Η… μελωδία του αυτονόητου!

Η αποστολή του Παναθηναϊκού ήταν σαφής, με συγκεκριμένο στόχο, αλλά και με έναν αντίπαλο που δεν ήταν και το μεγαθήριο του Conference League.

Ήταν λοιπόν δεδομένο για τον Ρουί Βιτόρια και τους παίκτες του πως θα έπρεπε όχι μόνο να κερδίσουν, αλλά και να πάρουν διαφορά τερμάτων, ώστε να τερματίσουν όσο πιο ψηλά γινόταν στην βαθμολογία και να έχουν βατή κλήρωση στους «24».

Βλέπετε οι… μουτζούρες της εποχής Αλόνσο με την ισοπαλία στη Μπάνια Λούκα και η ήττα από τη Τζουργκάρντεν είχε φέρει τους «πράσινους» σε μειονεκτική θέση και έπρεπε να καλύψουν αρκετό έδαφος.

Ο Παναθηναϊκός όμως βελτιώνοντας κάθε βδομάδα και περισσότερο τις σταθερές του, ανεβάζοντας την δυναμική του γεωμετρικά και έχοντας σαφές πλάνο για το τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε έκανε το αυτονόητο.

Απέναντι στην αδύναμη Ντινάμο Μινσκ όχι μόνο πήρε τη νίκη, αλλά και αρκετή διαφορά τερμάτων, τέτοια που του επέτρεψε τελικά να τερματίσει στην 13η θέση και να έχει ως πιθανούς αντιπάλους την Βίκινγκουρ ή την Μπόρατς Μπάνια Λούκα.

Συν τοις άλλοις ο Βιτόρια δεν δίστασε να παρατάξει ενδεκάδα με αρκετούς αναπληρωματικούς παίκτες, που δεν τους λες και βασικούρες!

Σε σημείο μάλιστα τέτοιο που αρκετοί αμφέβαλαν για το εάν αυτό το σχήμα και τα συγκεκριμένα πρόσωπα θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά. Έξω Ιωαννίδης, έξω Βαγιαννίδης, έξω Μλαντένοβιτς και Μπακασέτας και τα ερωτηματικά είχαν αρχίσει να ίπτανται πάνω από το ΟΑΚΑ.

Όμως ο Τετέ με την κλάση του και την ποιότητά του, αλλά και η τεχνική των Ουναΐ, Τζούρισιτς, Αράο, ήταν καταλυτική για να «ξεκλειδώσει» ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να μετουσιώσει σε γκολ την εμφανή ανωτερότητά του.

Όλα αυτά πριν δύο μήνες όχι μόνο δεν θα ήταν δεδομένα, όπως πρέπει να είναι απέναντι σε τέτοιες ομάδες, αλλά θα ήταν ζητούμενα και αυτό αποτελεί μια σημαντική κατάκτηση για τον Βιτόρια και τους παίκτες του. Τους ίδιους παίκτες που πάσχιζαν να μη χάσουν από την Μπάνια Λούκα…