Ο επιμένων…κυ-νικά!

Τρίτο σερί «διπλό» στο Μόναχο, 6η διαδοχική επικράτηση επί της Μπάγερν και 12η νίκη, σε 25 αναμετρήσεις, με τους (κάποτε δυνάστες της...) «Βαυαρούς» που την φέρνει ακόμη εγγύτερα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στο Κιέβο.

Ο τρίτος σερί τελικός στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και 4^ος την τελευταία 5ετία είναι ante portas, με τη Ρεάλ Μαδρίτης αφού έγινε, πέρσι, η πρώτη ομάδα που υπερασπίστηκε, επιτυχημένα, τα Ευρωπαϊκά της πρωτεία, επί εποχής Τσάμπιονς Λιγκ (κάτι ανεπανάληπτο από την Μίλαν των Ολλανδών του 1990) να έχει βάλει πλώρη, για να γίνει, μετά την Μπάγερν Μονάχου του 1976, η πρώτη ομάδα με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις της «κούπας με τα μεγάλα αυτιά»!

Όπως γίνεται αντιληπτό, όποιος φιλοδοξεί να κατακτήσει την Ευρωπαϊκή κορυφή η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η ομάδα που πρέπει να κάνει πέρα.

Μόνο που δεν είναι τόσο εύκολο, όσο γράφεται.
Η ομάδα που είναι 3^η στην φετινή Πριμέρα, στο -15 από την κορυφή, που έχασε το...τρένο του πρωταθλήματος από τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά το 0-3 από την Μπαρτσελόνα στο «Μπερναμπέου», εκείνη που αποκλείστηκε στο Κύπελλο, εντός έδρας, από την Λεγκανιές, έχει μια χαμαιλεοντική ικανότητα στους αγώνες του «σεντονιού» και δη στα νοκ άουτ ματς, όπου μεταμορφώνεται παίρνοντας αυτό που θέλει.

Ικανότητα που έγκειται στην τακτική ευελιξία, η οποία της επιτρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του εκάστοτε παιχνιδιού κι αντιπάλου. Κάτι που έχτισε, συν τω χρόνω, ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Ο Γάλλος κέρδισε με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να θυμίζει την ύπαρξη του διαμαρτυρόμενος για ένα, ορθότατα ακυρωθέν, γκολ του, με τον Μπενζεμά να μπαίνει στο 75’ και με τον Μπέϊλ στον πάγκο!
Ο «Ζιζού» άφησε το 4-3-1-2, των αγώνων με την Γιουβέντους, για το 4-1-4-1 («καθρέφτη» του συστήματος της Μπάγερν), προτίμησε τον Ίσκο (για την κατοχή της μπάλας) και τον Λούκας Βάσκεθ (για την ταχύτητα του) αντί του Ουαλλού και του Γάλλου αντίστοιχα.

Και παρότι ο πρώτος δεν του «βγήκε», δεν επέμεινε εμμονικά. Στο ημίχρονο έβαλε τον Ασένσιο στην θέση του κι εκείνος σκόραρε (μετά το λάθος του Ραφίνια), όπως και πέρσι, στο ίδιο γήπεδο.
Όλα αυτά έχοντας 40% κατοχή μπάλας και με 7 σουτ προς την αντίπαλη εστία. Έναντι 17 των Βαυαρών. Νούμερα που δεν προμηνύουν νίκη.
Αλλά όπως είπε στο «τρίτο ημίχρονο» ο Ζιντάν: «Ξέρουμε

να υποφέρουμε».

Λιγότερο...γκλίτερ, περισσότερη αυτοθυσία

Εκείνο που δεν είπε, ένας από τους πλέον επιφανείς εκπροσώπους των «γκαλάκτικος», είναι πως, αντίθετα με εκείνη την ομάδα των τριών Τσάμπιονς Λιγκ σε έξι χρόνια (1998, 2000, 2002), η τωρινή δεν έχει ως βάση την καθηλωτική υπεροχή των αστεριών της, αλλά τη δουλειά, την τακτική προσέγγιση και την αποτελεσματικότητα, ου μην και τον ποδοσφαιρικό κυνισμό.
Στοιχεία που είναι αναμενόμενο να έχει στην προπονητική του φιλοσοφία ο, ιταλοθρεμμένος, Ζιντάν.

Το λιγότερο γκλίτερ και περισσότερη αυτοθυσία το εφάρμοσε εξαρχής, ως προπονητής των «μερένχες», βάζοντας τον Καζεμίρο ως αναπόσπαστο κομμάτι στα χαφ, δίπλα στους Μόντριτς και Κρόος.
Κι ενώ η προσπάθεια καθιέρωσης του Βραζιλιάνου, ως βασικού, αποτέλεσε λόγο...απόλυσης του προκατόχου του, Ράφα Μπενίτεθ, από τον Γάλλο έγινε δεκτή χωρίς αναταράξεις.

Ήταν αρχές του 2016, με την Ρεάλ ξανά εκτός πρωταθλήματος και Κυπέλλου και το Τσάμπιονς Λιγκ μοναδική διέξοδο διάκρισης.

Στο «βωμό» της κατάκτησης του, στο Μιλάνο, επί της Ατλέτικο, θυσιάστηκε το ποδοσφαιρικό DNA της, που σφυρηλάτησαν οι Ντι Στέφανο, Πούσκας, Ραούλ, Ρονάλντο κι ο ίδιος ο (ποδοσφαιριστής) Ζιντάν...
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το είχαν ξανακάνει οι «μπλάνκος» επί Μουρίνιο, αλλά δεν επιβραβεύθηκαν με Τσάμπιονς Λιγκ.
Η ιστορία θα επαναληφθεί; Σίγουρα, πάντως, η Ρεάλ ξέρει τον τρόπο.
Να νικά. Ακόμη και κυ-νικά...