Το μήνυμα της Τουμανίδου στους γονείς του Άλκη μέσω του ΦΩΤΟΣ: «Θρηνούμε μαζί σας»

Με αφορμή τη συμπλήρωση 41 χρόνων από την τραγωδία της Θύρας 7, η Ελευθερία Τουμανίδου, μητέρα του Παναγιωτάκη, του μικρότερου θύματος, στέλνει το δικό της μήνυμα μέσα από το «ΦΩΣ», θρηνώντας τον άδικο χαμό του 19χρονου Άλκη Καμπαντού.

«Ο θάνατος δεν έχει χρώμα. “Σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο” φώναζε ο 19χρονος Άλκης. Μέσα στο μυαλό μας τριγυρίζουν πολλές λέξεις και εικόνες. “Σας παρακαλούμε, μη μας πατάτε άλλο, πεθαίνουμε”, ίσως να φώναζαν τα δικά μας παιδιά. Οι οικογένειες των θυμάτων της Θύρας 7 στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του Άλκη Καμπανού, που έφυγε τόσο άδικα, τόσο απάνθρωπα. Δεν υπάρχουν λόγια, θρηνούμε κι εμείς με τους γονείς του Άλκη. Υπομονή, αγάπη και δύναμη να γλυκάνετε τη ζωή σας. Όσο το δυνατόν, γιατί ο πόνος δεν φεύγει ποτέ. Άδικα έφυγε το παιδί σας, άδικα έφυγαν τα παιδιά μας.

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για εμάς, ημέρα που ασθενεί την Ιστορία και ταξιδεύει στους αιώνες. Την 8η Φεβρουαρίου του 1981 σταμάτησε ο χρόνος για εμάς. Η μαύρη Κυριακή της ψυχής και του νου μας. Όλα άλλαξαν με το αίμα των παιδιών, των αδερφών και φίλων...

Σαράντα ένα χρόνια μετά, το αίμα των παιδιών μας δεν έχει στεγνώσει. Ακόμα δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την αδιανόητη θυσία στον τόπο λατρείας που ήταν το Καραϊσκάκη για τα παιδιά μας. Ακόμα και σήμερα δεν έχουν δοθεί απαντήσεις για την τραγωδία που συγκλόνισε τον Ολυμπιακό μας και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Σαράντα ένα χρόνια μετά, τα δάκρυά μας δεν έχουν στερέψει. Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον άδικο χαμό των 21 αγγέλων μας.

Σαράντα ένα χρόνια που τα ζεστά νεανικά κορμάκια τους συνεθλίβησαν στα παγωμένα σκαλοπάτια της Θύρας 7.

Σαράντα ένα χρόνια χωρίς τα τρυφερά βλαστάρια μας. Ο θρήνος και το κλάμα μας φράζουν τη Θύρα 7, όπως την έφραξαν κάποιοι εκείνη την ημέρα και δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.

Τα θύματα της Θύρας 7 είναι μέρος της Ιστορίας του Ολυμπιακού και τα παιδιά αυτά παραμένουν και σήμερα οι φύλακες-άγγελοι που περιφέρονται στο Καραϊσκάκη, στα εδάφη που τους ανήκουν.

Θέλουμε να είμαστε στο γήπεδο για να τα νιώθουμε κοντά μας. Για τα παιδιά μας, για τα οποία δεν πλήρωσε κανείς. Για τα παιδιά μας, που δεν μάθαμε ποτέ πώς έφυγαν. Για τα παιδιά μας, που πολλοί δεν σεβάστηκαν.

Ζητάμε τον αιώνιο σεβασμό για τα παιδιά μας από τους φιλάθλους όλων των ομάδων και συμπάσχουμε με τον πόνο των γονιών που έχασαν τα δικά τους.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να δημοσιοποιήσουμε τις ευχαριστίες μας προς τον κύριο Ευάγγελο Μαρινάκη και τον κύριο Γιάννη Μώραλη, που όλα αυτά τα χρόνια είναι στο πλευρό μας. Αλλά και όλους τους φιλάθλους του Ολυμπιακού που δεν ξεχνούν τα παιδιά μας και κάθε χρόνο έρχονται να τα ανταμώσουν στο γήπεδο. Παιδιά μας, ζείτε».