που αγαπήσαμε       

Τώρα λοιπόν που η περίοδος των εορτών είναι φορτωμένη και ιδιαίτερα κοπιαστική για ομάδες και φιλάθλους (πολλές και δαπανηρές μετακινήσεις...), να μια καλή ευκαιρία να πούμε μερικά πράγματα για τον συναρπαστικό κόσμο του δεύτερου τη τάξει ποδοσφαιρικού μαραθωνίου στο Νησί. Όσοι παρακολουθούν παθιασμένα αγγλικό φούτμπολ και ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη κατηγορία είναι πάνω απ’ όλα εξαιρετικοί γνώστες, με πλούσιο αρχειακό υλικό στη μνήμη τους και λιγότερο όψιμοι (λόγω στοιχήματος) ακόλουθοι. Άρα δεν προξενεί σε κανέναν έκπληξη η άποψη ότι η Championship είναι ένα από τα πιο επίπονα και συναρπαστικά πρωταθλήματα στην Ευρώπη, με βαριά ονόματα, μεγάλα γήπεδα, εντυπωσιακούς αριθμούς εισιτηρίων που θα ζήλευαν πολλοί σύλλογοι και, φυσικά, τρομερές ανατροπές. Όσο για τα ασύλληπτα μπόνους ανόδου; Το λέει και η λέξη: ασύλληπτα!

Αυτό πάντως που εντυπωσιάζει φέτος είναι η σκληρή μάχη της Λέστερ με την Ίπσουιτς. Η πρωταθλήτρια του 2016, που με το κατόρθωμά της επιβεβαίωσε τη φήμη του αγγλικού πρωταθλήματος ως κορυφαίου στον πλανήτη, κονταροχτυπιέται με μια ομάδα που έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό κοινό πριν από μερικές δεκαετίες και στην ουσία είναι και ο βασικός λόγος που η στήλη ασχολείται σήμερα με τη... Β’ Εθνική της Αγγλίας. Όποιο κλαμπ κι αν υποστηρίζει κάποιος στη γηραιά Αλβιόνα, δεν μπορεί να μην τρέφει μια μικρή έστω συμπάθεια στην ομαδάρα που άφησε έντονο το αποτύπωμά της στα αγγλικά αλλά και τα ευρωπαϊκά γήπεδα γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως και λίγο πριν τα μέσα του ‘80. Το συγκρότημα του αείμνηστου Μπόμπι Ρόμπσον, μαζί με τη Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ και την Άστον Βίλα που σήκωσε το Πρωταθλητριών εκείνα τα ωραία χρόνια, ήταν και παραμένουν -νοσταλγικά και συναισθηματικά- οι παράλληλες προτιμήσεις για όποιον υποστηρίζει φανατικά από τότε Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ ή Άρσεναλ, αλλά ξέρει να εκτιμά τις αξίες και να βλέπει μπαλίτσα με τη σωστή οπτική.

Με τις μηχανές στο φουλ, το συγκρότημα από τη νοτιοανατολική Αγγλία και το πάλαι ποτέ «σκληρό» Πόρτμαν Ρόουντ δείχνει ότι είναι ικανό να γυρίσει στις μεγάλες... πίστες, αφήνοντας πίσω σχεδόν μια 20ετία με σκαμπανεβάσματα, παρακμή και «αυτοκτονίες» σε πολλές σειρές πλέι οφ. Δείχνει σταθερότητα, αποτελεσματικότητα και προσήλωση στον στόχο για απευθείας άνοδο. Καθοδηγητής από τον πάγκο ο 36χρονος Ιρλανδός Κίραν Μακένα που δημιούργησε ένα εξόχως ανταγωνιστικό και νεανικό σύνολο. Δεν είναι άτρωτη, έχει όμως τη φλόγα που χρειάζεται για το μεγάλο άλμα. Πολύ σημαντικό το σημερινό ντέρμπι με τη Λιντς που φέρνει στον νου κάτι από τα παλιά και ακόμα σημαντικότερο το κρας τεστ κορυφής τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων κόντρα στη Λέστερ.

Η τωρινή Ίπσουιτς δεν είναι δυνατόν να μπει στη ζυγαριά της σύγκρισης με εκείνη την καταπληκτική ομάδα που οι… μυημένοι θυμούνται τα μεσημέρια του Σαββάτου στην κρατική τηλεόραση ή τις Τετάρτες στις ευρωπαϊκές βραδιές της, φέρνει όμως στη μνήμη μας το φόβητρο που ζόριζε στα ίσα τη Λίβερπουλ, έβαζε σε ένα ματς 6 γκολ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ -έχοντας χάσει και τρία πέναλτι!-, κατακτούσε το Κύπελλο Αγγλίας κόντρα στην Άρσεναλ, σήκωνε ΟΥΕΦΑ, διέθετε πλειάδα παικταράδων που δεν περισσεύουν αράδες για να τους αναφέρουμε και παραμένει η μοναδική αγγλική ομάδα χωρίς εντός έδρας ήττα στα ευρωπαϊκά Κύπελλα σε 31 αναμετρήσεις! Εντάξει, οι αναμνήσεις είναι πάντα ωραίες, αν και δεν παίζουν αυτές μπάλα. Αν πάντως είναι ένας σοβαρός λόγος για να δούμε ξανά την Ίπσουιτς εκεί όπου πραγματικά ανήκει, ε, ας γίνει η επιθυμία μας πραγματικότητα...