Καιροί ου…. Μενεγάκη

«Οι καιροί ου μενετοί» (οι ευκαιρίες δεν περιμένουν) έλεγε ο Θουκυδίδης. Την ευκαιρία της η Ελένη Μενεγάκη δεν την άφησε να περιμένει. Με το που το που πρόβαλε μπροστά της, την άρπαξε από τα μαλλιά. Στην τηλεόραση μπήκε στα 22 της και βγήκε στα 51 της.

Ο κόσμος άλλαζε το 1991 που έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Η Σοβιετική Ένωση διαλυόταν, η Γιουγκοσλαβία το ίδιο. Στην Ευρώπη γινόταν της… ΟΝΕ και στην Ελλάδα του «Κουτρούλη ο γάμος», από τη μια η δίκη Κοσκωτά, από την άλλη τα εγκαίνια του Μεγάρου Μουσικής.

Και τώρα, το 2020, που η Μενεγάκη μας αποχαιρετά, πάλι αλλάζει ο κόσμος. Δεν πρόκειται για σύμπτωση. Είναι «τα σημεία των καιρών» (άλλη αρχαία φράση που μνημονεύεται συχνά στις μέρες μας). Το μαλλί της μπορεί να μένει πλατινέ αλλά «η μπογιά έπαψε να περνάει».

Όσα πλάσαρε τόσα χρόνια μέσα από τις εκπομπές της, που καταγράφηκαν στην τηλεοπτική ιστορία ως «πρωινάδικα», όπως η Αστρολογία, προϊόντα όπως η μαγειρική και το κους κους (ροζ και άλλων χρωμάτων), δεν πουλάνε πια.

Όχι στην τηλεόραση, τουλάχιστον. Σαν τη λαϊκή αγορά, που αλλάζει δρόμο κάθε μήνα, μετακινήθηκαν κι αυτά, πήγαν στο παραπάνω παζάρι, το διαδικτυακό. Επειδή ακριβώς εκεί συχνάζουν τώρα οι πελάτες (χορηγοί) και οι καταναλωτές (θεατές).

Οι νέοι δεν βλέπουν σήμερα τηλεόραση. Είναι όλη μέρα στο κινητό, μπαινοβγαίνουν στα σόσιαλ μίντια, ανεβάζουν και κατεβάζουν βίντεο. Πλέον βλέπουν, όποτε γουστάρουν, τους σελέμπριτι στο Instagram. Και όχι μόνο χαζεύουν τα καμώματά τους αλλά κι επικοινωνούν μαζί τους και πολλοί μοιράζονται μαζί τις σκέψεις τους.

Έπαψαν να αποκαλούνται «τηλεθεατές», τώρα λέγονται «followers. Ωστόσο πάλι την ίδια τροφή «μασάνε». Eίναι τα μηρυκαστικά της καινούργιας εποχής…

Οι νέες συνθήκες στην εργασία, τα «μη» και τα «όχι» στις σχέσεις των ανθρώπων, οι λογής-λογής περιορισμοί και –«καπάκι»- ο κορονοϊός έφεραν αυτό, για να παραφράσουμε τον Θουκυδίδη, το «Καιροί ου…. Μενεγάκη».