«Σαντόρ Φερέντσι», άτακτο παιδί, εφευρέτης ανήλικος του Γιώργου Σταθόπουλου

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Πάνος Αλούπης, Ψυχαναλυτής SPP, ΕΨΕ, μέλος του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικής Παρισιού, συνυπεύθυνος της σειράς «Ρους» στις Εκδόσεις Άγρα, με την Μαρίλια Άιζενσταϊν-Αβέρωφ και τον Γ. Σταθόπουλο

Τέσσα Χατζηγιάννη-Στεφανάτου, Ψυχαναλύτρια ΕΨΕ, IPA, υπεύθυνη της σειράς «Ψυχαναλυτικά» στις εκδόσεις της Εστίας

Ελίζα Νικολοπούλου, Κλινική ψυχολόγος-Ψυχαναλύτρια ΕΨΕ, IPA

Ο Σπύρος Μητροσύλης, ψυχίατρος, διδάσκων αναλυτής ΕΨΕ, IPA, αντεπιστέλλον μέλος SPP και ο Γιώργος Σταθόπουλος, συγγραφέας του βιβλίου, θα κάνουν μια σύντομη παρέμβαση.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο ΣΑΝΤΟΡ ΦΕΡΕΝΤΣΙ YΠΗΡΞΕ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚOΣ και οξυδερκής ψυχαναλυτής με πολυεπίπεδη κλινική εμπειρία, αναλαμβάνοντας συχνά τις πιο δύσκολες περιπτώσεις ασθενών, που είχαν υποστεί σοβαρούς ψυχικούς ή και σωματικούς τραυματισμούς. Επινόησε σημαντικές έννοιες, όπως την «ενδοβολή» και την «ταύτιση με τον επιτιθέμενο», ενώ ήταν εκ των πρώτων που αναγνώρισαν τη σημασία του πρώιμου τραύματος. Μας μίλησε για τη σύγχυση γλωσσών μεταξύ παιδιού και ενηλίκων, για τις παιδικές αναλύσεις των ενηλίκων, για την αμφίμειξη των ερωτισμών · εμπνεύστηκε την έννοια του σοφού βρέφους, του μη καλοδεχούμενου παιδιού, της ναρκισσιστικής σχάσης, της τρομοκρατίας της οδύνης, των παθονευρώσεων.

Η σχέση του με τον Φρόυντ υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του ψυχαναλυτικού κινήματος, καθώς ο Φερέντσι ήταν από εκείνους που υποστήριξαν με θέρμη την αναγκαιότητα της μακρόχρονης ανάλυσης του αναλυτή, του επονομαζόμενου και δεύτερου θεμελιώδους κανόνα της ψυχανάλυσης. Για χρόνια αντάλλασσαν με τον Φρόυντ ερωτήματα πάνω στην αναλυτική εργασία, σε τέτοιον βαθμό που η σκέψη του ενός σφραγίστηκε από τη σκέψη του άλλου. Ωστόσο, λίγο καιρό πριν από τον πρόωρο θάνατό του, οι σχέσεις του με τον Φρόυντ στιγματίστηκαν από έντονη αμφιθυμία και υπόγειες συγκρούσεις, στις οποίες κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισαν σημαντικά πρόσωπα του διεθνούς ψυχαναλυτικού κινήματος.

Η σχέση του Φερέντσι με τον Φρόυντ σημαδεύτηκε από τη διεργασία αλλά και την άρνηση του θηλυκού και του παθητικού στοιχείου. Η θηλυκή-μητρική πλευρά, την οποία μάταια αναζητούσε να βρει στον Φρόυντ, ήταν μια θέση που ο Φρόυντ δυσκολευόταν να αναλάβει. Σε αντιστάθμισμα, την ανέλαβε προοδευτικά ο ίδιος ο Φερέντσι, όταν λειτούργησε για τους ασθενείς του σαν τρυφερή μητέρα. Τη δε άρνηση υπαγωγής του Φερέντσι στο πατρικό υπερεγώ και στην παθητικότητα της αναλυτικής θέσης τη διαδέχθηκε η προώθηση της ενεργητικής τεχνικής εκ μέρους του.

Οι συνεχείς τεχνικοί πειραματισμοί του επιχειρούσαν εξάλλου να απαντήσουν στα φαινόμενα επανάληψης που διέπουν την ψυχική ζωή. Μέσα από αντιφατικές τεχνικές παρεμβάσεις, τις οποίες δεν δίσταζε να εγκαταλείψει, ο Φερέντσι επέκτεινε τα όρια του αναλύσιμου και κατέστη ο πρόδρομος της σύγχρονης αναλυτικής πρακτικής, εισάγοντας την ελαστικότητα της τεχνικής. Έφτασε όμως σε ακραία σημεία, όπως στη θύελλα της αμοιβαίας ανάλυσης, κάτι που τον κατέστησε αιρετικό για την τότε ψυχαναλυτική κοινότητα. Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς δυσμένεια αλλά ιστορική λήθη ενός ιδιαίτερα πλούσιου έργου που λογοκρίθηκε για δεκαετίες.

Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει σημαντικές πτυχές του έργου μιας εμβληματικής όσο και αμφιλεγόμενης φυσιογνωμίας της ψυχανάλυσης. Μιας προσωπικότητας ακατάπαυστα δημιουργικής, ευρηματικής, που διακρινόταν παράλληλα από ένα θυελλώδες παιδικό στοιχείο, αντίστοιχο ενός άτακτου παιδιού.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ είναι κλινικός ψυχολόγος με προπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Παρίσι. Έχει ολοκληρώσει την ψυχαναλυτική του εκπαίδευση στην Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία. Συμμετείχε με συγγραφή κεφαλαίων σε συλλογικούς τόμους κι έχει μεταφράσει στα ελληνικά κείμενα γαλλόφωνων ψυχαναλυτών. Το συγγραφικό έργο του περιλαμβάνει πάνω από είκοσι επιστημονικά άρθρα, στα γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά, δημοσιευμένα σε περιοδικά ψυχανάλυσης και ψυχοσωματικής. Συνεπιμελείται, με τη Μαρίλια Αιζενστάιν-Αβέρωφ και τον Πάνο Αλούπη, την ψυχαναλυτική σειρά «Ρους» των Εκδόσεων Άγρα. Το δημοσιευμένο έργο του για την υποχονδρία έχει λάβει διεθνείς αναφορές. Έχει γράψει δύο μονογραφίες στις Εκδόσεις Νήσος: Επανεπενδύοντας το σώμα. Η υποχονδριακή λύση απέναντι στον καρκίνο (2013) και Ο Φρόυντ, ο Φλης και η παράνοια (2013).