Καιρός να γυρίσουμε στο Σεφέρη

Ο Γιώργος Σεφέρης υπήρξε ο μέγας σχολιαστής της εγχώριας πολιτικής επικαιρότητας, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που πάντοτε θα λειτουργεί παρεμβατικά στα τερτίπια και στις αστοχίες πολλών και πολλών. Οι κρίσεις του για όσους κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του τόπου αλλά και για όλους μας είναι ριγμένες κρυφά ανάμεσα στους στίχους των ποιημάτων του, τα οποία έτσι κι αλλιώις δεν διαβάζονται με καμία γραμμική μέθοδο. Ο Σεφέρης διαβάζεται αποσπασματικά κι έτσι μπορεί κανείς να αντλήσει τους χυμούς και τα αρώματα της τέχνης του. Τα λόγια του, «λόγια πολλών ανθρώπων» θυμίζουν κατά σημεία χρησμούς και σιβυλλικά σχόλια. Αποτελούν πια αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και με τους στίχους αυτούς κατά νου θα βαδίζουμε στο μεγάλο αιώνα της Ιστορίας.

Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική / και δε βρίσκεται πουθενά..

Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξανάβρει τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη.

Πέρασαν τόσα χρόνια. Πώς θα πεθάνουμε; / Κι όμως κερδίζει κανείς το θάνατό του, το δικό του θάνατο, που δεν ανήκει σε κανέναν άλλονκαι τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή.

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.

...ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.

Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει·στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο

μνησιπήμων πόνος.

...«Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…»

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο.

Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον άνθρωπο.