Zιντάν: Ο άνθρωπος που έκανε του... κεφαλιού του!
O Γάλλος σόκαρε, άπαντες, με την απόφαση να αποχωρήσει 5 μέρες μετά την κατάκτηση του τρίτου σερί Τσάμπιονς Λιγκ ως τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης
Να σηκώσει το χέρι όποιος περίμενε ότι 5 μέρες αφότου έγινε ο μόνος προπονητής στα χρονικά που κατακτά 3 σερί Τσάμπιονς Λιγκ –στην παρθενική του, μάλιστα, ενασχόληση ως πρώτος προπονητής επαγγελματικής ομάδας- ο Ζινεντίν Ζιντάν θ’ αποχώρουσε από την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης! Κανείς; Κι όμως «διαπιστευτήρια» ότι κάνει πράγματα που κανείς δεν περιμένει –κοινώς του... κεφαλιού του!- ο «Ζιζού» έχει δώσει πολλάκις, ώστε θα έπρεπε έως και να περιμένουμε τέτοια εξέλιξη.
Δεν είναι μόνο η κουτουλιά στον Ματεράτσι –που τόλμησε να θίξει τα ιερά και τα όσια της κοσμοθεωρίας του (οικογένεια)- γράφοντας, στα παλαιότερα από τα... εξάταπα του, το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, την Εθνική του και την υστεροφημία του στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του.
Βαθμολογία Super League: Μόνος στην κορυφή ο Ολυμπιακός
Η φάση που «στοιχείωσε» το Μουντιάλ του 2006 είναι, απλά, ενδεικτική του πώς σκέφτεται και λειτουργεί ο 45χρονος Γάλλος, με τις αλγερινές ρίζες, που μεγάλωσε στους σκληρούς δρόμους της Μασσαλίας.
Η πρώτη αποχώρηση και το συμβόλαιο, αλά Μέσι, σε... χαρτοπετσέτα!
Λίγους μήνες πριν μεταβληθεί σε... πολιορκητικό κριό, κεντράροντας το στήθος του αθυρόστομου Ιταλού, είχε αποχωρήσει από την Ρεάλ Μαδρίτης παρότι είχε έναν ακόμη χρόνο (παχυλού) συμβολαίου.
Ήταν 7 Μαϊου 2006, στο παιχνίδι με την Βιγιαρεάλ, στο «Μπερναμπέου», όπου οι «μερένχες» τον τίμησαν για τα 5 χρόνια του ως «γκαλάκτικο».
«Μωσαϊκό» με το πρόσωπο του και την φανέλα με το «5», ενώ οι λευκές εμφανίσεις ήταν επετειακές, αναγράφοντας «Ζιντάν 2001-06», κάτω από το έμβλημα.
Δώδεκα μέρες νωρίτερα είχε ανακοινώσει ότι στο Μουντιάλ έκλεινε την καριέρα του. Ο λόγος μoιάζει με όσους ανέφερε χθες, που είπε ότι δεν θα ήθελε ν’ αποχωρήσει αποτυχημένος: «Δεν θέλω να ξεκινήσω μια σεζόν παίζοντας όπως σε αυτήν ή την προηγούμενη όπου οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν. Δεν θέλω 3η χρονιά ξέροντας ότι δεν μπορώ να παίξω καλύτερα απο ό,τι τώρα...» Yπενθυμίζεται πως τότε οι Καστιγιάνοι ήταν 3 χρόνια άτιτλοι, με την Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο να κυριαρχεί.
Δεν είναι μόνο ο έρωτας, η ψύχωση, με την νίκη, οδηγός των αποφάσεων του.
Αντισυμβατικός, σ’ ένα κόσμο επαγγελματιών. Κανένα συμβόλαιο δεν τον δέσμευε ποτέ.
Άλλωστε το πρώτο του στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε νομική ισχύ, αφού την υπογραφή του o Πέρεθ την είχε πάρει, καλοκαίρι του 2000, σε.... χαρτοπετσέτα! Έμεινε πιστός σε αυτήν κι αφίχθη ένα χρόνο αργότερα.
Ασύλληπτο, αλλά το ίδιο καλοκαίρι ένα, καχεκτικό, αγοράκι 13 ετών έκανε το ίδιο πράγμα -σε μια άλλη χαρτοπετσέτα- αλλάζοντας την ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το όνομα του; Λιονέλ Μέσι...
Τα αποδυτήρια, η εντός συνόρων αποτυχία κι ο... νεποτισμός!
Επιστρέφοντας στον Ζιντάν εντύπωση προκάλεσε πως ενώ μετά το ματς με την Λας Πάλμας (30/03) δήλωνε «Θα μ’ άρεσε να συνεχίσω, αν εξαρτάται από μένα, μόνο, στόχος είναι να μείνω το περισσότερο», δύο μήνες αργότερα απαρνιόταν δύο χρόνια συμβολαίου και πολλά χρήματα.
Oι λόγοι πρέπει να αναζητηθούν κι αλλού, πλην των δηλώσεων των Κριστιάνο Ρονάλντο και Μπέϊλ μετά τον τελικό του Κιέβου, που «μύριζαν» αποχώρηση, καθιστώντας σαφές ότι η προσωπικότητα του Ζιντάν λειτουργούσε ως συνεκτικός αρμός των αποδυτηρίων, όπου περίσσευαν οι «νάρκισσοι» και τα υπερμεγέθη «ΕΓΩ».
Το «βέτο», που έθεσε, στην έλευση του γκολκίπερ Κέπα της Αθλέτικ, παρότι επιβλήθηκε στο «μπρα ντε φερ» ισχύος με τη διοίκηση, προκάλεσε σχόλια περί νεποτισμού (σ. τρίτος τερματοφύλακας ο γιος του Λούκα) καθώς κι η παταγώδης αποτυχία στις εσωτερικές διοργανώσεις (3η στο -17 από την κορυφή) βάρυναν πολύ. Το ότι δεν κατάφερε να δώσει κίνητρο πλην του Τσάμπιονς Λιγκ...
Το είπε άλλωστε μόνος του.
Η μεγαλύτερη αποτυχία του στα 2,5 χρόνια του ήταν ο αποκλεισμός από την Λεγκανιές στο Κύπελλο. Και κορυφαία επιτυχία του το περσινό πρωτάθλημα. Κουβέντες ανεπίδεκτες μετάφρασης για τον προπονητή που κέρδιζε έναν τίτλο κάθε 16 ματς κι ήταν παρών και στα 5 Τσάμπιονς Λιγκ του Φλορεντίνο Πέρεθ, με κάθε ιδιότητα...
Επανερχόμενοι στο αρχικό ερώτημα, ο μόνος που δικαιούται να σηκώσει το χέρι, εν τέλει, είναι ο Σέρχιο Ράμος, που, εν μέσω πανηγυρισμών για την νίκη, της 14ης Φεβρουαρίου, στον πρώτο αγώνα των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, επί της Παρί Σεν Ζερμέν –ο οποίος άλλαξε το κλίμα στους παραπαίοντες «μερένχες» στο ξεκίνημα του 2018- είχε πει, προφητικά: «Που ξέρετε, μπορεί να πάρουμε το Τσάμπιονς Λιγκ κι ο Ζιντάν να φύγει...»