Νations League: Διοργάνωση «2ης ευκαιρίας», ή απλά… δεύτερη;

Δεν πέρασαν 60 μέρες από το φινάλε του Παγκοσμίου Κυπέλλου και μια νέα διεθνής διοργάνωση εισβάλλει στην καθημερινότα των Ευρωπαίων ποδοσφαιρόφιλων.

Το «Nations League», το νέο πρότζεκτ της UEFA, έγινε διάσημο πριν, καν, το εναρκτήριο λάκτισμα του –σήμερα, το απόγευμα, στην Αστάνα του Καζακστάν– λόγω της δαιδαλώδους “αρχιτεκτονικής” της διοργάνωσης, αλλά και γιατί προμοταρίστηκε ως...εξολοθρευτής των φιλικών αγώνων!
Των αναμετρήσεων, που συνήθιζαν να παίζουν, σε κενές, από διεθνείς υποχρεώσεις, ημερομηνίες, μεταξύ τους, οι διάφορες... Γερμανίες και Γαλλίες.

Η UEFA τα... έντυσε με το «μανδύα» επίσημης διοργάνωσης κι ουσιαστικά... επιβάλλει να παίζουν μεταξύ τους, με το φορμάτ των Λιγκών, ομάδες ίδιων αγωνιστικών «κυβικών»!

Έτσι, ενώ στα καθαυτό προκριματικά είναι ζήτημα αν υπάρχει ένας όμιλος με δύο «μεγάλους» (π.χ Ισπανία – Ιταλία στα προκριματικά του Μουντιάλ), η νεοσύστατη διοργάνωση φέρνει αντιμέτωπες στον ίδιο όμιλο (συνεπώς από δύο ματς) Γαλλία, Γερμανία κι Ολλανδία, αλλά κι Αγγλία – Ισπανία – Κροατία, καθώς και τις Ιταλία-Πορτογαλία.

Γεγονός που αβγατίζει τα κέρδη των ομοσπονδιών.

Αλλά και της UEFA, αφού πουλάει «πακέτο» αγώνων (με σταθερές ώρες και μέρες) -εν αντιθέσει με τα ως τώρα μεμονωμένα, ατάκτως ερριμένα, ματς- στα τηλεοπτικά κανάλια, το οποίο περιλαμβάνει, μάλιστα... Final Four και τρόπαιο!

Ένα “σκηνικό” που ιντριγκάρει τους φιλάθλους.
Πέραν όμως από το κέρδος, που είναι, ως συνήθως στο «μοντέρνο ποδόσφαιρο», γενεσιουργός αιτία των πάντων, στο αγωνιστικό σκέλος, η νέα διοργάνωση, αποτελεί τον αντικαταστάτη των πλέϊ οφ των προκριματικών. Άλλωστε στην καταληκτική της φάση έχει κι εκείνη πλέϊ οφ.

«Δημοκρατική» ναι, αλλά όχι αξιοκρατική!

Διαφημίζεται ως πιο «δημοκρατική», αφού δίνει στις μικρότερες ομάδες τη δυνατότητα να βρεθούν στα τελικά του Euro.

Πράγματι, έτσι είναι.

Μια – τουλάχιστον - εκ των Γεωργία, Λετονία, Καζακστάν, Ανδόρα, Λευκορωσία, Λουξεμβούργο, Μολδαβία, Σαν Μαρίνο, Αζερμπαϊτζάν, Ν. Φερόε, Μάλτα, Κόσοβο, FYROM, Αρμενία, Λιχτενστάϊν, Γιβραλτάρ θα συμμετάσχει.

Από τις προαναφερθείσες 16 ομάδες, μόνο η Λετονία έχει συμμετοχή σε τελικά ΕURO (2004).
Κατανοώ την επιθυμία, ως κι αγωνία, της UEFA ν’ ανοίξει νέες ποδοσφαιρικές αγορές (σ. όχι του... Λιχτενστάϊν, αλλά του Αζερμπαϊτζάν και του Καζακστάν), αλλά, αλήθεια, σε ποιόν λείπουν στα τελικά των μεγάλων διοργανώσεων αυτές οι ομάδες; Και τι έχουν να προσφέρουν, αγωνιστικά, εκτός του να γίνουν «σάκοι του μποξ»;

Και στην τελική, στις μεγάλες διοργανώσεις πρέπει να συμμέτεχουν οι καλύτεροι.

Όχι κάποιοι που τους ευνοεί το φορμάτ της διοργάνωσης που εμπνεύστηκε (2014) ο πρώην πρόεδορς της UEFA, Μισέλ Πλατινί, για να υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να ξεπληρώσει τις χάρες προς τις ομοσπονδίες που τον στήριξαν.

Συν τοις άλλοις, αν οι συγκεκριμένες χώρες θέλουν ν’ αλλάξουν επίπεδο πρέπει να βελτιωθούν. Κι αυτό γίνεται κερδίζοντας καλύτερους. Όχι παίζοντας μεταξύ τους...

Έτσι άλλαξε στάτους κι η Εθνική μας και πήρε το Euro.

Νικώντας στα προκριματικά τους Ισπανούς, και στα τελικά τους, αμφιτρύωνες, Πορτογάλους (δις), τους Γάλλους και τους Τσέχους...

Το «δέντρο» και το «δάσος»

Αντιλαμβάνομαι τον ενθουσιασμό που υπάρχει, στα μέρη μας, αφού δίνεται δεύτερη ευκαιρία σε ομάδες του διαμετρήματος μας να βρεθούν στα τελικά μεγάλων διοργανώσεων, αλλά μήπως να βλέπαμε και την «γενική εικόνα»; Το «δάσος», αντί του «δέντρου», μόνο;

Παρότι όλοι μιλούν για, ήδη, υπερφορτωμένο πρόγραμμα, από υποχρεώσεις σε διασυλλογικό και διεθνές ποδόσφαιρο, το λανσάρισμα νέας διοργάνωσης δεν συνάδει, ακριβώς, με το, διαχρονικό, μότο της UEFA «Noιαζόμαστε για το ποδόσφαιρο». Μετά από μουντιαλικό καλοκαίρι οι ίδιοι παίκτες θ’ αναγκαστούν να τραβήξουν το…κουπί κι εδώ.

Γιατί –ακόμη κι αν οι αγώνες της σεζόν δεν αυξάνονται, όπως λέει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία- αν υπήρχαν φιλικά οι εκλέκτορες θα τους άφηναν εκτός. Βάζοντας νεότερους και βοηθώντας στην ανάδειξη τους.

Αντίθετα ο ίδιος (ξεζουμισμένος) ποδοσφαιρικός «θίασος» θα αγωνίζεται στα πρωταθλήματα, στο Nations League, στις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA κι από τον, προσεχή, Μάρτιο στα προκριματικά του Euro!

Και μετά, άπαντες, με κροκοδείλια δάκρυα, θα μιλάμε για έλλειμμα θεάματος, ή, ενδεχόμενα, κρούσματα φαρμακοδιέγερσης.

Κάτι θα πεταχθεί.

Κι επειδή οι υποχρεώσεις στους εργοδότες συλλόγους, απλά, δεν γίνεται, το... μάρμαρο, μοιραία, καλούνται να πληρώσουν οι Εθνικές.

Τα προκριματικά έχουν κύρος αναμφισβήτητο. Κάτι που προσπαθεί, μέσω χρηματικών επάθλων, ν’ αποκτήσει και το Nations League.

H απουσία του Κριστιάνο Ρονάλντο, στην Πορτογαλία (για να προσαρμοστεί στην Γιουβέντους...) κι η απεργία των Δανών διεθνών, ίσως αποτελούν... καμπάνακια πως, ενδεχόμενα, δεν αντιμετωπίζεται απ’ όλους ως «διοργάνωση δεύτερης ευκαιρίας», αλλά, απλά, ως «δεύτερη»!