Ρενάτο Λέκκα: «Το πανό για τις μάνες των Ολυμπιακών ήταν ντροπιαστικό»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ένθερμος Αρειανός, παιδί μεταναστών από την Αλβανία. Προ πολλών μηνών μού είχε στείλει ένα μήνυμα στο Facebook ότι παρακολουθεί τις συνεντεύξεις μου και του αρέσουν. Άρχισα να τον παρακολουθώ κι εγώ. Όταν του είπα προχθές να κάνουμε συνέντευξη, χάρηκε και μου είπε ότι τον τιμάει πολύ να βγει στο «ΦΩΣ».

Ο Ρενάτο Λέκκα σε συνέντευξη όχι μόνο αθλητική. Μπράβο στο παιδί εκεί που έφτασε, 30 χρόνων μόνο είναι, ήρθε 6 χρόνων στην Ελλάδα και πήγε Α' Δημοτικού χωρίς να ξέρει ελληνικά! Τέτοια αουτσάιντερ μού αρέσουν.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 24/3/2023

Πόσα χρόνια είσαι στον χώρο και τι έχεις κάνει μέχρι τώρα;

Είμαι από τα 19 μου στη δημοσιογραφία, τώρα είμαι 30, ήμουν 9 χρόνια στο ACTION 24, έφτασα αρχισυντάκτης στον σταθμό. Πλέον είμαι αρχισυντάκτης στο δελτίο ειδήσεων του OPEN. Τα τελευταία 7 χρόνια είμαι και πολιτικός συντάκτης στην εφημερίδα «Ποντίκι».

Πού γεννήθηκες και πού μεγάλωσες;

Μεγάλωσα στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Γεννήθηκα στην Αλβανία.

Πόσων χρόνων ήρθες εδώ; Και οι δύο γονείς Αλβανοί;

Ναι, και οι δύο. Ήρθα 6 χρόνων στην Ελλάδα.

Ήξερες ελληνικά όταν ήρθες;

Όχι. Αλλά τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα. Πήγα κατευθείαν στην Α' Δημοτικού, έμαθα τη γλώσσα στο σχολείο και μέσα από τις παρέες.

Είχες άλλα παιδιά από την Αλβανία στην Α' Δημοτικού;

Τρία παιδιά ήμασταν από την Αλβανία και ένα κοριτσάκι ήταν από τη Σερβία. Τα υπόλοιπα ήταν ελληνόπουλα.

Αντιμετώπισες ρατσισμό;

Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν σου έλεγα ότι δεν αντιμετώπισα ρατσισμό. Όμως η Ορμύλια είναι μικρή κοινωνία, ωραίο χωριό, η ένταξή μου ήταν ομαλή. Το να μεγαλώνεις σε ένα χωριό έχει πολλά θετικά.

Άρης πώς έγινες;

Είναι μεγάλο πάθος η ομάδα. Μεγάλο πάθος ο Άρης! Από την Α' Δημοτικού τον παρακολουθώ. Πώς έγινα Άρης; Ωραία ερώτηση. Από αντίδραση μάλλον, διότι όλοι στο χωριό ήταν ΠΑΟΚ. Η Ορμύλια είναι ΠΑΟΚοχώρι. Μου άρεσε επίσης πάρα πολύ το όνομα του Άρη, η Ιστορία του, τα χρώματά του. Χαριστέας τότε. Ζούσα στη Βόρεια Ελλάδα, ήταν καρμικό να γίνω Άρης.

Ο μπαμπάς σου;

Έγινε Άρης λόγω εμού! Και η μαμά μου το ίδιο.

Τι δουλειά έκαναν οι γονείς σου όταν ήρθαν στην Ελλάδα;

Η περιοχή της Ορμύλιας είναι αγροτουριστική. Η μητέρα μου δούλευε σε παραδοσιακή ταβέρνα, ο μπαμπάς μου ασχολιόταν με αγροτικές δουλειές.

Γήπεδο πότε πρωτοπήγες να δεις τον Άρη;

Έχω πάει πάρα πολλές φορές. Το πρώτο ματς που θυμάμαι έντονα ήταν με την Αούστρια, αλλά έχω πάει και πιο πριν, στη Β’ Εθνική. Θυμάμαι έντονα την Αούστρια γιατί έκανε αφόρητη ζέστη, είχαν βάλει το ματς σχεδόν μεσημέρι, έχουμε σκάσει, δυο τρία άτομα λιποθυμάνε και μας πετάνε νερά…

Άλλο αξέχαστο;

Θα σου εκμυστηρευτώ κάτι που το λέω πρώτη φορά. Πήγαινα με μεγαλύτερους στο γήπεδο 80 χιλιόμετρα με το ΚΤΕΛ και έλεγα ψέματα στο σπίτι ότι είμαι έξω γιατί παίζω μπάλα. Β' Λυκείου και Γ' Λυκείου ήμουν.

Οι αγαπημένοι παίκτες σου;

Χαριστέας, Κόκε -σημαία του Άρη-, Κουέστα για τον χαρακτήρα του και το ήθος του και την εξέλιξή του. Ως παιδί γούσταρα και τον Σηφάκη, εξαιρετικός γκολκίπερ και αγάπησε την ομάδα. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον Νέτο, τον Βανγκέλι, τον Ματέο Γκαρσία, ο οποίος όμως δεν έχει δώσει αυτά που έδωσε τον πρώτο χρόνο. Μαντσίνι επίσης, Νεμπεγλέρα για το πάθος του μέσα στο γήπεδο. Σάκη Πρίττα για την τόλμη του. Και Ρονάλντο Γκιάρο για την ηγετικότητά του.

Φετφατζίδης;

Τον ξέχασα, σωστά! Έπαιξε μεγάλη μπάλα έναν χρόνο στον Άρη. Τη διάβασα τη συνέντευξη που σου έδωσε, ήταν καταπληκτική.

Ξέρεις πόσα χρόνια έχει να πάρει τίτλο ο Άρης;

Από το 1970. Πιστεύω ότι η Ιστορία μάς χρωστάει έναν τίτλο και ότι θα το ζήσουμε σύντομα. Ένα Κύπελλο, βρε παιδί μου. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο θέλει και τύχη. Έχουμε βιώσει απίθανους αποκλεισμούς, έχουμε χάσει και τους τέσσερις τελικούς που έχουμε παίξει τα τελευταία χρόνια. Κάθε χρόνο όμως διεκδικούμε και πεισμώνουμε. Είναι πολύ ρομαντικό να είσαι μια ομάδα όπως ο Άρης. Να σου πω γιατί;

Να μου πεις ό,τι γουστάρεις.

Διότι υπάρχει μια αγάπη ανεξήγητη. Δεν σε κάνουν οπαδό οι τίτλοι αυτής της ομάδας. Εκτιμάς περισσότερο τη νίκη, στενοχωριέσαι και μπορεί να βουρκώσεις στην ήττα, αλλά πάντα είσαι πιστός.

Την Ιστορία του Άρη στο μπάσκετ τη γνωρίζεις;

Δυστυχώς δεν τα έζησα αυτά. Έχω βρει και έχω παρακολουθήσει πολλά DVD και βιντεοκασέτες με τον παλιό μπασκετικό Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη. Γνωρίζω για τη χρυσή εποχή του Άρη. Δυστυχώς πλέον ο Άρης δεν έχει τη θέση που του αξίζει στο ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος του όμως συνεχίζει να τον στηρίζει, δείτε τα εισιτήρια.

Επειδή εργάζεσαι ως αρχισυντάκτης στο OPEN, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση και να σε ρωτάω διάφορα αιχμηρά για τον ΠΑΟΚ...

Ρώτα με ό,τι θες.

Μικρός είσαι σε ηλικία, άσε με να σε προστατεύσω.

Εγώ μπορώ να σου πω ότι είναι ωραίο για μια πόλη να έχει δύο μεγάλες ομάδες και να υπάρχουν τα κλασικά ντέρμπι. Γενικά δεν είμαι «αντί» στη ζωή μου, ούτε αντιΟλυμπιακός είμαι ούτε αντιΠΑΟΚ, είμαι φίλαθλος της ομάδας μου ρομαντικός. Είναι μια γιορτή για την πόλη να έχει δύο ομάδες να ανταγωνίζονται. Όσο μεγαλώνει μία ομάδα τόσο αναγκάζεται να μεγαλώσει και η άλλη.

Τι πήγε στραβά φέτος; Το καλοκαίρι πίστεψες στο πρωτάθλημα; Ο Καρυπίδης έλεγε για πρωτάθλημα. Οι ρεπόρτερ του Άρη έλεγαν για πρωτάθλημα.

Όπως η χώρα όταν κυβερνάται χρειάζεται ένα όραμα για το αύριο, έτσι και μια ομάδα πρέπει να βάζει στόχους. Δεν θα σου πω ότι πίστεψα στο πρωτάθλημα, αλλά σπάσαμε το ταμπού ότι είμαστε ομάδα που πάει μόνο για Κύπελλο. Πρέπει στη ζωή να έχεις ένα όραμα, μία φιλοδοξία.

Τι έφταιξε;

Θεωρώ ότι η συνταγή με τον Μπούργος ήταν παρακινδυνευμένη εξαρχής. Πολλοί παίκτες δεν είχαν την απόδοση των βιογραφικών τους. Κομβικό σημείο ειδικά φέτος ήταν ο αποκλεισμός από την Ευρώπη και με τον τρόπο που ήρθε. Και μετά ο αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο. Νομίζω εκεί καταρρεύσαμε για φέτος. Σημαντικό πάντως το ότι για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά θα βγούμε στην Ευρώπη. Θέλω να πιστεύω.

Είχα βγάλει τον Δεληζήση και μου είπε ότι ο Μπούργος δεν είναι προπονητής!

Ούτε εγώ πίστευα στον Μπούργος. Θεωρούσα ότι οι νίκες που έκανε στην αρχή ήταν της ομάδας του Μάντζιου, ο οποίος για εμένα είναι ο καλύτερος προπονητής που είχε ο Άρης στη σύγχρονη Ιστορία του. Μαζί με τον Ραούλ Κούπερ.

Το υβριστικό πανό για τις μάνες των Ολυμπιακών πώς σου φάνηκε;

Το καταδίκασα στο Τουίτερ από την πρώτη στιγμή που το είδα. Άμα πας στον λογαριασμό μου στο Τουίτερ την ημερομηνία του αγώνα θα το δεις. Με το που το είδα έγραψα «ντροπιαστικό πανό στο σημερινό ματς».

Έπρεπε να έχει κατέβει το πανό;

Ναι, έπρεπε να κατέβει.

Ο Σάββας Παντελίδης ήταν ένας από τους ελάχιστους που ήταν επιφυλακτικός το καλοκαίρι για τον Άρη, σε συνέντευξη μού είχε πει ότι άλλαξε όλα του τα χαφ ο Άρης και να δούμε αυτό μην του στοιχίσει...

Και αυτόν τον προπονητή τον εκτιμώ πολύ, μου άρεσε στον Άρη. Είχε δίκιο. Φάνηκε ότι τον ήξερε καλά τον Άρη.

Έναν γκολτζή στράικερ πότε θα βρείτε;

Αυτή η ιστορία με τον φορ είναι μακρόχρονη και πονάει πολύ. Μας διέψευσε ο Γκρέι. Μέχρι στιγμής. Δεν καταφέραμε ποτέ να έχουμε έναν μεγάλο σκόρερ τα τελευταία χρόνια.

Μαντσίνι ή Πάλμα;

Νομίζω Πάλμα. Είναι διαφορετικοί παίκτες. Ο Πάλμα έχει καλύτερη τεχνική, καλύτερο σουτ, καλύτερη αντίληψη. Ο Μαντσίνι είναι πολύ μαχητικός, δεν σταματάει ποτέ, όμως δεν έχει το σκοράρισμα. Σε αντίθεση με τον Πάλμα.

Πες μου την πιο μεγάλη χαρά που έχεις πάρει από τον Άρη.

Στο ΠΑΟΚτσήδικο χωριό μου, το διπλό που κάναμε μέσα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκείνη τη χρονιά έδινα πανελλήνιες εξετάσεις. Έχω ξεσκιστεί στο διάβασμα για να μπορέσω να δω το ματς αργά το βράδυ στο καφενείο του χωριού. Πάω και ήμασταν τρία άτομα. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου, εγώ και άλλος ένας Αρειανός. Το συναίσθημα που ένιωσα όταν προκριθήκαμε εκεί μέσα ήταν πρωτόγνωρο. Ένιωσα κάτι μοναδικό. Με θυμάμαι να παίρνω το ποδήλατό μου και να βγαίνω βόλτες όλο το βράδυ πανηγυρίζοντας! Ήταν η κάτοχος του Γιουρόπα Λιγκ τότε η Ατλέτικο. Και τη νικήσαμε 3-2 μέσα στο σπίτι της. Δεν είχε νικήσει ποτέ ξανά μέσα στην Ισπανία ελληνική ομάδα.

Πριν σε ρωτήσω ορισμένα πράγματα για την Αλβανία, υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να μου πεις για τον Άρη;

Ξέχασα στους αγαπημένους μου παίκτες να αναφέρω τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Ο Αβραάμ για εμένα ήταν απίστευτος. Σκέψου, ήταν αρχηγός στον Άρη 20 χρόνων!

Είναι η καλύτερη εποχή για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις αυτή;

Ναι, είναι. Έχουν αρχίσει να θερμαίνονται ξανά οι εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών, Έλληνες επενδύουν ξανά στην Αλβανία, τα παιδιά της δεύτερης γενιάς των Αλβανών έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία, παίρνουν υπηκοότητα, ζούμε την καλύτερη περίοδο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.

Και με την ΑΟΖ θα τα βρουν.

Βαδίζουμε σε καλό δρόμο για την ΑΟΖ. Πιθανώς μετά τις ελληνικές εκλογές, που συμπίπτουν με τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση στην Αλβανία, οι δύο χώρες θα υπογράψουν συνυποσχετικό για τη Χάγη.

Βλέπω ότι σε βγάζουν αλβανικά media.

Δεν είμαι ανταποκριτής, έχω χτίσει όμως μία σχέση με τα αλβανικά media που έχει να κάνει με αναλύσεις για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις και για τα δυτικά Βαλκάνια. Είναι ένα πεδίο αυτό που το παρακολουθώ στενά - και πριν από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τα δυτικά Βαλκάνια έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον πολιτικά, πολιτισμικά, ιστορικά.

Μπαρουταποθήκη.

Η σταθερότητα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στα δυτικά Βαλκάνια είναι πολύ σημαντική. Δυστυχώς, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχουμε μια κινητικότητα... Στην Αλβανία δεν υπάρχει ρώσικη επιρροή, σε αντίθεση με σλαβικές χώρες... Το όραμα για τα δυτικά Βαλκάνια είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για πότε το βλέπεις;

Θα ήταν παρακινδυνευμένο να πούμε ημερομηνία, αλλά πιστεύω ότι το 2033 -σε 10 χρόνια από τώρα- θα γίνει πράξη. Είναι μια εκτίμηση που κάνουν και οι διπλωμάτες μας εδώ. Η στρατηγική της Αλβανίας είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι εντυπωσιακό το ποσοστό των Αλβανών πολιτών που θέλουν την ένταξη στην ΕΕ.

Γιατί, ενώ οι Αλβανοί είναι έξυπνη και εργατική ράτσα, δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν σοβαρό κράτος;

Μπορεί να δυσαρεστήσω φίλους, αλλά ευθύνεται και το γεγονός ότι η Αλβανία έζησε το πιο σκληρό κομμουνιστικό καθεστώς που όμοιό του δεν υπήρξε άλλο στην Ευρώπη. Μιλάμε για την απόλυτη απομόνωση, είχε διακόψει σχέσεις μέχρι και με τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν δύσκολο για τη χώρα να βγάλει το κεφάλι από το νερό γρήγορα. Όταν όλα είχαν γκρεμιστεί θεσμικά, κοινωνικά, οικονομικά. Και μετά την πτώση του καθεστώτος κόντεψε να υπάρξει εμφύλιος με τις «πυραμίδες». Έχουν γίνει πάντως βαθιές μεταρρυθμίσεις, έχουν γίνει πολλά βήματα.

Μου έχουν πει φίλοι μου Αλβανοί ότι στις εκλογές δίνονται λεφτά σε όσους έχουν επιρροή σε πολλά άτομα και ότι πολύς κόσμος ψηφίζει επί πληρωμή.

Στο περιβάλλον μου δεν έχω τέτοια δείγματα, αλλά είναι αλήθεια ότι έχω ακούσει και εγώ παρόμοιες καταγγελίες. Θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα ότι δεν υπάρχει διαφθορά και ότι δεν υπάρχει μαύρο χρήμα από εγκληματικές δραστηριότητες. Και η Ευρώπη τα γνωρίζει αυτά και τα παρακολουθεί. Γι' αυτό στέλνει παρατηρητές κάθε φορά στις αλβανικές εκλογές.

Θα σου κάνω μία ερώτηση και αν θες να μην τη βάλω πες μου το. Την ίδια ερώτηση είχα κάνει και στην Ελίνα Τζένγκο και μου έδωσε εξαιρετική απάντηση. Πιο πολύ νιώθεις Έλληνας ή Αλβανός;

Θα σου απαντήσω. Πατρίδα τι είναι; Πατρίδα είναι εκεί όπου σε ταξιδεύουν οι παιδικές αναμνήσεις. Εμένα οι παιδικές μου αναμνήσεις και τα εφηβικά μου χρόνια με ταξιδεύουν στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Νιώθω Έλληνας, αγαπάω την Ελλάδα. Προσφέρω στον τόπο. Η επιλογή μου είναι να χτίσω το μέλλον μου στην Ελλάδα. Σέβομαι και αγαπώ την Αλβανία ως χώρα των γονέων μου. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να έχεις δύο πατρίδες. Όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το καταλάβει.