Κάρτες μπλε (όπως λέμε ...πίτσες)!

Θα ήταν για γέλια - αν δεν ήταν για κλάμματα... - η νέα «επαναστατική» (μα τω Θεώ έτσι την διαφήμισαν, εκείνοι και τα φερέφωνα τους ανά την υφήλιο...) ιδέα όσων, υποτίθεται, ότι κόπτονται για το καλό του ποδόσφαιρου να εισάγουν τρίτη κάρτα στον «βασιλιά των σπορ»!

Το πρόβλημα για όσους αντιδρούν -και δεν είναι λίγοι, παρότι το μέτρο είναι σε πειραματικό στάδιο, αρχικά - δεν είναι ούτε ο αριθμός των καρτών, ούτε το ...χρώμα της (παρότι μέχρι πρότινος η γνωστότερη μπλε κάρτα, για εμάς, τους μεγαλωμένους τη δεκαετία του '80 ήταν εκείνη που πιστοποιούσε τις μεταγραφές και ποτέ δεν ερχόταν στην ώρα της, για να γίνει το ντεμπούτο του «παικταρά»...).

Τo πρόβλημα είναι ότι την συνοδεύει η 10λεπτη αποβολή του παίκτη που θα την δεχθεί.

Αφήνουμε, κατά μέρος, ότι σε συνδυασμό με μια κίτρινη θα επέρχεται οριστική αποβολή από τον αγώνα.

Εκείνο που πολλοί δεν μπορούν να διανοηθούν είναι πως κάποιοι (νοσηροί, σίγουρα...) νόες στο άθλημα ακόμη δεν έβαλαν μυαλό με «δάνεια» από άλλα σπορ και συνεχίζουν να επιμένουν!

Γιατί φυσικά η προσωρινή αποβολή δεν είναι ποδοσφαιρική ...παρθενογένεση.

Υπάρχει τόσα χρόνια, τόσο στο χάντμπολ, όσο και στο πόλο.

Και αυτοί οι ...φωστήρες αποφάσισαν να την μεταφέρουν και στο δημοφιλέστερο των αθλημάτων.

Λες κι έχουν μνήμη ...χρυσόψαρου και δεν θυμούνται τι έγινε σε παρόμοια «μετάγγιση κανονισμών» άλλων αθλημάτων.

Ως ξένη ως προς τον οργανισμό και την ουσία του -που έγκειται στην απλότητα και την εύκολη κατανόηση των αρχών του- το ποδόσφαιρο την απέβαλλε.

Σε μερικούς μήνες το Ελληνικό ποδόσφαιρο θα γιορτάσει την 20η επέτειο της κατάκτησης του Εuro.

Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο θα γιορτάσει κι εκείνο.

Όχι, ασφαλώς, ότι ο Ζαγοράκης κι η παρέα του Ρεχάγκελ, πέτυχαν την μεγαλύτερη έκπληξη, σε διεθνές ποδοσφαιρικό επίπεδο (πιθανότατα σ' όλα τα σπορ), σηκώνοντας την κούπα, στο «Ντα Λουζ» αλλά ότι από το 2004 δεν ξανακούστηκε ποτέ ξανά, ούτε «χρυσό», ούτε «αργυρό γκολ» σε ποδοσφαιρικό γήπεδο!

Υπενθυμίζεται -για τους μικρότερους, ηλικιακά- πως εκείνοι που αγαπούν (να... καταστρέφουν) το ποδόσφαιρο είχαν θεσπίσει, κάποτε (1993), η παράταση να τελειώνει μόλις κάποιος σκοράρει.

Έτσι πήρε το 1996 το Euro η Γερμανία.

Όμως το γεγονός ότι στέφθηκε χάρη σε μια ...κόντρα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με την UEFA να αναπροσαρμόζει τον αποκαλούμενο «ξαφνικό θάνατο» (του αθλήματος προφανώς) -που ήταν αντιγραφή από το... χόκεϊ και το αμερικάνικο φούτμπολ- θεσπίζοντας το «ασημένιο» γκολ.

Μια μεσοβέζικη λύση: Δηλαδή αν σκοράρει μια ομάδα στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης ο εξτρά χρόνος να διαρκεί 15 λεπτά.

Έτσι αποκλείσαμε την Τσεχία, στον ημιτελικό, με τους Κεντροευρωπαίους να είναι οι χαμένοι από τα ανοσιουργήματα των ποδοσφαιρικών ιθυνόντων, αφού ήταν φιναλίστ και στον τελικό του 1996 στο Γουέμπλεϊ...

Κι όμως, μετά από αυτό το φιάσκο, κάποιοι έκριναν ότι το δημοφιλέστερο των σπορ χρειαζόταν να αντιγράψει, ξανά, άλλα αθλήματα αντί εκείνα να το αντιγράφουν...

Και δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι ότι εφόσον -ω μη γένοιτο- θεσπιστεί θα γιγαντωθεί η διαιτητολογία και ...διαιτητολαγνεία στο ποδόσφαιρο, ενώ όσο οι εξουσίες των ρέφερι αυξάνονται - επαγωγικά και αναλογικά - μεγαλώνει η δυνατότητα των «ισχυρών» να ευνοούνται.

Για αν το κάνουμε ...λιανά:

- Ποιος θα κρίνει αν μια επίθεση είναι υποσχόμενη (σας θυμίζει λίγο ...μπάσκετ με το εσκεμμένο φάουλ;) για γκολ ή όχι;

- Ποιος θα κρίνει τα περί ασέβειας στον διαιτητή;
Εκτός αν έχουν πάνω τους μικρόφωνα όλοι οι διαγωνιζόμενοι...

Tώρα που πήραμε το «κολλάει» με το VAR, ε, γιατί όχι;

Μια κι αναφέρθηκε, τα παράπονα για τη χρήση της τεχνολογίας έχουν επιστρέψει σχεδόν στα προ εισαγωγής του επίπεδα κι εμείς θέλουμε να βάλουμε κι άλλα... ντράβαλα στο κεφάλι μας, αντί να ξεκαθαρίζουμε τα υπάρχοντα...

Α, και κάτι ακόμη.

Τι θα γίνει αν κατά τη διάρκεια της 10λεπτης αποβολής διακοπεί το ματς (λόγω τραυματισμού, ή κατά το ...ελληνοπρεπέστερο γίνει ...ροντέο;)

Αν ο χρόνος «τρέχει» κανονικά τότε η 10λεπτη αποβολή θα είναι λιγότερη (με την ομάδα που έχει το αριθμητικό πλεονέκτημα να μην μπορεί να το εκμεταλλευθεί πλήρως..)

Αν τα 10 λεπτά είναι «καθαρός» χρόνος (που ως τώρα δεν υπάρχει...), τότε η όλη ιστορία είναι προπομπός για κάτι άλλο - απείρως μεγαλύτερο και σπουδαιότερο- που έρχεται (και ίσως πρέπει να συνηθίσουμε παίρνοντας το σε ...δόσεις αρχικά)

Την πραγματική επανάσταση.

Εκεί που θα οδηγηθεί -αργά ή γρήγορα- το άθλημα.

Στην «καθαρή» διάρκεια αγώνα. ώστε ο «πελάτης» (θεατής και τηλεθεατής) να παρακολουθεί θέαμα για όσο έχει πληρώσει (σε εισιτήριο ή τηλεοπτική συνδρομή) κι όχι καθυστερήσεις και... τερτίπια των υποδεέστερων, ή εκείνων που βολεύονται με το αποτέλεσμα, για να φέρουν στα μέτρα τους τον αγώνα.