Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου - Το πανηγύρι της μεγαλοφυίας

Η μεγάλη τέχνη δεν σώζει τον κόσμο σώζει όμως την ομορφιά του κι αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό.

Στα μητροπολιτικά μουσεία ανακαλύπτει κανείς τον εαυτό του αναβαπτισμένο. Οι μεγάλοι δημιουργοί στέκουν σκιές σε κάθε γωνιά και στις αχανείς αίθουσες οι πίνακες παρατάσσονται ο ένας δίπλα στον άλλο σαν σιωπηλοί στρατιώτες.

Τα μεγάλα έργα κρατούν την ανάσα τους απέναντι στο πλήθος των επισκεπτών, κρατούν καλά τα μυστικά της δημιουργίας τους, και το μόνο που επιτρέπουν να διαρρεύσει είναι το μυστήριο της μεγαλοφυίας.

Ο επισκέπτης ατενίζει με δέος τον πίνακα, είτε πρόκειται για την «Αυτοπροσωπογραφία» του Ρέμπραντ είτε για την «Αφροδίτη μπροστά στον καθρέφτη» του Βελάσκεθ είτε ακόμα για τις «Λουόμενες» του Σεζάν.

Έτσι ένα μουσείο όπως η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου γίνεται ένας μοναστικός κόσμος όπου καταφεύγει και προστατεύεται η ανθρώπινη μεγαλοφυία.

Αυτό που εμείς αποθαυμάζουμε εκ των υστέρων είναι οι αντανακλάσεις της πάνω στους τοίχους. Το πνεύμα των μεγάλων δημιουργών ίπταται στα ψηλά ταβάνια και περνά μέσα από τις πομπώδεις πύλες που από τη μια αίθουσα οδηγούν στην άλλη.