Σάμιουελ Μπέκετ: Ένας «Κάφκα» σε πρώτο πρόσωπο

Είναι απίστευτη η γενναιοδωρία με την οποία ο Κάφκα μοίρασε κομμάτια της αφηγηματικής ιδιοφυίας του σε όλους σχεδόν τους συγγραφείς του 20ου αιώνα.

Σε κάθε σελίδα του σύγχρονου μυθιστορήματος, και όχι μόνο, θα βρει κανείς ίχνη της Καφκικής μυθολογίας. Ακόμα και σε κείμενα συγγραφέων που είναι υπεράνω υποψίας όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ.

Πνευματικό παιδί του Τζέιμς Τζόυς ο μεγαλοφυής Ιρλανδός δραματουργός και πεζογράφος μας άφησε εκτός από τη θεατρική του διασημότητα και μερικά πρωτοποριακά κείμενα που συνορεύουν με το μυθιστόρημα.

Η τριλογία του «Μολλόυ», «Ο Μαλόν πεθαίνει» και ο «Ακατονόμαστος» αποτελούν αν μη τι άλλο ένα εξομολογητικό θρίαμβο της αφήγησης. Με γεωμετρική σκέψη ο Μπέκετ κατατέμνει την εσωτερική φωνή του ανθρώπου, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο εσωτερικό μονόλογο, που θυμίζει Κάφκα σε πρώτο πρόσωπο. Αυτό που ο Τσέχος δεν έκανε στα μυθιστορήματά του, το κάνει ο Μπέκετ, χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνοντας μια ακραία υποκειμενική διάσταση στην αφήγηση των γεγονότων.

Ο Μπέκετ του μυθιστορήματος δεν είναι Τζόυς, δεν είναι Κάφκα, δεν είναι Προυστ, είναι όμως ένα ενδιαφέρον πείραμα απόλυτα επιτυχημένο όταν μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή με αριστουργήματα όπως «Περιμένοντας τον Γκοντό» και «Το Τέλος του παιχνιδιού».