Ο Χίτσκοκ, οι τραγικοί και το διάβασμα στην αμμουδιά

Κάτω από την πύρινη λάβα Ιουλίου και Αυγούστου ανακαλύπτουμε ξανά τον Άλφρεντ Χίτσκοκ και τις μεγάλες του κινηματογραφικές επιτυχίες στην Αμερική που ισοδυναμούν με αριστουργήματα.

Είμαστε ωστόσο προετοιμασμένοι και για ένα σωρό παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας που τα τελευταία χρόνια διασπείρονται σε όλη την επικράτεια. Παραστάσεις που θέτουν ξανά και ξανά τα ερωτήματα που θέτει η μεγάλη τέχνη στον άνθρωπο, παραστάσεις που ελάχιστες φορές ξεπερνούν τα όρια του μελοδραματισμού και του σπαρακτικού πένθους. Αναρωτιέται κανείς αν οι Αρχαίοι διέθεταν λίγο περισσότερο χιούμορ από μας – και σίγουρα διέθεταν. Αδυνατώ να πιστέψω πως οι ερμηνείες στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου μπορεί να ήταν τόσο σπαραξικάρδιες σαν τις σημερινές. Ο σύγχρονος άνθρωπος πάσχει από έλλειψη αισθητικής και από άγνοια της ειρωνείας.

Η καλοκαιρινή περίοδος βέβαια αποδεικνύεται παραδοσιακά το πιο πρόσφορο έδαφος για τη βιομηχανία του βιβλίου, την οποία στηρίζουν οι εκδότες, οι δημοσιογράφοι, οι βιβλιοπώλες και οι αναγνώστες του Αυγούστου. Χάρις στην «γενναιοδωρία» των βιβλιοπαρουσιαστών ανακαλύπτουμε κάθε χρόνο δεκάδες αριστουργήματα, που προστίθενται στην μακριά λίστα της αναγνωστικής ανίας. Τα χρόνια περνούν, οι συγγραφείς πάνε κι έρχονται, η λογοτεχνία δεινοπαθεί, οι εκδότες ονειρεύονται όλο και μεγαλύτερη πελατεία, οι αναγνώστες πρωταγωνιστούν κι ο καιρός περνά…