Παγκόσμιες Ημέρες 2020

Σήμερα, θα μιλούσαμε για την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης. 20 Μαρτίου. Αν όλα ήταν όπως πριν. Αν ήταν, ας πούμε, 20 Μαρτίου 2019, ή 2018. Για παράδειγμα, το σημερινό google doodle θα μιλούσε για την αφήγηση. Για τις ιστορίες που αφηγείται ο άνθρωπος, γιατί είναι στη φύση του να λέει ιστορίες∙ στα εύκολα, στα καθημερινά, στα κανονικά, στα κωμικά και στα παράξενα – μα πιο πολύ στα δύσκολα. Ανάγκη και παρηγοριά. Γύρω από μια εστία γεννήθηκε η αφήγηση, από τα χρόνια του ‘μια φορά κι ένα καιρό’ -και πολύ πιο πριν- όταν οικογένειες και φίλοι, φυλές και συμμορίες, γείτονες και παρέες, κάθονταν πλάι πλάι κι έπλαθαν αφηγήσεις. Στις χαρές και στα κέφια, στην ανία και στην αμηχανία, στη λύπη και στο πένθος, στην τρέλα και στο πάθος, στον τρόμο και στην απειλή, στα δύσκολα και στα αδιανόητα.

Δεν τις συμπαθώ τις παγκόσμιες ημέρες -σίγουρα όχι όσο τις αγαπά το google doodle- γιατί ισοδυναμούν με την κοντή μνήμη. Σήμερα δοξάζει η ανθρωπότητα το παιδί, αύριο το ξεχνάει ατάιστο, σήμερα δοξάζει τη φύση, αύριο συνεχίζει να την πνίγει και να την καίει, σήμερα υμνεί τη φιλία, αύριο την περιφρονεί, σήμερα λατρεύει τις βιβλιοθήκες, αύριο τις καταχωνιάζει στη λήθη.

Σήμερα, 20 Μαρτίου 2020, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει λόγος για Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη σε κάτι. Η κάθε μέρα, όλες οι μέρες είναι παγκόσμιες εδώ και καιρό, γιατί τον κόσμο τον συνδέει το πράγμα που βαφτίστηκε «κορονοϊός», τον κόσμο ολόκληρο. Παγκόσμιες Ημέρες. Μια αφήγηση, «μεταδοτική», από χώρα σε χώρα, χωρίς ανθρώπους να μαζεύονται να την λένε πλάι πλάι.

Το σημερινό google doodle ανίχνευσε ωστόσο κάποιον για να τιμήσει, με νόημα. Παγκόσμιες ημέρες κορονοϊού και το doodle της 20ης Μαρτίου μιλάει για τον Ούγγρο γιατρό που, η Ιστορία λέει, ανακάλυψε τα ιατρικά οφέλη να πλένονται καλά τα χέρια. Τον έλεγαν, λέει, Ignaz Semmelweis.

Έτσι έφυγε και η σημερινή ημέρα που - όπως και η χθεσινή - και η αυριανή - και κάθε μέρα μας εδώ και καιρό - συναρμολογούν μιαν άλλη αφήγηση. Παγκόσμια.