Στο «Mrs. America» η Κέιτ Μπλάνσετ είναι τόσο καλή που οριακά θα την μισήσεις

«Υπάρχουν γυναίκες που κατηγορούν τον σεξισμό για τις αποτυχίες τους, η αλήθεια είναι όμως ότι απλά δεν προσπάθησαν αρκετά για να πετύχουν». «Οι φεμινίστριες δεν έχουν στόχο να απελευθερωθούν από τους άντρες, αλλά να γλιτώσουν από τις δουλειές του σπιτιού».

Καλωσορίσατε στην Αμερική των ‘70s, όπου τέτοιοι ισχυρισμοί ήταν βούτυρο στο ψωμί κοστουμαρισμένων αντρών που περιγελούσαν το κίνημα των φεμινιστριών γυναικών. Κι όμως, στη βασισμένη σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα σειρά «Mrs. America» (προσοχή, εδώ η Αμερική είναι πάντα Mrs. και επ’ ουδενί Ms.), οι φράσεις αυτές προέρχονται από μία γυναίκα, μια αψεγάδιαστη κυρία, η οποία πότε με την αμερικανική σημαία και πότε με τον αετό-σύμβολο των πανίσχυρων Η.Π.Α. στο πέτο των κομψών συνόλων της, δηλώνει με σθένος ότι δεν είναι ενάντια στις γυναίκες, είναι όμως ενάντια στο κίνημα για τη χειραφέτηση των γυναικών.

Πρόκειται για την Αμερικανίδα σύζυγο, μητέρα και συντηρητική συνταγματολόγο Φίλις Σλάφλι, την σκληροπυρηνική αντίμαχο του E.R.A. (Equal Rights Amendment, της τροπολογίας για τα ίσα δικαιώματα μεταξύ αντρών και γυναικών), που ενσαρκώνει με μια εξαιρετική ερμηνεία η βραβευμένη με δύο Όσκαρ και υπέρμαχος του κινήματος #TimesUp Κέιτ Μπλάνσετ στον πρώτο της τηλεοπτικό (και εντελώς κόντρα) ρόλο.

H limited σειρά «Mrs. America» που στην Ελλάδα κάνει πρεμιέρα την Δευτέρα 4/5 στις 21:50 στο FOX (διαθέσιμο μέσω Cosmote TV, Nova, Vodafone TV, Wind Vision), παρουσιάζει το πώς οι γυναίκες της εποχής τόσο από το κίνημα των φεμινιστριών όσο και το κίνημα των συντηρητικών πάλεψαν με τον τρόπο τους για να αλλάξουν μια για πάντα το πολιτικό τοπίο της Αμερικής.

Στα δύο πρώτα επεισόδια που είδαμε λίγο πριν από την ελληνική πρεμιέρα της σειράς, ο φεμινισμός αρχίζει να «κερδίζει έδαφος» στους δρόμους και μετατρέπεται σε κόμμα με πολιτική δύναμη και φωνή που διεκδικεί τόσο την απαλοιφή των διακρίσεων στον εργασιακό χώρο όσο και την άμεση νομιμοποίηση των αμβλώσεων.

Από τις μάχιμες ακτιβίστριες ξεχωρίζει η δημοσιογράφος και επίσημη εκπρόσωπος του φεμινιστικού κινήματος Γκλόρια Στάινεμ (Ρόουζ Μπερν), η Μπέλα Άμπζουγκ (Μάργκο Μάρτιντεϊλ), η Μπέτι Φρίνταν (Τρέισι Ούλμαν) και η Σέρλι Τσίσολμ (Ούζο Αντούμπα), η πρώτη Αφροαμερικανίδα που μπήκε στο Κογκρέσο και η πρώτη γυναίκα υποψήφια για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών το 1972.

Από την άλλη πλευρά οι νοικοκυρές, όπως μεταφράζονται στα ελληνικά οι homemakers (ο αγγλικός όρος αποκτά άλλη βαρύτητα χωρίζοντας τα συνθετικά της λέξης και ερμηνεύοντάς τα κυριολεκτικά) αρχίζουν να θορυβούνται, καθώς για εκείνες η επικύρωση του E.R.A. σημαίνει κοινές τουαλέτες, κατάργηση της διατροφής σε περίπτωση διαζυγίου αλλά και υποχρεωτική στρατολόγηση των κοριτσιών τους στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Έτσι συσπειρώνονται, γεμίζουν τους δίσκους του τσαγιού και τα καροτσάκια των μωρών με επιστολές διαμαρτυρίας, και με εκπρόσωπό τους στους κύκλους εκτός των συντηρητικών την έμπειρη στην πολιτική αρένα Φίλις Σλάφλι που έχει θέσει ήδη δύο φορές υποψηφιότητα για το Κονγκρέσο, καταφέρνουν την καταψήφιση της τροπολογίας.

Όσο επιτυχημένο κι αν είναι το καστ, καθώς κάθε μία από τις ηθοποιούς προσεγγίζει τις σημαντικές προσωπικότητες των ακτιβιστριών φεμινιστριών με προσεγμένες ερμηνείες, είναι δύσκολο να μην ξεχωρίσει η Κέιτ Μπλάνσετ που ισορροπεί απόλυτα στο παράδοξο, αντιφατικό, ακόμα και μισητό ρόλο που θέλει μια δυναμική γυναίκα να μάχεται υπέρ της κάθε είδους καταπίεσης των γυναικών.

Η γρήγορη αφήγηση ταιριάζει απόλυτα στον κοινωνικοπολιτικό αναβρασμό της εποχής, δεν επιτρέπει όμως σε βασικούς χαρακτήρες-προσωπικότητες να ξεδιπλωθούν όσο χρειάζεται, ακόμα και αν το κάθε επεισόδιο δανείζεται το όνομά του από μία από αυτές τις προσωπικότητες.

Εξάλλου, η limited μορφή της σειράς (εννέα συνολικά επεισόδια) επιβάλλει να επικεντρώθει το βλέμμα μας σε μία μόνο πτυχή της ιστορίας, που δεν είναι άλλη από αυτήν της μετέπειτα υποστηρίκτριας του Ντόναλντ Τραμπ, Φίλις Σλάφλι (1924-2016), που καθρεφτίζει κάθε λεπτό όλα όσα παραμένουν δυστυχώς ακόμα και σήμερα επίκαιρα και άλυτα.

Πηγή: Αθηνόραμα