H διαχείριση του πένθους, με τον Stephen Jenkinson

Μετά το πέρας της προβολής θα συνομιλήσει με το κοινό. «Το τέλος της ζωής θα έπρεπε να είναι αυτό που στην ουσία του είναι: ένα σημαντικό γεγονός, όπως η γέννηση ή ο γάμος», αυτή η φράση συμπυκνώνει τη θέση του Stephen Jenkinson για τον θάνατο ενώ ο ίδιος θεωρεί ότι οι άνθρωποι στην πλειονότητά μας είμαστε «αναλφάβητοι» στο πένθος.

Ο Jenkinson, με σπουδές στην Κοινωνική Εργασία έχει ηγηθεί του τμήματος παρηγορητικής φροντίδας μεγάλου καναδικού νοσοκομείου και έχει εργαστεί εκτενώς με φροντιστές, ετοιμοθάνατους και τις οικογένειές τους, παρατηρώντας από χιλιάδες ανθρώπους ξανά και ξανά «οικτρό άγχος». Ο ίδιος θεωρεί πως αυτό το αίσθημα είναι περισσότερο ένα σύμπτωμα πολιτιστικής έλλειψης και μια «αγραμματοσύνη πένθους» και όχι ένα προσωπικό ζήτημα οποιουδήποτε ατόμου με τον θάνατο. Και διερωτάται: Ήταν πάντα τόσο δύσκολο να πεθάνεις; Πότε πραγματικά αρχίζουμε να πεθαίνουμε και τι πρέπει να κάνουμε τότε; Γίνεται το πένθος να είναι μια δεξιότητα, κάτι που πρέπει να μάθει κανείς και να το εξασκήσει;

Αυτοί οι προβληματισμοί είναι ο πυρήνας του συγγραφικού του έργου αλλά και της ταινίας "Griefmalker", την οποία θα έχει την ευκαιρία να δει το αθηναϊκό κοινό. Πρόκειται για μια παραγωγή του Καναδικού Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου, σε σκηνοθεσία του Tim Wilson. Γυρισμένο σε μια περίοδο δώδεκα ετών, το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τον Jenkinson στις αίθουσες διδασκαλίας με γιατρούς και νοσοκόμες, σε συμβουλευτικές συνεδρίες με ασθενείς και τις οικογένειές τους, και σε συχνά αφοπλιστικά ειλικρινείς συζητήσεις για την προέλευση και τις συνέπειες των ιδεών του για το πώς ζούμε και πεθαίνουμε. Ο ίδιος πιστεύει ακράδαντα πως το να πεθαίνεις καλά δεν είναι θέμα πεφωτισμένου προσωπικού συμφέροντος ή προσωπικής προτίμησης, αλλά μια υποχρέωση που οφείλουν οι ζωντανοί και οι ετοιμοθάνατοι ο ένας στον άλλο και σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εμάς.

Για το θέμα της εκδήλωσης μίλησε στο ertnews.gr o συνθετικός ψυχοθεραπευτής Αλέξης Ιωάννου που θα συντονίσει τη συζήτηση με το κοινό
O κ. Ιωάννου αναφέρει ότι το πένθος και ο θάνατος είναι βαθύτατα πολιτικά θέματα, παρόλο που σήμερα έχουμε φτάσει στο να αντιμετωπίζονται σαν ιδιαιτέρως προσωπικά και ιδιωτικά. «Γνωρίζουμε πως η προσπάθεια ελέγχου και η καταπίεση της ικανότητας του πενθους έχει την απαρχή της ήδη στους Ιστορικούς χρόνους. Η δουλειά του Stephen Jenkinson και η εκδήλωση που παρουσιάζεται στις 12 Ιουνίου, ξεκινάει απο τη σχέση που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος με τον θάνατο και προσεγγίζει το πώς σε καιρούς βαθύτατων και αλλεπάλληλων κρίσεων, το να καλλιεργούμε την ικανότητά μας να πενθούμε είναι κάτι που προάγει τη μάθηση και την ωρίμανση μέσα από τις δυσκολίες» σημειώνει.

«Το πένθος είναι άκρως ζωογόνο και άρρηκτα συνδεδεμένο με την ικανότητα του να αγαπάμε τη ζωή»
«Γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα καταφέρουμε να μάθουμε μέσα από τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουμε» εξηγεί ο κ. Ιωάννου και προεσθέτει ότι «οι δυο πιο συνήθεις τάσεις με τις οποίες ανταποκρινόμαστε στη δυσκολία και την κρίση είναι είτε η παραίτηση, η απόγνωση και η κατάρρευση, είτε το πείσμα, η υπέρμετρη προσπάθεια και η αλαζονεία, τόσο σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Η ανάπτυξη της δεξιότητας του πένθους είναι ένας τρίτος δρόμος, μια διαφορετική στάση που εκτός από το να μας τοποθετεί σθεναρά σε μια πορεία καλλιέργειας της προσωπικής ευδαιμονίας, μπορεί να συμβάλλει και στο να φανταζόμαστε και να συμβάλλουμε αργά και σταδιακά στη δημιουργία ενός ομορφότερου κόσμου».

«Θεωρώ σημαντικό να επαναπροσδιορίσουμε και να επανορθώσουμε τη σχέση μας με το πένθος. Και να φέρουμε ένα ευρύτερο πλαίσιο γύρω από το τι είναι το πένθος και τι δεν είναι. Όχι τόσο επειδή είναι ένα κομμάτι της ζωής με το οποίο όλοι θα αναμετρηθούμε αργά ή γρήγορα.. Έτσι ακούγεται σαν αγγαρεία. Άλλα επειδή το πένθος σαν μια διαδικασία είναι άκρως ζωογόνο και άρρηκτα συνδεδεμένο με την ικανότητα του να αγαπάμε τη ζωή και να καλλιεργούμε την ευγνωμοσύνη. Σαφώς είναι δύσκολο, σαφώς είναι οδυνηρό. Άλλα ταυτόχρονα, αν γίνει σωστά, είναι και κάτι που μπορεί να ανανεώσει τη συλλογικότητα μιας κοινωνίας. Ο Jenkinson λέει ότι το πένθος είναι μια δεξιότητα την οποία μπορείς να μάθεις και να εξασκήσεις» αναφέρει ακόμα και καταλήγει επισημαίνοντας «Και καθότι αυτές οι ζωογόνες και επανασυνδετικές πλευρές του πένθους είναι κάτι δυσδιάκριτο για τους περισσότερους ανθρώπους, το να προσεγγίζουμε το πένθος με ανοιχτή καρδιά είναι κάτι που μπορεί να δράσει λυτρωτικά τόσο για εμάς όσο και για τους γύρω μας ανθρώπους».

Λίγα λόγια για τον Stephen Jenkinson

Διδάσκει διεθνώς και είναι ο σχεδιαστής και ο κύριος εκπαιδευτής του Orphan Wisdom School που βρίσκεται στον Καναδά. Για πολλά χρόνια, και αφού απέκτησε ένα μεταπτυχιακό στη Θεολογία από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ένα δεύτερο στην κοινωνική εργασία από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ο Stephen Jenkinson ηγήθηκε του τμήματος παρηγορητικής φροντίδας σε μεγάλο καναδικό νοσοκομείο και ήταν Βοηθός Καθηγητής σε μια καναδική ιατρική σχολή. Είναι συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του πολυβραβευμένου "Die Wise: A Manifesto for Sanity and Soul" (βραβείο "Nautilus" 2015), ενώ το πιο πρόσφατο βιβλίου του είναι το "Reckoning", το οποίο γράφτηκε από κοινού με την Kimberly Ann Johnson (2022).

Ομιλία του Stephen Jenkinson και προβολή της ταινίας του "Griefwalker"- Γίνεται το πένθος να είναι μια δεξιότητα;

Ποιος είναι ο Αλέξης Ιωάννου

Συνθετικός ψυχοθεραπευτής. Σπούδασε Βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Διαπολιτισμικό Θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Essex και Δραματοθεραπεία στο Πανεπιστήμιο Roehampton. Συνέχισε την εξειδίκευσή του στη Σωματική Τραυματοθεραπεία με έμφαση στις πολιτισμικές και διαγενεακές εκφάνσεις του τραύματος. Από το 2017 έως το 2022 εργάστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας με ανθρώπους με νοητικές αναπηρίες και ψυχικές ασθένειες, με πρόσφυγες και με ανθρώπους με ανίατες ασθένειες.

Ομιλία του Stephen Jenkinson και προβολή της ταινίας του "Griefwalker"- Γίνεται το πένθος να είναι μια δεξιότητα;
Πληροφορίες εκδήλωσης
Προβολή ταινίας του Stephen Jenkinson "Griefwalker"

Θ' ακολουθήσει ομιλία του Jenkinson και συζήτηση με το κοινό

Συντονιστής ο συνθετικός ψυχοθεραπευτής, Αλέξης Ιωάννου

Πού: Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Αθήνα 104 47
Πότε: Δευτέρα 12 Ιουνίου, από τις 19:00 έως τις 21:30
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος) και 8 € (ομαδικά εισιτήρια από 3 άτομα και πάνω)

* Η ταινία θα προβληθεί στα Αγγλικά με ελληνικούς υποτίτλους και η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα είναι στα Αγγλικά με παράλληλη μετάφραση.