Το «δώρο» του Μαρτίνς στην Εθνική

Ιδιαίτερα καλή παρουσία είχε ο Θανάσης Ανδρούτσος στα φιλικά της Εθνικής με το Βέλγιο και τη Νορβηγία. Στη Μάλαγα ειδικά έκανε άριστα τη δουλειά, όπως είπε ο Αλέξης Σπυρόπουλος στη μετάδοση. Φυσικά επειδή σημείωσε και το πρώτο του γκολ με το εθνόσημο, αλλά γενικά για την παρουσία του σε κάθε τομέα του παιχνιδιού. Με ελάχιστα προβλήματα από την πλευρά του, εν αντιθέσει με αυτά που δημιούργησε στο πρώτο μέρος του αγώνα στις Βρυξέλλες ο Αζάρ. Με τη συνδρομή του Καράσκο. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ανδρούτσος ήταν και στις Βρυξέλλες τέλειος.

Φαίνεται ότι η Εθνική βρήκε τον παίκτη που έψαχνε για τη συγκεκριμένη θέση από τότε που σταμάτησε να αγωνίζεται ο επί σειρά ετών αρχηγός της, ο Βασίλης Τοροσίδης. Σαφώς θα είναι και ο ίδιος χαρούμενος για την «έκρηξη» του Ανδρούτσου και την αποκάλυψη των ικανοτήτων του στη δεξιά πλευρά της άμυνας ή σε θέση δεξιού φουλ μπακ. Όπως τον ζει ο ίδιος δηλαδή το τελευταίο διάστημα στον Ρέντη και στους αγώνες του Ολυμπιακού. Μετά την ιδέα που είχε ο Πέδρο Μαρτίνς να δώσει αυτό το ρόλο στον Έλληνα άσο, ενώ υπήρχαν για τη συγκεκριμένη θέση (μετά την αποχώρηση του Ομάρ το καλοκαίρι και του Ραφίνια τον χειμώνα) δύο μεταγραφές από το εξωτερικό. Ο Κένι Λαλά και ο Μοχάμεντ Ντρέγκερ.

Αν ο Ανδρούτσος συνεχίσει έτσι είναι βέβαιο ότι θα μιλάμε μετά από καιρό για ένα μεγάλο «δώρο» του Πέδρο Μαρτίνς προς την Εθνική. Έχει την ενέργεια και το ταλέντο ο συγκεκριμένος παίκτης για να καθιερωθεί ως ακραίος σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Γενικότερα στην καριέρα του. Ένας ποδοσφαιριστής που έχει παίξει μέχρι τώρα σχεδόν σε κάθε θέση της ενδεκάδας εκτός από τερματοφύλακας! Με τον Μαρτίνς να βρίσκει πιθανώς αυτό που έψαχναν άλλοι προπονητές και ο ίδιος ο Ανδρούτσος.

Ο Φαν΄τ Σιπ δείχνει να το πιστεύει. Γενικά δείχνει να «κοπιάρει» πολλά από τον τρόπο παιχνιδιού του Μαρτίνς σε ό,τι έχει να κάνει με παίκτες του Ολυμπιακού, όπως ο πιο ελεύθερος ρόλος που έχει δώσει στον Μασούρα. Το σχήμα με τους τρεις στόπερ που χρησιμοποιήθηκε με τη Νορβηγία δεν είναι ακριβώς έτσι όπως ο Μαρτίνς το εφαρμόζει στον Ολυμπιακό. Ο Ολλανδός δοκίμασε κάτι διαφορετικό στην επίθεση, δίχως να έχει «καθαρό» φορ που να τραβιέται εκτός περιοχής και να γίνεται «δεκάρι». Όπως κάνει ο Ελ Αραμπί στον Ολυμπιακό. Αν είχε έναν παίκτη με τέτοιες δυνατότητες στην επίθεση, ίσως να το βλέπαμε και αυτό...