Ηλίας Σαββίδης: «Ο Ολυμπιακός είναι η κορυφή του Ολύμπου γεμάτος μέλι»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τρομερός Ηλίας Σαββίδης, το άλλο δεκάρι, να τον ακούσετε πώς μιλούσε για τον Ολυμπιακό... Το ύφος του, το χρώμα της φωνής του. Είπε κάποιες ατάκες που δεν τις έχω ξανακούσει από ποδοσφαιριστή.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 5/11/2019

Πότε ήρθες στον Ολυμπιακό και πότε έφυγες; Και γιατί έφυγες;

Εγκλημάτισα κατά του εαυτού μου! Ήρθα καλοκαίρι του 1988 και έφυγα καλοκαίρι του 1994. Θα σου πω μετά γιατί έφυγα...

Τι ομάδα ήσουν μικρός;

Λόγω ποντιακής καταγωγής η οικογένειά μου ήταν ΑΕΚ. Όμως εγώ μεγάλωσα με τον παππού και τη γιαγιά, οι γονείς μου ήταν στη Γερμανία. Και εγώ και ο αδερφός μου ήμασταν από παιδιά Ολυμπιακοί. Ένας θείος μας άρρωστος Ολυμπιακός μας έκανε να αγαπήσουμε αυτήν την ομάδα. Και ευτυχώς που μας έκανε Ολυμπιακούς!

Πες μου παιδικές μνήμες.

10 χρονών πήγαινα στο ξενοδοχείο που ερχόταν η αποστολή του Ολυμπιακού να παίξει στις Σέρρες! Έβλεπα τους παίκτες και τρελαινόμουν! Κοιμόμουν και ονειρεύομουν ότι έπαιζα στον Ολυμπιακό... Εγώ δεν αγαπούσα μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και το μπάσκετ. Με Γιατζόγλου στον Ολυμπιακό, Καστρινάκη, μιλάμε για αρρώστια μεγάλη με το σύλλογο! Κάναμε πλάκα στον πατέρα μας που ήταν ΑΕΚ. Δεν μπορείς να φανταστείς πώς ένιωσα όταν πέρασα την πύλη του Ρέντη... Το όνειρό μου είχε γίνει πραγματικότητα. Δεν υπήρχε καλύτερο πράγμα για εμένα. Όμως έζησα μετά μεγάλη πίεση, μεγάλες στεναχώριες, ήταν μεγάλο δίδαγμα στη ζωή μου αυτά που περάσαμε στα «πέτρινα χρόνια»...

Πες μου εσύ ότι θες, όταν βλέπω τέτοια γκάζια δεν κόβω τον άλλο.

Η οικογένειά μου η ποδοσφαιρική είναι ο Θρύλος. Ο οποίος είναι πραγματικός Θρύλος, δεν έχει μόνο το όνομα, έχει και τη χάρη. Ο Ολυμπιακός είναι ένα βουνό από μέλι, είσαι στην κορφή του βουνού και δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο τα σύννεφα! Τι να πουν οι άλλες ομάδες στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός είναι ο η κορφή του Ολύμπου.

Πού ήσουν ρε άνθρωπε τόσα χρόνια και δεν σου είχα κάνει συνέντευξη; Δεν τα έχεις πει αυτά.

Πού να τα πω... Εγώ ήμουν αρρωστάκι Ολυμπιακός και πριν παίξω στον Ολυμπιακό, και όσο έπαιζα, και μετά, για πάντοτε. Είμαι οπαδός, δεν είμαι φίλαθλος. Ε τι, αγάλματα θα είμαστε; Μπορώ να σου πω ότι όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό έγινα ακόμα πιο οπαδός!

Γιατί;

Γιατί κατάλαβα ακόμα πιο πολύ το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Όταν σου λείψει κάτι πολύ, το εκτιμάς.

Σε πήρε ο Κοσκωτάς τηλέφωνο; Ο Τσαλουχίδης μου είπε ότι τον είχε πάρει ο ίδιος.

Ο Κοσκωτάς μίλησε με τον πρόεδρο του Πανσερραϊκού τότε, έπαιζα στην Εθνική Ελπίδων εγώ και ήμασταν στο εξωτερικό, στην Τσεχοσλοβακία. Ήταν τότε που κάναμε τη μεγάλη πορεία με την Εθνική Ελπίδων και είχαν πάθει πλάκα όλοι μαζί μας. Με περίμεναν στο αεροδρόμιο και πήγαμε κατευθείαν και μιλήσαμε με τον Κοσκωτά, εγώ με τον Μολακίδη το συχωρεμένο.

Από τι πέθανε;

Από καρκίνο.

Τα λεφτά πολλά τότε;

Πάρα πολλά για την εποχή εκείνη. Οι αδερφοί Καραντινίδη στον Πανσερραϊκό είχαν τρελαθεί. Από τη μια φοβόντουσαν την κατακραυγή του κόσμου που θα αποδυνάμωναν την ομάδα, από την άλλη όμως ήταν πολλά τα χρήματα.

Φαντάζομαι τη στεναχώρια σου που δεν πήρες ένα πρωτάθλημα.

Μεγάλη πίκρα, γιατί το αξίζαμε. Αξίζαμε. Μιλάμε για πολλούς καλούς παίκτες. Ομάδα πολύ καλή. Βάζαμε 6άρες με τον Μπλαχίν μέσα- έξω. Το άξιζα εγώ, το άξιζαν και οι συμπαίκτες μου. Αλλά δυστυχώς οι διοικήσεις τότε ήταν σε άσχημη κατάσταση...

Πες μου γιατί έφυγες.

Το μεγαλύτερό μου έγκλημα. Ενώ ανανέωσα το συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό για 3 χρόνια το 1993, έφυγα το 1994! Επειδή δεν με έβαζε ο Αλέφαντος. Ήθελα να παίζω, τρελάθηκα και ζήτησα να φύγω να πάω στον Άρη να παίζω. Καλή ομάδα ο Άρης τότε, είχε βγει Ευρώπη. 6 χρόνια στον Ολυμπιακό, είχα δεχτεί μεγάλη πίεση, και μόλις έφυγα ήθελα να κάνω... χαρακίρι! Το μετάνιωσα πικρά. Δεν άξιζα να φύγω. Ήρθα 21 χρονών στον Ολυμπιακό και έφυγα στην καλύτερη ηλικία, στα 27. Δεν μου είπε ο Ολυμπιακός να φύγω. Με συμπαθούσαν οι διοικούντες του Ολυμπιακού, με σέβονταν και σαν παίκτη και σαν άνθρωπο. Γύρευα την ποδοσφαιρική μου ανάκαμψη, να παίζω βασικός, και άφησα την ομάδα που είναι ένα βουνό από μέλι! Αυτός είναι ο Ολυμπιακός.

Τέσσερις συνεντεύξεις έχω να γράψω, αλλά λέγε κι άλλα.

Έλεγα σε φίλους μου μη Ολυμπιακούς «200 χρόνια να έχει να πάρει πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, πάντα θα είναι το Νο1, ποτέ το Νο2»!

Πες μου μια ιστορία αξέχαστη που έζησες στον Ολυμπιακό.

Ήμασταν τόσοι καλοί παίκτες, θέλαμε όλοι να παίζουμε, έκρυβα τους τραυματισμούς. Ο Γκμοχ μια μέρα έπαθε σοκ και φώναζε. Είμαστε στην προετοιμασία, έχω πληγές στα πόδια μου, έχουν φύγει όλες οι πέτσες και έχω βάλει χαζαπλάστ παντού, δεν έχω πει τίποτα σε προπονητή και γιατρό. Το έκρυβα. Φοβόμουν μην χάσω προπονήσεις και μετά δεν με βάζει να παίζω στα φιλικά. Κάνω μπάνιο, βάζω παντόφλες, και πριν προλάβω να βάλω τα χαζαπλάστ παντού, με βλέπει ο Γκμοχ κατά τύχη και φωνάζει «τι είναι αυτό, τι είναι αυτό»; Με τα σπαστά ελληνικά του. «Τι είναι αυτά που κάνεις, 1 βδομάδα άδεια»! «Όχι, όχι» έλεγα εγώ, πήγα στο δωμάτιό μου σκασμένος κι έπιανα το κεφάλι μου, τα έβαζα με τον εαυτό μου που με είδε ο προπονητής σε αυτήν την κατάσταση, δεν έπρεπε να με πιάσει.

Με ποιον παίκτη είχες τρέλα μικρός;

Με τον Δεληκάρη. Και με έναν ξένο αργότερα που τον θεωρώ κλάση μεγάλη, σαν Τζιοβάνι και Ριβάλντο για εκείνη την εποχή, τον Σέστιτς.

Μετά το ποδόσφαιρο τι έκανες;

Ήμουν 2 χρόνια στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού, όταν ο Ρέτσος ήρθε 11 χρονών στο Ρέντη εγώ ήμουν προπονητής του. Πήρα δίπλωμα προπονητή UEFA B' και ασχολήθηκα με Ακαδημίες. Ήμουν με τον Κυριάκο Καραταϊδη 9 χρόνια στο Μενίδι. Και στον Πανσερραϊκό ασχολήθηκα με Ακαδημίες και τεχνικός διευθυντής και σκάουτ.

Ποιο ματς σε στεναχώρησε πιο πολύ;

Εκείνο με τον Καραγκιοζόπουλο της ΑΕΚ. Δικό μας ματς! Δικό μας πρωτάθλημα! Το κέντρο δεν το είχαν περάσει οι παίκτες της ΑΕΚ! Αντί να τους βάλουμε 4 γκολ, χάσαμε μία αντεπίθεση στο τέλος! Είχαμε παικταράδες, με Ντέταρι μέσα, δεν έμπαινε η μπάλα, τη σταματούσαν πάνω στη γραμμή, θυμάμαι τον Μανωλά, τι ήταν αυτό το πράγμα. Και χάσαμε το πρωτάθλημα. Με μία αντεπίθεση.

Με ποιον προπονητή έπαιξες την καλύτερη μπάλα;

Με τον Πέτροβιτς και με τον Μπλαχίν.

Κορυφαίος συμπαίκτης;

Είχαμε Ντέταρι φίλε, είχαμε Προτασόφ, είχαμε Καραπιάλη, είχαμε Λιτόφτσενκο, Εστάι, Κωφίδη, πού να σταματήσω.

Έκλαψες ποτέ;

Όταν έφυγα. Έκλαψα με την ψυχή μου... Εγκλημάτισα! Ένα ακόμα ματς που με πλήγωσε ήταν εκείνο με την Ατλέτικο. Είχα δύο τετ α τετ, πέρασε η μπάλα ξυστά από το δοκάρι, τι ήταν κι εκείνο.

Έλα να κλείσουμε με επεισόδια. Ποια ήταν τα χειρότερα που θυμάσαι;

Αξέχαστο το ματς με τον Αθηναϊκό που μπήκαν μέσα στο γήπεδο οι δικοί μας. Ανησύχησα για τη ζωή μου σε ένα ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα...

Τότε που πήραν τη «ρεβάνς» μετά οι Ολυμπιακοί στο Καραϊσκάκη...

Ναι, ναι. Αφού έφυγα σώος από την Τούμπα εκείνη τη μέρα, δεν φοβόμουν τίποτα μετά. Έλεγα «ευχαριστώ Θεέ μου». Αυτά που βλέπεις τώρα είναι τίποτα μπροστά σε όσα έγιναν εκείνη τη μέρα. Είχαν έρθει οπαδοί μας στην Τούμπα, ήταν εκεί. Μπουκάρουν οι ΠΑΟΚτσήδες μέσα, ο Μητρόπουλος πλακώνεται, πάμε στα αποδυτήρια, σπάνε τον τοίχο στα αποδυτήρια, δεν μπορέσαμε να κάνουμε μπάνιο, βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο ξανά, κάποιοι με τα σώβρακα, δακρυγόνα η αστυνομία, οι οπαδοί μας ματωμένοι, πολλοί με αίματα. Και λέει ο Γκμοχ: Βάλτε τα χέρια μέσα στα παπούτσια και κρατάτε τα ανάποδα! Για να είναι σαν όπλα οι τάπες. Σαν σιδερογροθιές! Για να σωθούμε. Όλο το γήπεδο ήταν γεμάτο πέτρες. Και έλεγα «πού ήρθαμε, στη ζούγκλα»; Και κατά τη διάρκεια του ματς, ήμουν στον πάγκο, πήδαγαν μέσα και έριχναν αντικείμενα μέσα στον πάγκο!

Ήρθε όμως το επόμενο ματς στο Καραϊσκάκη και τα αντίποινα...

Πραγματικά, τρομερά αντίποινα, στο αγωνιστικό και στο εξωαγωνιστικό κομμάτι. Στα πρώτα λεπτά το ματς ήταν 3-0 υπέρ της ομάδας μας. Στο β' ημίχρονο βάζει ο Αναστόπουλος το 4-0. Κατά τη διάρκεια του ματς μπουκάρει όλη η ΘΥΡΑ 7, διασχίζει το γήπεδο και τρέχει απέναντι στους ΠΑΟΚτσήδες και τους πετάνε ό,τι μπορείς να φανταστείς. Επί ώρα. Δεν μπορούσαμε να τους κρατήσουμε με τίποτα. Μόνο να προστατεύσουμε τους παίκτες του ΠΑΟΚ μπορούσαμε. Ξέρεις κάτι; Με τον Ολυμπιακό αφρίζουν όλοι. Μόνο με τον Ολυμπιακό μια ζωή. Γιατί δεν μπορεί κανείς να γίνει σαν τον Ολυμπιακό! Είναι ο φθόνος και η ζήλια. Μέσα τους όλοι γνωρίζουν ότι είναι μακράν η μεγαλύτερη ομάδα. Είναι το κόμπλεξ κατωτερότητας και ο φθόνος που τους κάνει να αφρίζουν εναντίον του Ολυμπιακού.

Σαλιαρέλης;

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω με αυτόν... Ήταν άσχετος με το αντικείμενο. Ας μην πω τίποτα άλλο. Αλλάξαμε πολλούς προέδρους. Κοσκωτά, Σαλιαρέλη, Μπανασάκη, Νταϊφά πριν έρθει ο Κόκκαλης τον οποίο πρόλαβα και αυτόν επί 1,5 χρόνο. Είχε χαθεί η μπάλα.