Χρήστος Αρδίζογλου: Η απόπειρα δωροδοκίας, ο Γουλανδρής, η χούντα, ο Παναθηναϊκός και ο Μπάρλος

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ήμουν πιτσιρικάς, τον θυμάμαι με κατεβασμένες τις κάλτσες να καλπάζει, να περνάει τους αντίπαλους σαν σταματημένους και να φαίνεται το γήπεδο μικρό για αυτόν, αλλά να πηγαίνει για την πάσα ενώ μπορούσε να μπει με την μπάλα στα δίχτυα.

Τον θυμάμαι αμυδρά λόγω ηλικίας, αλλά ήταν φιγούρα ξεχωριστή. Μου έχουν πει και παλιοί παίκτες του Ολυμπιακού ότι ήταν πολύ καλός παίκτης. Το θέμα όμως είναι ότι πρόκειται για παίκτη που άφησε στάμπα. Ο Χρήστος Αρδίζογλου, το «άλογο», ο «τρελός», όπως τον έλεγαν, τον ενοχλεί όμως αυτή η λέξη, έδωσε μια συνέντευξη-ποταμό στο «ΦΩΣ». Διαβάστε την, είναι χείμαρρος. Και τι δεν λέει για όργια που γίνονταν, όπως υποστηρίζει...

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 21/11/2020

Το μεγαλύτερο ατού σας ποιο θεωρείτε ότι ήταν;

Οι αλάνες! Εκεί έμαθα να ντριμπλάρω, εκεί έμαθα τον κενό χώρο, εκεί τα έμαθα όλα.

Κι άλλοι είχαν τις αλάνες όμως.

Ναι, όμως οι άλλοι είχαν τους γονείς τους, πήγαιναν στο σπίτι, έτρωγαν, έπαιζαν με τα παιχνίδια τους... Εγώ έφευγα το πρωί στις 7.30 για το σχολείο και γυρνούσα στο σπίτι μου το βράδυ στις 10.00! Δεν έτρωγα καν το μεσημέρι. Για την μπάλα. Στα διαλείμματα στο σχολείο μπάλα, μετά το σχολείο μπάλα, ως το βράδυ μπάλα!

Ποια περιοχή;

Νέα Ιωνία, Γαλάτσι, Περισσός, Ελευθερούπολη, όργωνα όλες αυτές τις γειτονιές. Εκεί πέρναγα τους αντιπάλους μου δύο δύο, τρεις τρεις, πέντε πέντε. Με περίμενε ο πατέρας μου το βράδυ για να με δείρει!

Πείτε μου για αυτό.

Γύριζα στο σπίτι βράδυ, έκλεινε ο πατέρας μου την πόρτα και τα παράθυρα και με έδερνε. Κάθε μέρα, κάθε μέρα…

Τις κάλτσες γιατί τις είχατε κάτω;

Γιατί δεν μπορούσα, με έπιανε άγχος. Δεν ήθελα τίποτα πάνω στο πόδι μου. Έχω παίξει με την Εθνική Ενόπλων απέναντι στην Πολωνία του Λάτο, που τότε ήταν όλη σχεδόν η κανονική μεγάλη Εθνική Πολωνίας, στις κορυφαίες ομάδες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και τους έβαζα γκολ, αλλά ο διαιτητής το ακύρωνε γιατί είχα κάτω τις κάλτσες! Μου έλεγε να τις ανεβάζω, τις ανέβαζα και μετά από λίγο τις κατέβαζα!

Δεν φοβόσασταν μη χτυπήσετε χωρίς επικαλαμίδες;

Πού να με χτυπήσουν! Δεν μπορούσαν. Δεν προλάβαιναν να με χτυπήσουν. Θυμάμαι ένα ματς με την ΑΕΚ, παίζαμε τιμωρημένοι στο Άργος με αντίπαλο τα Τρίκαλα ή την Καρδίτσα, δεν θυμάμαι την ομάδα. Θυμάμαι όμως τον παίκτη που είχε έρθει και μου είχε πει στο τέλος: «Ρε Αρδίζογλου, ο προπονητής μου είπε να σε παίζω μαν του μαν και να σε βαράω, αλλά εγώ δεν σε προλάβαινα να σε βαράω!». Έπαιζα τον κενό χώρο. Δεν μπορούσαν να με παίξουν μαν του μαν. Όταν σε είχα πρόσωπο με πρόσωπο, εξαφανιζόμουν.

Ο Γουλανδρής, η χούντα, ο Παναθηναϊκός και ο Μπάρλος

Πείτε μου άλλες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία.

Η κακομοίρα η μάνα μου δούλευε και νόμιζε ότι θα γινόμουν μηχανικός στα καράβια. Έλεγε στις φίλες της το φλιτζάνι, διότι ήμασταν από τα Ιεροσόλυμα. Μια μέρα τής λέω «μάνα, θα μου ρίξεις το φλιτζάνι να δεις το μέλλον μου;». Το έκανε και μου είπε «εσύ θα κάνεις πολλά ταξίδια». Από 16-17 χρονών έπαιξα στην Εθνική νέων, έπαιξα πολλά ματς με την Εθνική ανδρών, ήμουν από τους καλύτερους στο Euro του ’80, γύρισα όλο τον κόσμο.

Θέλω κι άλλα από τη νεαρή ηλικία. Μας καθορίζει η νεαρή ηλικία.

Δεν άνοιγα βιβλίο. Πήγαινα στο σχολείο με τις τσέπες φουσκωμένες, μου έλεγε ο δάσκαλος «τι είναι αυτά;». Και έβγαζα από τις τσέπες μου βουρτσάκι, κάμελ καθαριστικό, του έλεγα «αν δει η μάνα μου βρόμικα τα παπούτσια, θα φάω ξύλο πάλι». Έκρυβα το ένα παπούτσι στο σχολείο με το άλλο όταν με σήκωναν όρθιο για να μη δουν ότι ήταν τρύπιο. Όχι ότι γεννήθηκα ποδοσφαιριστής, είναι τρέλα αυτό που λένε. Είναι τι παραστάσεις έχεις, πώς μεγαλώνεις. Εγώ μεγάλωσα με την μπάλα στις αλάνες ως το βράδυ και μετά είχα προπονητή τον Γιώργο Καμάρα. Ξέρετε τι εστί Γιώργος Καμάρας;

Γνωρίζω.

Ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς που έχει βγάλει σε όλη του την ιστορία ο Απόλλων και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάποτε εργαζόμουν στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Αλλά ήρθε ο Ντέμης Νικολαΐδης και με έδιωξε, έδιωξε τον Αρδίζογλου. Και ο Μπάγεβιτς είχε διώξει τον γιο μου από τις ακαδημίες. Και ο Μελισσανίδης τού πεταμού μάς έχει, διότι δεν γλείφουμε.

Πείτε μου για τα Ιεροσόλυμα. Γεννηθήκατε εκεί;

Ναι.

Πώς βρέθηκαν οι δικοί σας εκεί;

Ο παππούς μου είχε καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Ο πατέρας μου δούλευε στα Ιεροσόλυμα σε είδη του Χριστού, ενθύμια. Σε αυτή την πόλη γινόταν το έλα να δεις με επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Ένας αδερφός του ήρθε στην Ελλάδα και έκανε βιοτεχνία στη Νέα Ιωνία και μας κάλεσε.

Τι βιοτεχνία;

Μεταλλικά έπιπλα. Τσαούσογλου. Και δούλευε εκεί ο πατέρας μου.

Πόσων χρονών ήρθατε στην Ελλάδα;

Όταν ήμουν 5 χρονών.

Προπονητής μεγάλος δεν γίνατε.

Δεν είναι εύκολο. Θέλει κότσια, θέλει γλειψίματα, θέλει δημόσιες σχέσεις, θέλει αυλικούς. Εγώ δεν ήμουν της δημοσιογραφίας... Δεν είμαι βέβαια και θεός. Το 90% πάντως των ομάδων που αναλάμβανα τις έσωνα. Δυστυχώς είμαστε μια χώρα όπου μετά θάνατον μόνο σε τιμάνε! Με τιμάει πάντως ο αγνός κόσμος με την αγάπη του. Σε όλη την Ελλάδα, όπου έχω πάει, βλέπω την αγάπη των φιλάθλων -και όχι μόνο των ΑΕΚτσήδων. Και δεν αγαπάνε μόνο εμένα, αγαπάνε όλους τους καλούς παίκτες της γενιάς μου. Διότι δώσαμε αγάπη στο ποδόσφαιρο, δώσαμε μεράκι, κάναμε τις Κυριακές του κόσμου όμορφες, γεμάτες πάθος.

Στον Ολυμπιακό βρεθήκατε ποτέ κοντά;

Ναι, με είχε ζητήσει ο Γουλανδρής. Αλλά δεν με ήθελε ο Πετρόπουλος, ο οποίος έπαιρνε μιζίτσες... Το έχετε ακούσει αυτό, κύριε Σινάνογλου;

Κάτι έχω ακούσει, αλλά δεν αποδεικνύονται αυτά.

Εμένα με πήγε στον Γουλανδρή ένας δημοσιογράφος. Με παικταράδες τότε ο Ολυμπιακός. Ήμουν στον Απόλλωνα, αλλά είχα κάνει όνομα. Μου λέει ο Γουλανδρής «πάρε 20 χιλιάρικα και θα έρθεις στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι». Γυρνάει στον δημοσιογράφο και του λέει «πάρε κι εσύ 20 χιλιάρικα». Αρνήθηκε ο δημοσιογράφος, αλλά τελικά τα πήρε. Όμως δεν με ήθελε ο Πετρόπουλος.

Και τι έγινε; Πώς βρεθήκατε στην ΑΕΚ;

Στον Παναθηναϊκό βρέθηκα λόγω χούντας. Εκείνη την εποχή υπήρχε χούντα. Και σιγά τη χούντα, εγώ ήμουν φαντάρος και πηδούσα τα κάγκελα και την κοπανούσα... Τέλος πάντων, με παίρνει ο πρόεδρος του Απόλλωνα και μου λέει «ξέχνα τις άλλες ομάδες, με πήρανε στο Πεντάγωνο, έκλεισες στον Παναθηναϊκό!». Πάω στον Παναθηναϊκό, παίρνω παπούτσια και σε δυο τρεις μέρες πέφτει η χούντα! Με παίρνει ο Μπάρλος από την ΑΕΚ, συναντιέμαι με τον πρόεδρο του Απόλλωνα και με τον Μπάρλο σε ένα μέρος στη Συγγρού και έτσι έκλεισα στην ΑΕΚ.

«Μου έλεγαν να αποκαλώ “μπαμπά” τον Μπάρλο για να του τα παίρνω όπως οι άλλοι, όμως εγώ έλεγα “έχω μπαμπά”!»

Σκεφτήκατε ποτέ να γράψετε βιβλίο;

Το έχω ξεκινήσει ήδη. Δεν είναι εύκολο. Βρέθηκε ένας φίλος μου, με προέτρεψε και το φτιάχνουμε. Για να μάθει ο κόσμος την αγάπη που είχα στην ομάδα μου και το μίσος που είχαν οι παράγοντες για εμένα και δεν μου έδιναν μία!

Είχατε και συμπαίκτες που ήθελαν να σας φάνε;

Θα τα γράψω στο βιβλίο μου. Υπήρχαν δύο συμπαίκτες και δύο δημοσιογράφοι που τους λέω «Ντάλτον»! Όταν ρώτησα μετά από χρόνια κάποιον, μου είπε «περασμένα ξεχασμένα». Ναι, αλλά όταν ήσουν συμπαίκτης μου και ήσουν εχθρός, εγώ ήμουν ο βλάκας της παρέας. Ήμουν ο πιο γρήγορος εξτρέμ στην Ελλάδα, έκανα τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα χωρίς παπούτσια σπάικς και άλλοι έπαιρναν τα λεφτά. Εμένα προσπαθούσαν να με φάνε. Ο Φάντροκ όμως δεν έπαιρνε χαρτάκι, ο μεγάλος παππούς, αυτή η προσωπικότητα που ήταν βοηθός προπονητή στην τεράστια τότε Εθνική Ολλανδίας, δεν με έβγαζε ποτέ από την ομάδα. Ένας από τους καλύτερους προπονητές που ήρθαν ποτέ στην Ελλάδα.

Πείτε μου ένα αξέχαστο περιστατικό με τον Μπάρλο.

Με είχαν συμβουλέψει να τον λέω «μπαμπά»! Για να μου δίνει ο Μπάρλος λεφτά. Γιατί οι άλλοι τα τσέπωναν έτσι, τον «έγδερναν» έτσι.

Ποιος σας το είχε πει αυτό;

Ο Λάλος. Κι εγώ ο βλάκας έλεγα «έχω μπαμπά». Το ξέρεις ότι υπήρξαν εποχές που δεν με έβαζαν να παίξω; Σκεφτόμουν ότι είμαι από τα Ιεροσόλυμα και περνάω τα πάθη του Χριστού. Δεν είχα και εκείνους τους δημοσιογράφους που έλυναν και έδεναν... Το ξέρεις ότι έχει έρθει κλήση για εμένα να πάω στη Μικτή Ευρώπης και έστειλαν άλλον;

Δεν τα ξέρω, δεν ήμουν δημοσιογράφος τότε.

Ούτε πήγαινα να γλείφω τους οπαδούς, να βάζω γκολ και να πηγαίνω στην εξέδρα να πανηγυρίζω. Ήμουν ο χαζός της παρέας. Έφτιαχνα τα γκολ για τους άλλους και οι άλλοι έπαιρναν τα λεφτά.

Όταν πήγατε στην ΑΕΚ, δεν πήρατε καλά λεφτά;

Ο Απόλλων πήρε πολλά λεφτά. Εγώ κι εκεί την πάτησα. Μου είπαν ότι θα μου έπαιρνε ο Μπάρλος ένα διαμέρισμα που έκανε 500 χιλιάρικα και τελικά αυτό που πήρα έκανε 100 χιλιάρικα. Ήταν της πλάκας. Να λέμε ευτυχώς πάντως που πήρα κι ένα σπίτι. Αργότερα με το ζόρι μού έδωσε κάποια χρήματα ο Μπάρλος. Οι μικροί μάλλον δεν θα ξέρουν ποιος ήταν ο Αρδίζογλου. Στο Euro του ’80, όπου πήγε για πρώτη φορά η Εθνική, ψηφίστηκα στη δεύτερη καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης. Πήγα στις ΗΠΑ να παίξω στην περίφημη ομάδα Κόσμος, στην οποία είχαν πάει ο Πελέ, ο Μπεκενμπάουερ και άλλα αστέρια, και τους είχα βάλει στην κωλότσεπη τον Κινάλια και τους άλλους. Σαράντα χιλιάδες Έλληνες φώναζαν το όνομά μου!

«Μου πρότειναν δωροδοκία, το είπα στον Μπάρλο και μου είπε “χαζός είσαι; Πάρ’ τα, αλλά βάλε τους δύο γκολ”!»

Σας έπιασε ποτέ κανείς να σας δωροδοκήσει;

Ναι, από μια ομάδα που δεν θέλω να πω το όνομα. Είχα χωρίσει με μια κοπελιά και βάλανε αυτή, μου πρότειναν ένα μεγάλο ποσό. Πήρα τον Μπάρλο και του είπα. Και τι μου απάντησε ο Μπάρλος; «Χαζός είσαι; Πάρ’ τα και βάλε τους δύο γκολ»! Δηλαδή να τα πάρω, να τους κοροϊδέψω και να είμαι ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ.

Μήπως είχε βάλει την κοπέλα ο Μπάρλος για να σας τεστάρει αν θα του το πείτε;

Όχι. Βρήκαν άλλον τελικά, εμένα δεν με πήραν ξανά τηλέφωνο. Χάσαμε το ματς. Ο Μπάρλος πιστεύω ότι κατάλαβε.

Από μικρός παίζατε έξω αριστερά;

Όχι, ξεκίνησα στον Απόλλωνα πλάγιος μπακ, δεξιά! Είχαμε έναν Ούγγρο προπονητή στον Απόλλωνα, τον Μπούντζακ, είχαμε πολύ καλή εφηβική ομάδα, ορισμένοι παίζαμε και στους εφήβους και στους ερασιτέχνες. Εγώ άφηνα τη θέση μου και έβγαινα μπροστά στην επίθεση από τότε! Μου λέει ο Μπούντζακ «αφήνεις τη θέση σου». Και ξέρεις τι έκανε;

Τι έκανε;

Με έδιωξε και πήγα έξι μήνες να δουλεύω στα βούτυρα, σε έναν παίκτη του Απόλλωνα! Μόλις έφυγε εκείνος ο προπονητής, γύρισα στον Απόλλωνα και έγινα επαγγελματίας. Έπαιξα έξι μήνες κατευθείαν στην Α’ Εθνική, ενώ είχα έξι μήνες αποχή από τα γήπεδα! Το καταλαβαίνεις; Αριστερός μπακ ξεκίνησα και στην ΑΕΚ με τον Φάντροκ.

Από τον Ολυμπιακό ποιον θαυμάζατε ως αντίπαλο;

Δεν είχα πρόβλημα με συγκεκριμένο αντίπαλο, γιατί κινούμουν ελεύθερος σε πολλούς χώρους. Θαύμαζα τον Δεληκάρη, τον Κελεσίδη, τον Γκλέζο.

Τα παρατσούκλια ήταν «άλογο» και «τρελός»;

Το «τρελός» το βγάλανε κάποιοι συγκεκριμένοι για να με μειώνουν ποδοσφαιρικά. Με έδιναν στον κόσμο ως «τρελό».

Ποιον παίκτη εκτιμούσατε στην ΑΕΚ;

Τον Γιώργο Δέδε που είχε έρθει από τον Πανιώνιο στην ΑΕΚ.

Του είχα κάνει πριν από λίγο καιρό συνέντευξη.

Μεγάλος παίκτης. Ήταν γκολτζής σέντερ φορ στον Πανιώνιο και στην Εθνική, ήρθε στην ΑΕΚ, τον έβαλαν στο κέντρο, αλλά κι από εκεί σκόραρε. Τέτοιον ποδοσφαιριστή δεν έχω ξαναδεί, να σκοράρει, να μαρκάρει, να δίνει πάσες, να είναι καλός άνθρωπος. Αυτοί είναι παίκτες.

Οικονομικά προβλήματα έχετε τα τελευταία χρόνια της κρίσης;

Οικονομικά προβλήματα είχα όταν έπαιζα στην ΑΕΚ! Δεν με πλήρωναν μία ολόκληρη χρονιά. Το 1983, που πήραμε το Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, απλήρωτος έπαιζα.

Ήταν ο πρώτος τελικός που έγινε στο καινούργιο τότε ΟΑΚΑ.

Ξέρεις γενικώς τι χρήματα έπαιρνα; Όσα έπαιρνε ο Στυλιανόπουλος, ένας μέτριος παίκτης. Ο Μπεαρζότ της Εθνικής Ιταλίας είχε ρωτήσει τους δημοσιογράφους «αυτός ο Αρδίζογλου είναι καλά;». Και του είπαν «κάνει λάθη». Πήγαν να με θάψουν. Ξέρεις τι τους είπε; «Ποιο αμάξι κάνει λάθη, αυτό που τρέχει με 50 ή αυτό που τρέχει με 200;». Εδώ θέλω να πω κάτι, γιατί ανέφερα τον τελικό με τον ΠΑΟΚ το 1983. Λάτρευα τον Γιώργο Κούδα. Σε μεγάλη ηλικία ο Κούδας και παραλίγο να χάσουμε το Κύπελλο. Μεγάλος παίκτης ο Κούδας, όποτε τον δω ανατριχιάζω. Με δύο ευκαιρίες κάναμε δύο γκολ και πήραμε το Κύπελλο.

Πώς θέλετε να κλείσουμε; Πείτε μου ένα περιστατικό με φιλάθλους που σας έκανε εντύπωση.

Στην Κηφισίας συνάντησα έναν οπαδό του Ολυμπιακού και μου μιλούσε ο άνθρωπος 20 λεπτά, ενώ έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο να κάνει αιμοκάθαρση! Μίλαγε μαζί μου και δεν πήγαινε στο νοσοκομείο. Είναι ευλογία η αγάπη που πήραμε από τον κόσμο, όχι μόνο εγώ, όλοι οι παίκτες εκείνης της εποχής. Μας αγάπησε ο κόσμος. Τίποτε άλλο.