Oι 9 ιστορίες μυστηρίου
ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ του Ουγκέτσου Μονογκατάρι, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1776, αποτελούν το καλύτερο και διασημότερο δείγμα της λογοτεχνίας του απόκρυφου στην Ιαπωνία.
Συνενώνουν διακριτικά τον κόσμο της καθημερινότητας με την επικράτεια του ανοίκειου και αποτελούν απόδειξη για τη γοητεία που ασκούσαν τότε, αλλά και σήμερα, το παράξενο και το μυστηριώδες στην ιαπωνική ψυχή. Αποτέλεσαν επίσης την πηγή έμπνευσης για την εξαιρετική ομότιτλη ταινία του Κεντζι Μιζογκούτσι το 1953.
Ο τίτλος Ουγκέτσου μονογκατάρι, που μπορεί να αποδοθεί ως Ιστορίες της σελήνης μετά τη βροχή, απηχεί επίσης την ιδέα ότι μυστηριώδη όντα εμφανίζονται σε συννεφιασμένες, βροχερές νύχτες και σε πρωινά που το φεγγάρι κρέμεται ακόμα στον ουρανό.
Στη «Λευκή Κορυφή», το φάντασμα του πρώην αυτοκράτορα Σουτόκου εμφανίζεται για να αναγγείλει τα σχέδια που κρύβει η εκδικητική μανία του· στον «Όρκο της Γιορτής των Χρυσανθέμων» ένας πιστός φίλος αυτοκτονεί προκειμένου το πνεύμα του να εκπληρώσει μια υπόσχεση· στον «Κυπρίνο που ήρθε στο όνειρό μου» ένας βουδιστής ιερέας μετατρέπεται σε ψάρι· στον «Πόθο του ερπετού» ένα ερπετό εμφανίζεται ως γυναίκα για να εκπληρώσει το ερωτικό του πάθος.
Δαίμονες, στοιχειά, παράξενα όνειρα, πράγματα πέρα από τον κόσμο του λογικού γεμίζουν όλες τις ιστορίες.
Η ανατριχιαστική ομορφιά αυτού του διαχρονικού αριστουργήματος συμπληρώνεται από την γοητεία που ασκεί ως λογοτέχνημα, η οποία κατά μεγάλο μέρος πηγάζει από τον αριστοτεχνικό συνδυασμό του κινέζικου λόγου με το λόγο της ιαπωνικής κλασικής λογοτεχνίας, όπως αυτή αποκρυσταλλώθηκε σε αριστουργήματα σαν το Γκέντζι Μονογκατάρι.
