Αστείες και άγνωστες ιστορίες του Λευτέρη Πουπάκη για τον Γουλανδρή!

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Στο προηγούμενο αφιέρωμα για τον Γουλανδρή, στο α' τεύχος, η δημοσιογραφική έρευνα πήγε κυρίως στα ευχάριστα. Τώρα όμως στο β' τεύχος πάμε πιο βαθιά. Δεν ήθελα τις ίδιες διηγήσεις. Στο προηγούμενο αφιέρωμα, στις συνεντεύξεις δεν υπήρχαν επαναλήψεις, δεν έβαλα πράγματα που μου είχαν πει άλλοι για τον Γουλανδρή στο παρελθόν. Ό,τι διαβάζετε είναι καινούργιο.

Ο Γουλανδρής θα έπρεπε να γίνει βιβλίο. Τα γραπτά όμως μένουν στο «ΦΩΣ» και θα περάσουν ως αρχείο και στην ψηφιακή εποχή.

Ξεκαρδιστικός Λευτέρης Πουπάκης σαν χρονογράφημα!

Απόλαυσα την κουβέντα μαζί του. Και ήταν η πρώτη φορά που μιλήσαμε. Καταπληκτικό παλικάρι ο Πουπάκης. Και άτυχος που είχε πέσει πάνω στον Κελεσίδη. Ο Κελεσίδης μου έχει πει ότι έβλεπε τον Πουπάκη στις προπονήσεις να πιάνει τα άπιαστα και έλεγε στον εαυτό του «πώς γίνεται να παίζω εγώ και να μην παίζει εκείνος»; Οι ιστορίες για τον Γουλανδρή από τον Πουπάκη με τον τρόπο που μου τις είπε αθώα και γνήσια, με έκαναν να γελάω την ώρα που σημείωνα.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 30/4/2019

Πείτε μου περιστατικά με Γουλανδρή.

Είναι χαραγμένος στη μνήμη μου για όλη μου τη ζωή αυτός ο άνθρωπος. Κεφάλαιο μεγάλο. Και εμένα το σπίτι μου αυτός το πήρε. Δεν ήταν μόνο πρόεδρος, ήταν πατέρας! Να σου πω να γελάσεις για την πρώτη φορά που τον συναντήσαμε με τον Μπάμπη Σταυρόπουλο.

Τέτοια θέλω.

Με είχε ειδοποιήσει ο Γουλανδρής μέσω του Θεοδωρακάκη ότι ήθελε να με συναντήσει και εμένα και τον Μπάμπη, να μας πάρει και τους δύο από το Αιγάλεω. Μιλάμε για ακριβές μεταγραφές, είχε χωθεί και ο Παναθηναϊκός, τα ποσά είχαν εκτοξευτεί. Εμείς ήμασταν φτωχόπαιδα και δεν ήμασταν ανεπτυγμένοι κοινωνικά...

Μου αρέσει η φράση που είπατε.

Έχει σημασία αυτό που σου λέω. Δεν ήμασταν ανεπτυγμένοι κοινωνικά. Δεν ήμασταν των σαλονιών εμείς. Ψάχναμε λοιπόν να βρούμε τη βίλα του Γουλανδρή στο Πόρτο Ράφτη όπου μας περίμενε. Ρωτήσαμε ντόπιους και μας έδειξαν ένα σπίτι σε ένα λόφο. Πλησιάζουμε και βλέπω μια μεγάλη καγκελόπορτα με κάτι ελάφια πάνω, κάτι ζαρκάδια, του λέω «ρε Μπάμπη, λάθος κάναμε, αυτό εδώ είναι... ζωολογικός κήπος»! Είχε ένα κουδούνι, το χτυπάμε, έρχεται στην καγκελόπορτα ένας μελαψός, Ταϊλανδός μάλλον, μας λέει με σπαστά ελληνικά «τι θέλετε», λέμε ποιοι ήμασταν και ότι είχαμε ραντεβού με τον πρόεδρο, πάει να τον ειδοποιήσει, γυρίζει, και μας λέει «ο κ. Γουλανδρής κάνει μπάνιο στην πισίνα». Άκου τώρα τι έγινε.

Αλλάζω παράγραφο!

Του λέει του υπηρέτη ο Γουλανδρής «δώσε τους δυο μαγιό να έρθουν να κάνουν μπάνιο μαζί μου»!

Γελάω ήδη.

Μας φέρνει λοιπόν δύο μαγιό βερμούδες ολοκόκκινες που έφταναν κάτω από το γόνατο!

Έχω πέσει κάτω.

Τις φοράμε και ήμασταν σαν τον Φράνκο και τον Τσίτσο, γέλαγα εγώ με τον Μπάμπη και ο Μπάμπης γέλαγε μαζί μου! Κάνουμε μπάνιο με τον αείμνηστο στην πισίνα και δίνει εντολή να κάτσουμε να φάμε. Ήρθαν και ο Λαναράς με τον Θεοδωρακάκη, ήμασταν 5, όμως τα σερβίτσια ήταν για 25! Μου λέει ο Μπάμπης «τι γίνεται ρε εδώ», σερβίτσια, μαχαίρια, πηρούνια, κουτάλια, κουταλάκια, ποτήρια διαφορετικά, είχαμε αγχωθεί, εγώ δεν ήξερα να τα χρησιμοποιώ, ένα πηρούνι μόνο χρησιμοποιούσα σπίτι μου!

Ταινία μου θυμίζει. Ο Σταυρόπουλος μου θυμίζει Παράβα.

Ψιθυρίζω στον Μπάμπη «τα πράγματα είναι δύσκολα. Βλέπουμε τι κάνουν οι άλλοι και τους ακολουθούμε». Κάποια στιγμή έρχεται ένα μπολ με τρούφα, μαύρη, μου λέει ο Μπάμπης «αυτό πρέπει να είναι το γλυκό, άσε το για το τέλος». Πράγματι το αφήνουμε για το τέλος, δοκιμάζω, λύσσα ήταν! Μου λέει ο πρόεδρος «τι έγινε»; Του απαντάω «κύριε πρόεδρε, πρώτη φορά τρώω τόσο αλμυρό γλυκό. Τι είναι»; Και μου λέει «δεν είναι γλυκό, είναι χαβιάρι»! Γελάσαμε, καλαμπουρίσαμε και εκεί αρχίζει η κουβέντα για τα λεφτά και τις μεταγραφές.

Τι σας είπε;

Μας λέει «έχω αποφασίσει να σας πάρω στον Ολυμπιακό ο κόσμος να χαλάσει». Μας ήθελε και ο Παναθηναϊκός πολύ. Του λέω «πρόεδρε εμείς φτωχόπαιδα είμαστε, θέλουμε ένα σπίτι μόνο, τίποτα άλλο». Λέει ο Γουλανδρής εντάξει, και θα πλήρωνε πολλά εκατομμύρια στο Αιγάλεω για να μας αγοράσει. Συμφωνήσαμε, δώσαμε τα χέρια, και ξαφνικά μας δίνει δύο φακέλους. Έναν σε εμένα και έναν στον Μπάμπη. Δεν ξέραμε τι είχαν μέσα, δεν περιμέναμε λεφτά, δεν τους ανοίξαμε. Και μας λέει «πάρτε αυτά για να πάτε σινεμά»!

Πόσα είχαν μέσα;

Πάμε στο αυτοκίνητο, ανοίγουμε ο καθένας το φάκελό του, είχε ο κάθε φάκελος 50.000 μέσα! Τότε το εισιτήριο του σινεμά κόστιζε 2,5 δραχμές! Τι έγινε ρε λέγαμε, μας έδωσε λεφτά για να αγοράσουμε ένα σινεμά ο καθένας! Παίρνω τηλέφωνο τον πρόεδρο την άλλη μέρα, του λέω «κύριε πρόεδρε μήπως κάνατε κάποιο λάθος; Έχετε πάει ποτέ σινεμά»; Μου λέει «όχι, εγώ δεν πάω στο σινεμά. Αυτά τα λεφτά ήταν δώρο, να μιλήσουμε για τα άλλα λεφτά της μεταγραφής σου τώρα. Τι θέλεις, λεφτά ή σπίτι; Έλα να συναντηθούμε». Όταν τον συνάντησα λοιπόν με ρώτησε: «Έχεις ξαναπιάσει ποτέ πολλά λεφτά στα χέρια σου»; Του λέω «όχι, ποτέ». Πρόσεξε να δεις τι πατέρας ήταν. Μου λέει «αν σε βρουν με πολλά λεφτά στα χέρια σου οι εργολάβοι θα σε λιανίσουν. Δεν θέλω να σου φάνε τα λεφτά. Θα σου δώσω δικηγόρο και ειδικούς ώστε τα λεφτά να πιάσουν τόπο και να πάρετε κατευθείαν σπίτια». Αυτή η κίνηση έμεινε στην καρδιά μου.

Άλλο περιστατικό;

Ερχόταν στο γήπεδο και μου χτύπαγε πέναλτι, του τα έπιανα και μου έδινε πριμ! Σκιζόμουν να του τα πιάνω, όχι για τα λεφτά, αλλά σκεφτόμουν «άμα φας γκολ από τον πρόεδρο, θα λέει ότι έκανε λάθος αγορά με εσένα»! Κάθε δύο πέναλτι που του έπιανα, μου έδινε ένα χιλιάρικο!

Άλλο περιστατικό;

Δεν θα ξεχάσω το ματς με τον Φωστήρα, που βάλαμε τα 11 γκολ. Μιλάμε για Φωστήρα «φονέα των γιγάντων τότε». Στον α' γύρο είχαμε έρθει ισοπαλία! Μας είχε στην τσίτα λοιπόν ο Γουλανδρής τάζοντας ένα μυθικό πριμ. Για κάθε γκολ που θα βάζαμε θα διπλασίαζε το πριμ αρκεί να έληγε σε μονό νούμερο, γιατί αν έληγε σε διπλό θα μειωνόταν! Θυμάμαι ότι βάλαμε το δέκατο γκολ και είχαμε μπερδευτεί, λέγανε κάποιοι ότι κάναμε βλακεία, και τρέχαμε να βάλουμε και το 11ο στο τέλος! Πήραμε 60.000-70.000 ο καθένας για εκείνη τη μεγάλη νίκη! Ο καθενας! Μιλάμε για μυθικά πριμ για τις συνθήκες της εποχής. Τότε με μισθό ήμασταν, δεν ήταν επαγγελματικό το ποδόσφαιρο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν χαρισματικός. Σε όποιο πρόβλημα υπήρχε για την ομάδα ή οικογενειακό, έμπαινε μπροστά να δώσει λύση. Κάναμε τρομερό δίδυμο με τον Κελεσίδη και ευεργετήσαμε τον Ολυμπιακό, ευεργετήσαμε και τους εαυτούς μας.