Μια ομάδα που... κυνηγάει την ουρά της

Ο Παναθηναϊκός έχασε με 4-1 μέσα στο ΟΑΚΑ από την Τσέλσι, τη δεύτερη ομάδα της βασικά.

Ακόμα και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα… ίσως λογικό αποτέλεσμα με βάση την διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων.

Μόνο που το άκρως προβληματικό στην περίπτωση των «πρασίνων» δεν είναι η ήττα από τους Λονδρέζους, που προφανώς παίζουν σε λάθος διοργάνωση, αλλά η «φτωχή», αναιμική και άναρχη για μια ακόμα φορά εμφάνισή τους.

Από το διάστημα της διακοπής και μετά παρά τα όσα έχουν συμβεί με τον θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, είναι ελάχιστη η βελτίωση που παρουσιάζει η ομάδα.

Στην Κρήτη κέρδισε, αλλά κινδύνευσε και πάλι πραγματοποιώντας μια απλώς υποφερτή εμφάνιση απέναντι σε έναν αντίπαλο σε κακή ημέρα.

Αυτό το χαοτικό πράγμα που παρουσίασε ξανά ο Ντιέγκο Αλόνσο είναι προφανές πως δεν μπορεί να πάει μακριά.

Παίκτες χωρίς πλάνο, χωρίς πυξίδα, χωρίς ένταση και ενέργεια, ατομικά λάθη παιδαριώδη από ποδοσφαιριστές που σε άλλες περιπτώσεις θα «καθάριζαν» σε χρόνο dt τις φάσεις να πελαγώνουν και να αντιδρούν ως αρχάριοι.

Αλήθεια; Ποιο ήταν το επιθετικό πλάνο που είχε εκπονήσει ο προπονητής για να πιέσει, να αιφνιδιάσει, έστω να δυσκολέψει τους Άγγλους; Ο Γερεμέγεφ;

Οκ, δεν βγήκε η επιλογή, ήταν προφανές. Γιατί λοιπόν χρειάστηκε να δεχθεί τρία γκολ ο Παναθηναϊκός και τότε να αρχίσει να αντιδρά ο πάγκος του;

Τετέ, Μπακασέτας, Βαγιαννίδης μπήκαν για είκοσι λεπτά. Δεν μπορούσαν να παίξουν τριάντα; Ένα ημίχρονο;

Ο Παναθηναϊκός εάν δεν αλλάξει δραστικά αγωνιστικό πρόσωπο ή πρόσωπα τότε θα έχει σοβαρό πρόβλημα ακόμα και για να μπει στα play off. Το παιχνίδι με τον Άρη είναι «τελικός» για όλους και για όλα.

Ο Παναθηναϊκός ανέβηκε ξανά στο σχοινί του ακροβάτη και η ιαχή του κόσμου «Γιοβάνοβιτς πορομπομ πέρομ πορόμ» είναι εκεί για να θυμίζει τα κραυγαλέα λάθη της διοίκησης…