Εκτός από τους Αμβρόσιους, υπάρχουν και οι Φάροι!

Ειλικρινά δεν θέλω ούτε καν να επαναλάβω τα λόγια του Αμβρόσιου Καλαβρύτων. Αυτά που χρησιμοποίησε και στην απολογία του για να αιτιολογήσει σε νομική(;) πλέον βάση ένα μίσος τρομακτικό και συγγνώμη, για τα δικά μου πολύ ανθρώπινα μέτρα, ακατανόητο. Το δικαστήριο, τον αθώωσε. Με βάση λέει, όπως διάβασα κάπου, το σκεπτικό, ότι ο μητροπολίτης Καλαβρύτων εκφράζει την εκκλησία που επίσημα τάσσεται κατά του συμφώνου συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, χαρακτηρίζοντάς το «εκτροπή του οικογενειακού θεσμού». Για τις βάναυσες εκτροπές από τον Λόγο και τον δρόμο του Θεού, προφανώς, η Ιερά Σύνοδος, δεν ανησυχεί. Αλλά τι λέω; Εδώ ο Αμβρόσιος είπε αναφερόμενος στους ομοφυλόφιλους «όλους αυτούς ο Θεός τους σιχαίνεται». Μάλλον ο Θεός, θα του το… εκμυστηρεύτηκε, σε κατ’ ίδιαν συζήτηση!

Συγχωρέστε μου την ειρωνεία. Πιο πολύ νιώθω θλίψη για την αδυναμία μας να κοινωνήσουμε και να επικοινωνήσουμε την γεμάτη αγάπη και φως δωρεά Του. Αλλά επειδή σε κάθε περίπτωση η εκκλησιαστική κοινότητα δεν απαρτίζεται μόνο από Αμβρόσιους, επιτρέψτε μου, απλά να παραθέσω κάποιες σκέψεις και αγωνίες, πάνω στο όλο ζήτημα, ενός σπουδαίου ιερέα του π. Φιλόθεου Φάρου:

«Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. Μόνο τον υποκριτή. Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»…

«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων. Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Όλα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων. Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους. Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε ούτε για τις προγαμιαίες σχέσεις, ούτε για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».

«Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου «Χομεϊνί». Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία».

Ας ελπίσουμε ότι η Ελλάδα, δεν είναι μόνο αυτό. Και σήμερα τέτοια μέρα που είναι –της επετείου του θανάτου του ποιητή που ανάστησε αυτή την πατρίδα, με αγάπη και φως, του Οδυσσέα Ελύτη δηλαδή- ας θυμηθούμε έναν από τους αμέτρητους σοφούς στίχους του. Μήπως και κάποτε καταφέρουμε να τον εφαρμόσουμε, στης … καρδιάς το δικαστήριο:

«Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες, θα ‘ ταν αληθινή σωτηρία».