Σούπερ... Champions League!

Με ένα δραματικό ματς (Μπάγερν - Βιγιαρεάλ), ένα χορταστικό ματς (Λίβερπουλ - Μπενφίκα), ένα δραματικό και χορταστικό ματς (Ρεάλ - Τσέλσι) και μια χορταστική κλοτσοπατινάδα (Ατλέτικο - Μάντσεστερ Σίτι) συμπληρώθηκε το παζλ της ημιτελικής φάσης του φετινού Champions League.

Στους ημιτελικούς θα απολαύσουμε δύο ισπανοαγγλικές μονομαχίες. Δύο συγκρούσεις, δηλαδή, ανάμεσα σε συλλόγους των δύο χωρών που έχουν μονοπωλήσει τη διοργάνωση εδώ και μια ντουζίνα χρόνια. Πράγματι, από το 2010 και την κατάκτηση της κούπας από την πολυεθνική Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο, δέκα από τους δώδεκα τίτλους (συμπεριλαμβανομένου και του φετινού) κατέληξαν είτε στους Ίβηρες είτε τους Βρετανούς. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η σταθερή αξία που ονομάζεται Μπάγερν Μονάχου, η οποία, αξιοποιώντας πλέον την Bundesliga ως μια χαλαρή προπόνηση, ρίχνει όλο το βάρος της στα ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Για να καταλάβετε τη διαφορά με το παρελθόν, την εξαετία 1983-1988 σήκωσαν το (τότε) Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης ομάδες από έξι (!) διαφορετικές χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Ρουμανία και η Πορτογαλία. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Europa League όπου από το 2012 και μετά όλοι ανεξαιρέτως οι τίτλοι κατέληξαν σε Αγγλία και Ισπανία. Ίσως για αυτό η UEFA δημιούργησε το Conference League. Για να πετάξει ένα ξεροκόμματο στους «μικρούς» και να τους κάνει να νιώσουν βασιλιάδες της Ευρώπης.

Δεν παραπονιέμαι. Ωραία μπάλα βλέπουμε. Ευρωπαϊκά Κύπελλα, όμως, σημαίνει πλουραλισμός και πολυπολιτισμικότητα. Αν θέλαμε να δούμε Λίβερπουλ - Τότεναμ (2019), Τσέλσι - Μάντσεστερ Σίτι (2021) και Ρεάλ - Ατλέτικο (2014 και 2016), υπάρχουν η Premier League και η La Liga.

Πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό; Ειλικρινά, δεν ξέρω. Όλα ξεκίνησαν με τη διαβόητη «απόφαση Μποσμάν» στα μέσα της δεκαετίας του '90, τότε που ουσιαστικά αφανίστηκε το ποδόσφαιρο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, με ιστορικές ομάδες της πρώην ΕΣΣΔ, της πρώην Γιουγκοσλαβίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας κ.λπ. να εξαφανίζονται από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Μετά άρχισαν να συμμετέχουν στο Champions League οι δεύτεροι, οι τρίτοι και οι τέταρτοι των μεγάλων πρωταθλημάτων.

Τώρα, μάλιστα, συζητείται και το ενδεχόμενο να επιτρέπεται ακόμα και σε κλαμπ (sic) που τερματίζουν εκτός τετράδας να παίζουν εκεί, αρκεί να διαθέτουν «βαρύ» όνομα. Τελικά ο μόνος λόγος που η UEFA στάθηκε αντίθετη στη δημιουργία της Super League ήταν πως, εδώ και πολύ καιρό, έχει τη δική της.