Ο πιστός «στρατιώτης» Τζον Τέρι

Οι τίτλοι τέλους της ποδοσφαιρικής καριέρας του Τζον Τέρι έπεσαν αυτήν την εβδομάδα, με τον άλλοτε θρύλο της Τσέλσι να ανακοινώνει την αποχώρησή του από τους αγωνιστικούς χώρους. Αν και βρέθηκε κοντά σε μία μεταγραφή στην Σπαρτάκ Μόσχας, εν τούτοις ο 37χρονος επέλεξε να «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να αποδεχτεί την πρόταση της Άστον Βίλα για να αναλάβει τη θέση του βοηθού προπονητή στους πρωταθλητές Ευρώπης του 1982. Καθώς έπεφτε η «αυλαία» της λαμπρής του πορείας στο χορτάρι, επέστρεφαν οι αναμνήσεις σχεδόν τριών δεκαετιών στα γήπεδα…

Ήταν μόλις 11 ετών όταν εντάχθηκε στις ακαδημίες της Γουέστ Χαμ, ξεκινώντας έτσι την πορεία του στο άθλημα. Η «στέγη», ωστόσο, που θα φιλοξενούσε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του δεν έμελλε να είναι το «Άπτον Παρκ» στο ανατολικό Λονδίνο, αλλά το «Στάμφορντ Μπριτζ» στη νοτιοδυτική πλευρά της αγγλικής πρωτεύουσας. Στα 14ά του από «σφυρί» έγινε ένας «μπλε» κι αγωνίστηκε στις ακαδημίες της Τσέλσι, ώσπου τον Οκτώβρη του 1998 πραγματοποίησε εν τέλει το ντεμπούτο του στο σύλλογο, περνώντας ως αλλαγή στο ματς κόντρα στην Άστον Βίλα στο Λιγκ Καπ Αγγλίας. Μίας Άστον Βίλα που 20 χρόνια αργότερα θα έκανε το πρώτο του «βήμα» στην προπονητική!

Έχοντας περάσει ένα μικρό διάστημα ως δανεικός στη Νότιγχαμ Φόρεστ για να αποκτήσει εμπειρίες, η «αυγή» της νέας χιλιετίας τον βρήκε να καθιερώνεται στην πρώτη ομάδα της Τσέλσι. Ξεκίνησε 23 φορές βασικός την περίοδο 2000-01 και ανακηρύχθηκε παίκτης της χρονιάς στην ομάδα του, ώσπου τον Δεκέμβρη του 2001 έκανε ένα ακόμα όνειρό του πραγματικότητα όταν φόρεσε για πρώτη φορά στο μπράτσο του το περιβραχιόνιο του αρχηγού των «μπλε» στον αγώνα κόντρα στην Τσάρλτον για το Λιγκ Καπ.

Η έλευση των Αμπράμοβιτς - Μουρίνιο και οι πρώτοι τίτλοι

Με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να έχει ήδη αποκτήσει το πακέτο των μετοχών της Τσέλσι το 2003, έναν χρόνο αργότερα πέρασε το «κατώφλι» του Στάμφορντ Μπριτζ και ο «Special One» Ζοσέ Μουρίνιο, σηματοδοτώντας έτσι μία νέα εποχή στο σύλλογο που έμελλε να αποδειχτεί χρυσή! Ο Τέρι, ως πρώτος αρχηγός πλέον, σήκωσε στα χέρια του την περίοδο 2004-05 το παρθενικό πρωτάθλημα της καριέρας του, το οποίο μάλιστα ήταν και το πρώτο στην ιστορία της Τσέλσι έπειτα από μισό αιώνα (!). Την ίδια σεζόν κατέκτησε επίσης το Λιγκ Καπ και πέτυχε συνολικά 8 γκολ, εκ των οποίων τα 4 ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ στην πορεία των «μπλε» που ολοκληρώθηκε στα ημιτελικά με την ήττα από τη Λίβερπουλ – η οποία κατέκτησε και το τρόπαιο στον τελικό της Πόλης κόντρα στη Μίλαν. Μάλιστα, ήταν και η περίοδος που ο Τέρι αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς από τους συναδέλφους του στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και καλύτερος αμυντικός της σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Τσέλσι συνέχισε να κατακτά τίτλους και να μετατρέπεται σε μία από τις «μεγάλες δυνάμεις» του βρετανικού ποδοσφαίρου, ωστόσο διακαής πόθος των «μπλε» ήταν η κορυφή της Ευρώπης…

Το χαμένο πέναλτι στη Μόσχα και η κορυφή της Ευρώπης

Το όνειρο του Τέρι για το «Άγιο δισκοπότηρο» του Τσάμπιονς Λιγκ λίγο έλειψε να γίνει πραγματικότητα το 2008 στη Μόσχα. Η μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια όχι μόνο για τους λονδρέζους, αλλά και τον ίδιο τον Άγγλο στόπερ. Με τον Άβρααμ Γκραντ στον πάγκο, ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Ζοσέ Μουρίνιο, η Τσέλσι απέκλεισε τη Λίβερπουλ στα ημιτελικά κι έφτασε στον μεγάλο τελικό κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το ματς στο Λουζνίκι οδηγήθηκε στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι με τον Τέρι να έχει την ευκαιρία να χαρίσει το τρόπαιο στην ομάδα του, αλλά γλίστρησε και πέταξε την ευκαιρία! Το άστοχο πέναλτι του Ανελκά που ακολούθησε, ήταν αυτό που χάρισε τελικά τον τίτλο στους «κόκκινους διαβόλους», με τον Τέρι να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Αυτό που δεν κατάφερε, βέβαια, ο Άγγλος στόπερ το 2008 στη Μόσχα, το πέτυχε τελικά λίγα χρόνια αργότερα, το 2012, έστω κι αν ο ίδιος δεν το έζησε όπως θα ήθελε. Η Τσέλσι απέκλεισε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την Μπαρτσελόνα, αλλά η αποβολή του Τέρι στο 2-2 της ρεβάνς των δύο ομάδων στη Βαρκελώνη (σ. 1-0 το πρώτο ματς) του στέρησε τη συμμετοχή του στον μεγάλο τελικό. Οι Λονδρέζοι αντιμετώπισαν τη Μπάγερν στο Μόναχο, με τον τελικό να οδηγείται και αυτός για τους «μπλε» στα πέναλτι (σ. 1-1 η κανονική διάρκεια), αλλά εκείνη τη φορά η «θεά τύχη» ήταν με το μέρος τους. Τα χαμένα πέναλτι των Όλιτς και Σβαϊνστάιγκερ έχρισαν την Τσέλσι (του προπονητή Ρομπέρτο Ντι Ματέο) πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Τέρι -κατόπιν ειδικής άδειας από την ΟΥΕΦΑ- σήκωσε και αυτός στον γερμανικό «ουρανό» το τρόπαιο της διοργάνωσης.

Το Europa League και η αντίστροφη μέτρηση

Το Τσάμπιονς Λιγκ του 2012, ωστόσο, δεν είναι ο μοναδικός ευρωπαϊκός τίτλος που έχει να επιδείξει στην καριέρα του ο Τέρι. Ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου και την επόμενη περίοδο, αλλά στο Γιουρόπα Λιγκ. Οι πρωταθλητές Ευρώπης αποκλείστηκαν στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ όταν τερμάτισαν τρίτοι στο γκρουπ σε ισοβαθμία με την Σαχτάρ Ντόνετσκ και αγωνίστηκαν στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, εκεί όπου έφτασαν ως τον τελικό και κατέκτησαν το τρόπαιο κόντρα στην Μπενφίκα (1-2). Όσο για τον Τέρι; Ήταν και πάλι απών από τον τελικό, αυτή τη φορά εξαιτίας ενός τραυματισμού…

Κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο Άγγλος αμυντικός κατέκτησε συνολικά πέντε πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα, τρία Λιγκ Καπ, δύο Κομιούνιτι Σιλντ και φυσικά το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ που προαναφέραμε, ωστόσο τελευταίο του τρόπαιο ήταν αυτό της Πρέμιερ Λιγκ την περίοδο 2016-17 με τον Αντόνιο Κόντε στον πάγκο της Τσέλσι. Τον Μάη του 2017 έπαιξε το 717ο παιχνίδι του με τη μπλε φανέλα στην εντός έδρας νίκη με 5-1 επί της Σάντερλαντ και το καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος βάζοντας έτσι τέλος σε μία λαμπρή καριέρα με τους Λονδρέζους.

Η Άστον Βίλα, ο Ολυμπιακός και το «αντίο»

Πέρσι εντάχθηκε στο δυναμικό της Άστον Βίλα, που αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ, ωστόσο η αποτυχία των «χωριατών» να κερδίσουν την επιστροφή τους στα μεγάλα «σαλόνια» της Πρέμιερ Λιγκ μετά την ήττα τους στον τελικό των πλέι-οφ από τη Φούλαμ έβαλε τέλος και στην πορεία του Τέρι στο σύλλογο του Μπέρμιγχαμ. Βρετανική ιστοσελίδα δημοσίευσε ένα απίστευτο σενάριο που τον ήθελε να βρίσκεται κοντά στη μετακίνησή του στον Ολυμπιακό, ενώ τον περασμένο μήνα πέρασε ιατρικές εξετάσεις για λογαριασμό της Σπαρτάκ Μόσχας αλλά την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να μετακομίσει στη Ρωσία επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους.

Προ ημερών ανακοίνωσε τελικά την αποχώρησή του από την αγωνιστική δράση και από χθες άνοιξε και επίσημα ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, αναλαμβάνοντας το πόστο του βοηθού προπονητή στην Άστον Βίλα. Αν η πορεία του και σ’ αυτή τη θέση θα είναι το ίδιο λαμπρή θα το δείξει η συνέχεια.