Γιώργος Βαΐτσης: «Όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό, μπήκα σε... διαστημόπλοιο!»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

O Γιώργος Βαΐτσης ήταν αγαπητός στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ό,τι μπορούσε έδινε, έπεσε όμως σε άσχημα χρόνια... Ευτυχώς για εκείνον πρόλαβε και πήρε το πρωτάθλημα του '86-'87 που ήταν το τελευταίο πριν τα «πέτρινα χρόνια». Μιλάει στο «ΦΩΣ» με αφορμή το ένθετο αφιέρωμα για τη δεκαετία του '80.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 15/10/2019

Γιώργο, εσύ είχες έρθει ένα χρόνο πριν πάρετε τον τίτλο, την προηγούμενη χρονιά ο Ολυμπιακός δεν είχε πάει καθόλου καλά. Τι άλλαξε ξαφνικά; Μεγάλες μεταγραφές ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι δεν έκανε.

Καταρχήν, να σου πω ότι είχα έρθει στον Ολυμπιακό στα 18 μου, έπεσα στην πρώτη κακή χρονιά, αλλά την επόμενη πήραμε το πρωτάθλημα με την ίδια ομάδα ουσιαστικά!

Πολύς κόσμος νομίζει ότι είσαι Πατρινός.

Ναι, και ότι ήρθα από την Παναχαϊκή. Αλλά είμαι Αρτινός και ήρθα από την Αναγέννηση Άρτας. Γ' Εθνική τότε. Την πρώτη μου χρονιά μάλιστα στον Ολυμπιακό σκόραρα σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει από 18χρονο.

Και νικήσατε 2-1. Παρ' ότι δεν είχατε πάει καλά στο πρωτάθλημα. Αληθεύει ότι αργότερα στον οδυνηρό τελικό Κυπέλλου ο Αναστόπουλος είπε στο ημίχρονο «να παίξουμε άμυνα μην φάμε άλλα, να τα ρίξουμε στη διαιτησία»;

Δεν ξέρω κάτι τέτοιο. Ήμουν ο βενιαμίν της ομάδας, ο μικρός, δεν συμμετείχα σε τέτοιες συζητήσεις.

Το περιμένατε ότι θα παίρνατε το πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν;

Κάθε χρόνο ο Ολυμπιακός ξεκίναγε για το πρωτάθλημα. Ο τελικός με τον Παναθηναϊκό μας είχε πειράξει πάρα πολύ, ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση για εμάς, πείσμωσε όλη η ομάδα.

Ξεκινάει το επόμενο πρωτάθλημα και η ομάδα δεν τραβάει μέχρι που έρχεται ο Παναγούλιας. Τι συνέβη;

Με τον Αντώνη Γεωργιάδη κάναμε πολύ καλή προετοιμασία. Όμως στο πρωτάθλημα η ομάδα ήταν πεσμένη. Όταν ήρθε ο Αλκέτας μας ανέβασε ψυχολογικά, απελευθερωθήκαμε.

Εσύ από μικρός ήσουν Ολυμπιακός;

Ναι. Αλλά όταν έπαιξα στον Ολυμπιακό κόλλησε γερά το μικρόβιο.

Περιστατικό αξέχαστο με τον κόσμο του Ολυμπιακού εκείνη τη χρονιά;

Όταν πήραμε το πρωτάθλημα, θυμάμαι την υποδοχή και την αποθέωση στο δημαρχείο. Ο κόσμος του Ολυμπιακού με αγαπούσε.

Ποιον θαύμαζες περισσότερο από τους συμπαίκτες σου;

Αναστόπουλο, Μητρόπουλο, Σέστιτς, Μίχο, Κουσουλάκη, Λεμονή, οι ξένοι ήταν ελάχιστοι τότε, υπήρχε περιορισμός στον αριθμό. Η αδυναμία μου ήταν περισσότερο ο Αναστόπουλος, με τον Νίκο είχαμε πολύ καλές σχέσεις αν και ήμασταν σέντερ φορ και οι δύο.

Από τον αιώνιο αντίπαλο ποιον θαύμαζες περισσότερο;

Ένας ήταν ο παικταράς που εκτιμούσα στον δυνατό τότε Παναθηναϊκό, ο Ζάετς! Ένας ποδοσφαιριστής που είτε ως αμυντικό χαφ, είτε ως σέντερ μπακ, το τότε παίξιμό του το κάνουν τώρα!

Τριάντα πέντε χρόνια μετά.

Ο Ζάετς ήταν 35 χρόνια μπροστά!

Θέλω να μου πεις ένα περιστατικό με Νταϊφά.

Τον θυμάμαι όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό που με πήγαν στο γραφείο του να με συστήσουν στον πρόεδρο. Μου λέει «μικρέ, παίξε εσύ τη μπάλα σου και μην φοβάσαι τίποτα, άσε τα υπόλοιπα σε εμάς». Το άλλο πρωί διάβασα συνέντευξη σε εφημερίδα που δεν είχα δώσει ποτέ!

Θέλω κι άλλα τέτοια.

Ένα βράδυ ο πρόεδρος της Αναγέννησης Άρτας μου είπε «το πρωί θα πάμε στην Αθήνα να υπογράψεις στον Ολυμπιακό». Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα! Στο δε γυρισμό νόμιζα ότι ήμουν σε διαστημόπλοιο και πετούσα! Κράταγα όμως γενικώς χαμηλούς τόνους, ήμουν ταπεινός και αυτό με έφερε στο να μην απαιτώ πράγματα που έπαιρναν άλλοι...

Να πούμε για όσους δεν γνωρίζουν ότι είσαι στο σκάουτινγκ του Ολυμπιακού.

Και είναι τιμή μου. Είμαι στο σκάουτινγκ για τις νεαρές ηλικίες του Ολυμπιακού.