Το δώρο του Όλεγκ για τα 9 ματς σε 1,5 μήνα χωρίς ανάσα!

Είχαμε κάνει θέμα στην εφημερίδα και τις προάλλες. Ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ έχει παίξει βασικός και αναντικατάστατος από τις αρχές σε Αυγούστου σε όλα τα ματς του Ολυμπιακού και της εθνικής Μολδαβίας. Ούτε λεπτό δεν βγήκε. Κι όλο και περισσότερες δυνάμεις δείχνει να έχει.

Θυμίζω: Για 90 λεπτά στο Ολυμπιακός-Λουντογκόρετς στις 3 Αυγούστου. Για 120 λεπτά στο Λουντογκόρετς-Ολυμπιακός στις 10 Αυγούστου. Για 90 λεπτά στο Ολυμπιακός-Σλόβαν και άλλα τόσα στο Σλόβαν-Ολυμπιακός στις 19 και 26 Αυγούστου. Βασικός σε τρία 90λεπτα σερί την 1η Σεπτέμβρη στο Μολδαβία-Αυστρία, στις 4 Σεπτέμβρη Σκωτία-Μολδαβία και στις 7 Σεπτέμβρη Φερόε-Μολδαβία. Επιστροφή και βασικός σε όλο το ματς με τον Ατρόμητο στις 12 Σεπτεμβρίου και τώρα στο Ολυμπιακός-Αντβέρπ στις 16 του ίδιου μήνα.

Είναι δεν είναι συμπληρωμένος 1,5 μήνας και το παιδί αυτό έχει δώσει 9 αγώνες, δίχως να γίνει ποτέ αλλαγή. Με ταξίδια ανάμεσα και μερικά όχι εύκολα. Και πάντα να τρέχει πάνω κάτω στην πλευρά, με τις δυνάμεις του να αυξάνονται όσο περνάει ο καιρός. Με μαχητικότητα στα μαρκαρίσματα και πολύ καλές αμυντικές τοποθετήσεις. Με εντυπωσιακές κάποιες φορές κούρσες και με προσήλωση και επαγγελματισμό στο 100%. Φυσικά όχι με τέλεια προσόντα σε κάθε τομέα. Δεν μας αρέσουν οι σέντρες του, δεν είναι «Τσιμίκας», δεν «το ένα», δεν « το άλλο».

Ο Όλεγκ άξιζε να βάλει ένα τέτοιο γκολ. Δεν εννοώ τόσο ωραία εκτέλεση. Εννοώ τόσο χρήσιμο για την ομάδα του. Για την οποία δίνει αναμφίβολα τα πάντα, σε κάθε αγώνα. Ένας παίκτης ομάδας σαν τον Ρέαμπτσιουκ άξιζε να πετύχει ένα τέτοιο γκολ που μπορεί να φέρει τον Ολυμπιακό μακριά στην Ευρώπη, αλλά και να επιταχύνει τη γενική βελτίωση που αναζητείται.

Και κάτι ακόμη:

Στο γκολ του Ρέαμπτσιουκ με την Αντβέρπ έχει κάνει σπουδαία δουλειά και ο Βρουσάι. Πολύ σπουδαία. Πώς κράτησε την μπάλα και την γύρισε στον επερχόμενο Μολδαβό. Επίσης ήταν πολύ καλή και η σέντρα του Κούντε.

Ο Όλεγκ κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρει ανάσες, συνεπώς η άνοδος του Καρμπόβνικ στα δεξιά μπορεί να σημαίνει ότι και από αριστερά μια χαρά θα τα καταφέρει. Αριστερά έχει κάνει τα καλύτερα ματς ώστε να φτάσει να πάει Premier League. Κι ας έχει το δεξί πόδι. Μια χαρά μπορεί να καλύψει αριστερά.

Για τον Μαντί Καμαρά και τον Ελ Αραμπί οι συνεργασίες στα δύο γκολ που έβαλαν (κι ας μέτρησε το ένα) απλά επιβεβαιώνουν ότι είναι ανεκτίμητοι. Δεν το μάθαμε με την Αντβέρπ. Απλά αυτό που κάνουν στο τέρμα που τελικά ακυρώθηκε το βλέπεις και το ξαναβλέπεις και χαζεύεις. Ο τρόπος που σεντράρει ο Καμαρά με το σώμα στο πλάι και τα φάλτσα που βάζει. Αλλά βέβαια το τελείωμα του Μαροκινού που αλλού βλέπει, αλλού κοιτάζει ο αμυντικός, αλλού περιμένει ο γκολκίπερ και τελικά στέλνει την μπάλα με απίθανο τρόπο στο εντελώς απίθανο σημείο.

Αυτό το γκολ του Ελ Αραμπί (όπως φυσικά και εκείνο που έδωσε το προβάδισμα, πάλι με τον Μαντί Καμαρά να σεντράρει με ακρίβεια έστω και με το σώμα του σε δύσκολη γωνία) πρέπει να «έσκασαν» οι Ιταλοί διαιτητές στο VAR που... έπρεπε να μην το μετρήσουν. Η δικαιοσύνη που έχει επιφέρει η χρήση της τεχνολογίας είναι δεδομένη, αλλά τέτοιες φάσεις δεν μπορεί να τις «κλέψει» από κανέναν λάτρη του αθλήματος. Κι ας μέτρησε κι ας μη μέτρησε, τέτοιο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γκολ δεν ξεχνιέται...