Κέντρο… διερχομένων

Ομάδες όπως η Μπράιτον πετυχαίνουν ιστορικές νίκες στην έδρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εκμεταλλευόμενες την «αρρωστημένη» κατάσταση στον εκ των κορυφαίων αγγλικών συλλόγων.

Ο Έρικ Τεν Χαγκ είναι αλήθεια ότι είχε προειδοποιήσει πως δεν μπορούν οι αλλαγές που οραματίζεται και η επαναφορά του κλαμπ σε θέση να μπορεί να κοιτάζει κατάματα τη συμπολίτισσα ή τη Λίβερπουλ να πραγματοποιηθούν από τη μία στιγμή στην άλλη. Αλήθεια εξίσου είναι ότι οι φίλοι της Γιουνάιτεντ ανά τον κόσμο περίμεναν κάτι διαφορετικό. Μια χαραμάδα ελπίδας σε ό,τι αφορά την απόδοση των «κόκκινων διαβόλων» και φυσικά το αποτέλεσμα του αγώνα. Τελικά, τζίφος, μία από τα ίδια με τα περσινά. Και τα προηγούμενα και τα προπροηγούμενα.

Σοβαρά προβλήματα αυτοπεποίθησης, ιδέες που δεν είναι δυνατό να αποδώσουν όπως ας πούμε ο Έρικσεν να κινείται σε θέση φορ, τεράστια ζητήματα στο ανασταλτικό κομμάτι με τα ίδια πρόσωπα, αλλά κυρίως κενά που, αν δεν γίνουν μεταγραφές, δεν καλύπτονται με τίποτα από το υπάρχον ρόστερ στη μεσαία γραμμή. Ο Ντε Γιονγκ αποτελεί εδώ και καιρό διακαή πόθο, αλλά όσο δεν αποφασίζεται η μετακίνησή του στο Μάντσεστερ όλο και πιο πολύ η «τρύπα» στο κέντρο θα παραμένει χαώδης. Όλο και περισσότερο απαιτείται να βρεθεί ένας παίκτης που θα ηγηθεί και θα «γεμίσει» το μεσαίο μέρος του γηπέδου για να αλλάξει τη λειτουργία της Γιουνάιτεντ. Ο προπονητής το ξέρει και περιμένει. Κάνοντας δουλειά με όσους έχει στη διάθεσή του, οι οποίοι ούτε λίγοι είναι ούτε τόσο κακοί παίκτες, ώστε να χάνουν από την Μπράιτον σε εντός έδρας πρεμιέρα.

Ο κόσμος έκανε ό,τι αναμενόταν και ό,τι κάνει χρόνια τώρα. Αποδοκίμασε τους Γκλέιζερ πριν από τον αγώνα, στήριξε την ομάδα στη διάρκεια του παιχνιδιού, γκρίνιαξε έντονα στο ημίχρονο και «έκραξε» άγρια στο φινάλε. Ενδιάμεσα είχε την επίσης αναμενόμενη «υποδοχή» στον Κριστιάνο Ρονάλντο που ήταν μουτρωμένος και με γκριμάτσες στον πάγκο, κάτι πήγε να αλλάξει όταν μπήκε στο γήπεδο, ενώ σίγουρα ακόμη και τώρα στα 37 του είναι παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά στην επίθεση. Ακόμη κι αν δεν πολυγουστάρει να είναι στη Γιουνάιτεντ. Ακόμη κι αν η συνολική παρουσία του, με όσα συνέβησαν και συνεχίζονται στην εν εξελίξει μεταγραφική περίοδο, περισσότερη ζημιά έχουν κάνει από μία ενδεχόμενη απουσία του.

Αυτός που δικαιούται να ζητεί κι άλλο χρόνο είναι ο Ολλανδός τεχνικός. Δείχνει να έχει εμπιστοσύνη στη δουλειά του, παρά την πίεση που θα αρχίσει να έχει. Ξέρει ότι, αν δεν ενισχυθεί με ποιοτικούς παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, δύσκολα θα μπορέσει να βελτιώσει την κατάσταση. Όμως το θέμα είναι πιο σοβαρό και η μεγάλη εικόνα αυτή που δημιουργεί κι άλλη απαισιοδοξία. Η Γιουνάιτεντ είναι σε γενική κρίση, με κόσμο, διοίκηση, ομάδα, όλους στην τσίτα. Και έτοιμους ανά πάσα στιγμή για αντιδράσεις, που φρενάρουν κι άλλο μια ανέτοιμη ομάδα να βρει τον δρόμο της. Όχι για να φτάσει άμεσα τη Λίβερπουλ ή τη Σίτι, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αλλά τουλάχιστον να κάνει τα πρώτα βήματα για να πλησιάσει εκεί όπου βρισκόταν και να μην ανοίγει σε βάρος της κι άλλο την ψαλίδα…