«Γκιράπας», Βαρδαλάκης και «Υποβρύχιος» μιλούν στο ΦΩΣ για τον αείμνηστο Γιάννη Λιοφάγο!

Ο κόσμος αγαπάει τις παλιές ιστορικές φιγούρες των γηπέδων, όταν έγραψα στα social για τον θάνατο του Λιοφάγου δέχτηκα μηνύματα όχι μόνο από Ολυμπιακούς αλλά και από Πανιώνιους, Ατρόμητους, μηνύματα λύπης και αγάπης. Είναι η σύνδεση με τα νεανικά χρόνια, οι αναμνήσεις, μια ρομαντική εποχή.

Ο πρώτος που με ενημέρωσε για τον θάνατό του ήταν ένας συγγενής του που τον ξέρω από τα social media, φανατικός Ολυμπιακός και υψηλού επιπέδου νέος. Γιάννης Λιανόπουλος. Ήθελα να τον βγάλω κι αυτόν, αλλά το παλικάρι μού είπε ότι αφού μου μίλησαν οι συνοδοιπόροι του στην 7, εκείνος δεν χρειάζεται, το μόνο που ήθελε ήταν να έγραφε κάτι το «ΦΩΣ» που ήταν η αγαπημένη εφημερίδα του μακαρίτη. Και να μην ήταν, πάλι θα έγραφα.

Ο Γιάννης Λιοφάγος (κανονικό επώνυμο και όχι παρατσούκλι) ήταν η πρώτη γενιά της Θύρας 7. Μίλησα με τρία άτομα από τη Θύρα 7, επίσης παλιούς, που τον ήξεραν πολύ καλά. Η σειρά που τους βάζω είναι η σειρά με την οποία μιλήσαμε.

Άκης Βαρδαλάκης: «Συγκλονίστηκα…»

Άκη Βαρδαλάκη, πέθανε σε μέρα αγώνα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό.

Το λες λόγω της παλιάς φωτογραφίας που κρατάει έναν λαγό, ένα κουνέλι, με κασκόλ Παναθηναϊκού. Υπάρχει μία άλλη φωτογραφία που κάθομαι μαζί του στα σκαλιά της παλιάς Θύρας 7 στο παλιό Καραϊσκάκη και είμαι 14,5 χρόνων! Φαντάσου πόσα χρόνια μαζί.

Την έχω.

Για τον Λιοφάγο θέλω να τονίσω ένα πράγμα: ήταν πολύ καλό παιδί. Θέλω να το πω, πρέπει. Ήταν καλός άνθρωπος. Όσοι γαλουχηθήκαμε οπαδικά δίπλα του, πήραμε σωστά μηνύματα, σου έδειχνε τον δρόμο. Σε επιβράβευε. Κάναμε παρέα και εκτός γηπέδου, στην Πλάκα, στο Θησείο, αυτός ήταν πολύ στο Θησείο σε όλη του τη ζωή, δούλευε κιόλας εκεί. Ήμασταν πολύ δεμένοι, ο αδελφός μου ο Γιώργος, οι δύο Κλώνοι, ο «Ακροβάτης», ο «Γκιράπας».

Τι άλλο τον χαρακτήριζε;

Η τρομερή ενέργεια που είχε. Έφευγε από το Θησείο και πήγαινε στην Αγία Παρασκευή που έμενε με τα πόδια! Τρομερό χιούμορ επίσης. Αλλά το κυριότερο για τον Γιάνναρο ότι ήταν καλός άνθρωπος. Και καλός οπαδός. Σεβαστικός. Σεβόταν από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Είναι απώλεια για την κοινωνία, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό.

Αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα;

Όχι, δεν είχε ποτέ τέτοιο πρόβλημα. Τον βοηθούσαν και τα αδέλφια του.

Είχε άλλα θέματα, έτσι δεν είναι;

Είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του και από τότε που τον έχασε, του στοίχισε πολύ. Έχασε και τους δύο γονείς του, δεν είχε παιδιά, κλείστηκε στον εαυτό του. Ήταν πρόσχαρο παιδί, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να γυρίσει το μυαλό του ανθρώπου...

Στις φάσεις ήταν ψυχάρα;

Παντού ήταν ψυχάρα, αλλά δεν είχε άγρια ένστικτα. Ήταν αξιαγάπητος, σου λέω πολύ καλό παιδί. Συγκλονίστηκα μόλις το έμαθα, όπως και όλοι όσοι τον γνώριζαν. Κρίμα.

«Υποβρύχιος»: «Ήταν ο πιο φανατικός αναγνώστης του “ΦΩΤΟΣ” που ήξερα»

Γιάννη «Υποβρύχιε», πες μου όσα ξέρεις για τον Λιοφάγο.

Ήταν αυτός που βάφτισε τους Παναθηναϊκούς λαγούς. Και με τη φωτογραφία να κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα.

Από ποια χρονιά είναι αυτή η φωτό;

Αρχή δεκαετίας ‘80, το καταλαβαίνω από την ηλικία του Τόλη που είναι δίπλα στον Λιοφάγο. Ο Γιάννης έγραψε ιστορία, ήταν ακρογωνιαίος λίθος της δημιουργίας της Θύρας 7. Πριν από τα ματς του Ολυμπιακού τα δυνατά στελέχη παίζανε μπάλα δίπλα από το Καραϊσκάκη και ο Λιοφάγος επειδή ήταν αεικίνητος, με τρομερή ενέργεια και τον σκοτώνανε στις κλοτσιές, έπαιζε διαιτητής!

Πες μου κι άλλες ιστορίες.

Μιλάμε για ένα τέρας εξυπνάδας, του οποίου η ζωή πήρε άλλη τροπή μετά τα επεισόδια στη Ριζούπολη πριν από 40 χρόνια όπου συνελήφθη και έφαγε πολύ ξύλο από την αστυνομία - και για λόγους πολιτικούς που δεν θέλω να πω τι είχαν βρει στο πορτοφόλι του. Υπάρχει μία συγκλονιστική φωτογραφία με τους αστυνομικούς στη Ριζούπολη.

Την έχω.

Είχε ρίξει τα κάγκελα ο κόσμος του Ολυμπιακού και είχαν μπουκάρει μέσα. Ο Γιάννης ήταν από τους πρώτους συλληφθέντες στην ιστορία που δικάστηκε στην Ελλάδα με την κατηγορία του χουλιγκανισμού. Δεν υπήρχε πριν τέτοια κατηγορία. Ύστερα από εκείνο το γεγονός άλλαξε η ζωή του και αφιερώθηκε στον Ολυμπιακό και μόνο. Ήταν πολύ έξυπνος, έχουμε κάτσει βράδια ολόκληρα συζητώντας και για πολιτική και για την κοινωνία, τόσο στην Ομόνοια διαβάζοντας τις εφημερίδες όσο και σε πούλμαν σε εκδρομές για τον Ολυμπιακό. Ήταν παντού. Και είχε αδυναμία στο «ΦΩΣ» μεγάλη.

Για πες μου.

Ήταν ο πιο φανατικός αναγνώστης της εφημερίδας «ΦΩΣ» που ήξερα! Το διάβαζε από το βράδυ στην Ομόνοια και πήγαινε με τα πόδια σπίτι του στην Αγία Παρασκευή! Ειδικά τις Κυριακές είχε διαβάσει μέχρι και τα τοπικά ποδοσφαίρου και μπάσκετ στο «ΦΩΣ», ό,τι υπήρχε, κάθε λέξη σε όλες τις σελίδες, και τη Δευτέρα τον εξετάζαμε και τα ήξερε όλα! Στη Νάξο, από την οποία καταγόταν, πίεζε τους χωριανούς του να διαβάζουν «ΦΩΣ». Στις παραλίες τσακωνόταν με αγνώστους άμα ήταν θορυβώδεις και τους έλεγε «μην κάνετε φασαρία, δεν μπορώ να διαβάσω το “ΦΩΣ”!».

Άλλη ιστορία;

Ήταν παθιασμένος με τον Ζάρκο Πάσπαλι. Στο ΣΕΦ ήμασταν δίπλα δίπλα και δεν μέτραγε τους πόντους της ομάδας, μέτραγε τους πόντους του Πάσπαλι! Ήταν εκρηκτικός, ήταν ηφαίστειο. Ήταν πρωτεργάτης στη δημιουργία της Ερυθρόλευκης Στρατιάς και της Θύρας 7. Με την τρέλα του πείραζε όλο τον κόσμο και όλοι τον αγαπούσαν. Εμβληματική φιγούρα, πάντα με το ναυτικό καπελάκι, την τραγιάσκα. Για πολλούς οπαδούς ήταν σαν πατέρας. Υπερκινητικός, μία σβούρα.

Πες μου κάτι που δεν ξέρουν πολλοί, γιατί λύγισε...

Δεν είναι μόνον ο χαμός της μητέρας του και του πατέρα του, καθώς και το ότι δεν είχε οικογένεια. Είναι και ότι είχε ένα πρόβλημα στα μάτια και είχε αρχίσει να χάνει το φως του. Γι’ αυτό δεν ερχόταν γήπεδο πια. Επιθυμία μου είναι να μην ασχοληθούμε καθόλου με τον τρόπο που έφυγε από τη ζωή.

Ούτως ή άλλως δεν το έχω θίξει αυτό.

Είναι μια ιστορική φυσιογνωμία των γηπέδων, που θα τον θυμούνται όλοι οι Ολυμπιακοί αλλά και οπαδοί άλλων ομάδων.

Νίκος Κόκκαλης «Γκιράπας»: «Οπαδικά ήταν το άλλο μου μισό»

Νίκο «Γκιράπα», ήξερες ότι αντιμετωπίζει θέματα;

Τον παίρναμε τηλέφωνο και δεν απάνταγε. Πριν από λίγους μήνες είχα μιλήσει μαζί του και μου είχε πει ότι δεν είναι καλά. Τον είχε πάρει από κάτω ο χαμός των δικών του. Με αγάπαγε και τον αγαπούσα, όλοι τον αγαπούσαμε, αλλά τον είχαμε αφήσει να πάρει τον χρόνο του, είχε αποτραβηχτεί, λέγαμε ότι θα συνέλθει. Τον είχαμε σαν αδελφό.

Τι παιδί ήταν;

Όταν λέμε ψυχούλα, είναι λίγο. Από τα καλύτερα παιδιά. Τον ήξερα 45 χρόνια. Οπαδικά ήταν το άλλο μου μισό. Τον ήξερα από το 1975 στον Ολυμπιακό! Στα επεισόδια της Ριζούπολης το ’80, όταν τον συλλάβανε, ήμουν φαντάρος. Πήρα άδεια και πήγα μάρτυρας υπεράσπισης λέγοντας ότι ήμουν στο γήπεδο, ενώ ήμουν στο στρατόπεδο. Να ξέρεις ότι τον σέβονταν και οπαδοί άλλων ομάδων.

Θυμάμαι που μου είχες πει για το πρώτο στεφάνι της Θύρας 7.

Δεν είναι τυχαίο που είναι στην πρώτη γραμμή ο Λιοφάγος δίπλα μου με τον Γιώργο τον «Ούφο». Πίσω είναι ο «Χρούμπες» και ένα άλλο παιδί από την Καλλιθέα που έχει πεθάνει. Πανό δεν υπήρχε με το όνομα Θύρα 7 πριν από αυτό το στεφάνι! Ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε το Θύρα 7, στο στεφάνι του πρώτου μνημόσυνου. Μετά το δυστύχημα με τους νεκρούς στο παλιό Καραϊσκάκη φτιάχτηκε η Θύρα 7. Ο Λιοφάγος ήταν μέσα στην πρώτη παρέα. Έχω στενοχωρηθεί πολύ με αυτό που συνέβη, δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε.

Ίδια ηλικία ήσασταν;

Ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Είχε πολύ καλαμπούρι, ήταν η ψυχή της παρέας. Πηγαίναμε στην Ελβετία για το ματς με την Ξαμάξ και όλο το βράδυ έβαζε πυροφάνι σε όποιον κοιμόταν! Σε όλο το πούλμαν! Αλλά δεν του κράταγε κακία κανένας, το γέλιο που έπεφτε με τον Γιάννη δεν έπεφτε με κανέναν άλλον. Ήταν σεβαστός και ήταν παντού μπροστά.