Να μην τριτώσει το κακό…

Το σφύριγμα της λήξης, από τον Σκόμινα, στο “Ολίμπικο”, ήταν λυτρωτικό για εκείνον, όσο και για τους 5.000 εκδρομείς της Λίβερπουλ. Το ατέρμονο πάνω – κάτω μπροστά από τον πάγκο, παρά το 5-2 του πρώτου αγώνα. έδωσε την θέση του σε ένα σπριντ που τον έφερε στον αγωνιστικό χώρο ώστε να συγχαρεί, πρώτος, τους παίκτες του για την πρόκριση στον τελικό.

Τον 8ο στα χρονικά της Λίβρερπουλ και 3ο δικό του σ’ Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Για τον Γιούργκεν Κλοπ ο λόγος, ασφαλώς, που συγκέντρωσε τα φλας πάνω του τόσο πριν, όσο κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα, αφού θεωρείται –κι είναι– ο αναμορφωτής των ‘’κόκκινων”.

Αυτό άλλωστε είπε ο Στίβεν Τζέραρντ σχολιάζοντας την επιστροφή της αγαπημένης του ομάδας σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ μετά από εκείνον της Αθήνας του 2007: “Νομίζω ότι είμαστε ενώπιον κάτι, αλήθεια, πολύ καλού”.

Ανεξάρτητα αν επιβεβαιωθεί η αλλοτινή “σημαία” των “ρεντς”, ο Τεύτονας δείχνει να έχει εναρμονιστεί με την φιλοσοφία της ομάδας του, στην οποία η ευρωπαϊκή διάκριση έχει εξέχουσα θέση.
Σε τρείς σεζόν μετρά δύο παρουσίες σε Ευρωπαϊκούς τελικούς, αφού, του Κιέβου, είχε προηγηθεί εκείνος του Εuropa League το 2016,
Αν όμως για την Λίβερπουλ η πρόκριση στον τελικό της 26^ης Μαϊου συνιστά επιστροφή στον κατά τεκμήριο κορυφαίο αγώνα του Ευρωπαϊκου ποδοσφαίρου, μετά από 11 χρόνια, ο Κλοπ υπήρξε φιναλίστ πιο πρόσφατα.

Ο οίστρος του Ρόμπεν κι θρι-πιτ της Σεβίλλης

Το 2013 είχε οδηγήσει την Μπορούσια Ντόρτμουντ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, όπου αντιμετώπισε, στον μοναδικό Γερμανκό «εμφύλιο», σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, την Μπάγερν Μονάχου.

Οι Βεστφαλοί -που δεν είχαν ξαναβρεθεί σε θέση διεκδικητή της «κούπας με τα μεγάλα αυτιά» από το 1997, όταν, με τον Ότμαρ Χίτζφελντ στον πάγκο, είχαν πετύχει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στα χρονικά της διοργάνωσης, νικώντας, 3-1, στο Μόναχο, την πανίσχυρη Γιουβέντους (των Ζιντάν, Ντελ Πιέρο)– έφτασαν στο «ναό» του Αγγλικού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου έχοντας αποκλείσει τη Ρεάλ Μαδρίτης του Μουρίνιο. Ένα επικό 4-1 (καρέ ο Λεβαντόφσκι) στο «Βεστφάλεν», μετέτρεψε σ’ ανώδυνη ήττα το 2-0 στη Μαδρίτη.

Στον τελικό η Ντόρτμουντ έπαιξε στα ίσα τους Βαυαρούς. Ισοφάρισε με πέναλτι του Γκουντογκάν (68’) το γκολ του Μάντζουκιτς (60’) και λύγισε μόνο στο 89’ από τον οίστρο του Ρόμπεν, που πήρε προσωπική ρεβάνς για την ταμπέλα του «λούζερ», που του είχαν κολλήσει οι οπαδοί της ομάδας του, την προηγούμενη χρονιά, για τo χαμένo πέναλτι του, στον τελικό του Μονάχου, με την Τσέλσι, αλλά κι ένα ακόμη στο πρωτάθλημα, κόντρα στους «κιτρινόμαυρους», που είχαν αναδειχθεί νταμπλούχοι.

Προ διετίας, ο Kλοπ, έχοντας αναλάβει μεσούσης της περιόδου την Λίβερπουλ. την έφερε στον τελικό του Europa League. 15 χρόνια μετά την τελευταία φορά των «ρεντς» στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση. Που τότε λεγόταν, ακόμη, Κύπελλο UEFA. Ωστόσο ούτε, στην Βασιλεία, ήταν στην πλευρά των νικητών. Παρότι η ομάδα του Μέρσι προηγήθηκε με τον Στάριτζ (35’) κι ήταν καταφανώς καλύτερη στο πρώτο μέρος της, δις κατόχου του τίτλου, Σεβίλλης, στην επανάληψη δεν κατάφερε ν’ ακολουθήσει τον Ισπανικό ρυθμό δεχόμενη τρία γκολ (46’ Γκαμεϊρό, 64’, 70’ Κόκε).

Το αρνητικό πρόσημο σε τελικούς και το θετικό με την Ρεάλ Μαδρίτης!

Παρά τα παράπονα για τη διαιτησία του Σουηδού Έρικσον (κατάπιε τη...σφυρίχτρα σ’ ένα χέρι του Καρίτσο) η καθίζηση της Λίβερπουλ στην επανάληψη έφερε το θρι-πιτ των Ανδαλουσιάνων.

Στην Ουκρανική πρωτεύουσα, στον 11^ο τελικό της προπονητικής του καριέρας, θ’ αντιμετωπίσει, ξανά, μια ισπανική ομάδα που προέρχεται από 2 σερί Ευρωπαϊκές κατακτήσεις...
Πάντως, κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης, το παρελθόν του έχει θετικό «πρόσημο», αφού την έχει αντιμετωπίσει 6 φορές μετρώντας 3 νίκες, μία ισοπαλία και 2 ήττες.

Ωστόσο στους 10 προηγούμενους τελικoύς έχει κερδίσει μόλις τρεις.
Όλους κόντρα στην Μπάγερν. Ως τεχνικός της Μπορούσια. Δύο στο Σούπερ Καπ (2013, 2014) κι ένα Κυπέλλου (2012).