Το ραβαγιό του Αργίρι

Αν ο Πικάσο θεωρούσε ότι η τέχνη του θα άγγιζε το απόλυτο τη στιγμή που θα μπορούσε να ζωγραφίσει με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού, τότε ίσως πρέπει να αναζητήσουμε εκ νέου τη χαμένη παιδικότητα της αφήγησης, όλοι εμείς που ως αναγνώστες ή ως συγγραφείς επιδεικνύουμε τα διαπιστευτήρια της ενηλικίωσής μας.

Και τότε ένα βιβλίο όπως το «Ραβαγιό του Αργίρι» της Ιφιγένειας Σιαφάκα με την εικονογράφηση του Αναστάση Μαδαμόπουλου από τις εκδόσεις Έναστρον θα ήταν μια αποκάλυψη...

Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους!

Ο Παναγιώτης, η Ρηνούλα, η Νικολίτσα, ο Αργύρης, τα δίδυμα Ιωάννης και Αριάδνη, ο Μποντουάν, η Μονίκ και ένα ακόμη παιδί που αρνείται να πει το όνομά του και ζει στο Βέλγιο είναι οι ήρωες των επιστολών-ιστοριών προς τον Αγιο Βασίλη και τον Σεν Νικολά (’γιο Νικόλαο), που -εκτός από τον κλασικό ρόλο της μεταφοράς των δώρων στα παιδιά- γίνονται τώρα και αποδέκτες των θεμάτων που απασχολούν, θλίβουν βαθιά, θυμώνουν ή τρομάζουν τους μικρούς μας φίλους. O λόγος δίδεται στα παιδιά, που -ανεξαρτήτως εθνικότητας ή (και) κοινωνικής προέλευσης- έχουν ως κύριο αίτημα την αγάπη και μιλούν με καθηλωτική αμεσότητα, χωρίς τα φίλτρα, τους φόβους, τις υπεκφυγές, τις προκαταλήψεις και τα στερεοτυπικά προσκόμματα των ενηλίκων.