«Μικρό καλάθι» για τo νέο (κόπια της Εuroleague...) Champions League!

Κάθε μέρα δεν είναι του... Άη Γιαννιού και έτσι δεν θα μπορούσε να έχει και η 2^η ημέρα της 1^ηςαγωνιστικής του πολυδιαφημισμένου ως νεωτεριστικού Champions League 28 γκολ και ...εννιάρες όπως η πρώτη.

Συν τοις άλλοις, το ματς της ημέρας στο Μάντσεστερ Σίτι – Ίντερ (ρεπετισιόν του τελικού του 2023, στην Κωνσταντινούπολη) δεν ήταν ακριβώς ...ποδοσφαιρική πανδαισία, αφού ο Σιμόνε Ιντζάγκι παρέταξε την ομάδα του τόσο καλά πίσω από την μπάλα, καλύπτοντας τους χώρους (που αρέσκονται παραδοσιακά να ψάχνουν και ν’ ανοίγουν οι ομάδες του Γκουαρντιόλα) και τον Χάαλαντ, ώστε έμεινε μόνο ο επανακάμψας Γκουντογκάν, ν’ απειλεί τους «νερατζούρι» (που πρώτιστο αν όχι μοναδικό μέλημα είχαν να μη δεχθούν γκολ).

Ωστόσο αυτά μπορεί να συμβούν, και στην τελική είναι μέρος του αθλήματος που, εγγενώς (λόγω της ύπαρξης της ισοπαλίας στα αποτελέσματα), δίνει ελπίδα στον (θεωρητικά και πρακτικά) αδύναμο.

Αυτά που δεν είναι - αλλά κάποιοι που κόπτονται ότι «αγαπούν το άθλημα» τόσο ώστε να το αλλάζουν «μπολιάζοντας» το με στοιχεία άλλων, ή πρωτοφανή –αναζητείστε τα σε όσα διαφημίζονται ως καινοτομίες του νέου φορμάτ.

Πέραν των τεσσάρων περισσότερων ομάδων και των δύο παραπάνω αγώνων (8 αντί 6) στην League Phase (που κατήργησε τους ομίλους) - για τους οποίους ασφαλώς και δεν ρωτήθηκαν οι παίκτες (όπως συνέβη άλλωστε σε όλες τις περιπτώσεις νέων διοργανώσεων...) - είναι ν’ απορεί κανείς ποιος νοσηρός νους σκέφτηκε οι ομάδες να μπαίνουν σε μια κοινή βαθμολογία χωρίς να έχουν τους ίδιους αντιπάλους!

Συγκρίνονται κι ανταγωνιζόνται δίχως να έχουν τα ίδια «εμπόδια».

Αλλά αν ο πειραματισμός, ή ακόμη κι η .. παραδοξολογία μπορεί και να συγχωρεθεί στον «βασιλιά των σπορ», εκείνο που είναι ασυγχώρητο είναι ότι συνεχίζει ν’ αντιγράφει άλλα σπορ (όταν εκείνα θα έπρεπε να τον αντιγράφουν)

Έτσι αφού οι ιθύνοντες του δεν έβαλαν μυαλό με τις ηχηρές αποτυχίες της αντιγραφής από το ... γουότερ πόλο του χρυσού (και του αργυρού_ γκολ), τώρα πήραν το φορμάτ της μπασκετικής Εuroleague (με τα «σταυρώματα» 1ος-16^ος, 2^ος – 15ος κ.ο.κ) καταργώντας τις κληρώσεις στα νοκ άουτ!

Καταργώντας δηλαδή ένα μέρος του σασπένς της διοργάνωσης και τη μοναδική ελπίδα να πάει κάποιο αουτσάιντερ «μακριά».

Αντ’ αυτού, το διευθυντήριο της UEFA προσπαθεί να εξασφαλίσει όσο το δυνατό πιο εμπορικούς τελικούς (που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να δούμε και σε καμιά άλλη ήπειρο για να αβγατίσουν τα κέρδη).

Κι ενώ... πήξαμε στις καινοτομίες, στο χαοτικό νέο Champions League, διατηρείται εκείνη με την εντοπιότητα των αντιπάλων, που εμποδίζει ομάδες του ίδιου πρωταθλήματος να παίζουν μεταξύ τους σ’ αυτή τη φάση.

Κάπως έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε ούτε clasico, oύτε Μάντσεστερ Γ. – Λίβερπουλ σε πρώιμo στάδιο της διοργάνωσης

Γιατί άραγε, όταν διατυμπανίζεται ότι θέλουμε περισσότερα μεγάλα κι εμπορικά ματς;

Μήπως για να μην ανταγωνίζεται το «προϊόν» η UEFA τις ευρωπαϊκές λίγκες (Ρremier League, La Liga κ.α) που την στηρίξαν στην «ανταρσία» της European Super League;

Τούτων δοθέντων, επιτρέψτε μου να είμαι σκεπτικιστής και να «κρατάω μικρό καλάθι» στις προσδοκίες μου για τη «νέα», αλλά ουδόλως ριζοσπαστική διοργάνωση.

Στο μέγεθος εκείνων της Εuroleague...