Προσπάθησα ν΄ αφεθώ πάντα ελεύθερος στα ρεύματα, για να καταλαβαίνω ποια είναι η αληθινή μου αντοχή. {……} Το Παρίσι και τα μουσεία με οδήγησαν από τον σουρεαλισμό στο ρεαλισμό. (Τσαρούχης, Αγαθόν το εξομολογείσθαι, σ.180)

To Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη συστήνει εκ νέου τον διακεκριμένο Έλληνα ζωγράφο, επιλέγοντας έργα του μέσα από τα οποία γίνεται σαφέστερη η δημιουργική του διαδρομή μέσα στα χρόνια. Ο επισκέπτης θα αντιληφθεί την αδιάλειπτη συνέχεια στις εικαστικές αναζητήσεις του Τσαρούχη. Η εξέλιξή του αποδεικνύεται μια συνεπής τήρηση προσωπικών αρχών και κανόνων που εμπλουτίστηκαν απλώς από τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Είναι γνωστή η αμεσότητα του Τσαρούχη όσο και η έντιμη σχέση του με τον λαϊκό πολιτισμό και την κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας σε μια εποχή που τίποτε δεν ήταν εύκολο ούτε για τη χώρα ούτε για τους πολίτες της.

Για να αφήσουμε τις γενικότητες και να πω κάτι το συγκεκριμένο για τη δουλειά μου, θα πρέπει να εξηγήσω ότι: Δύο είναι οι βασικές αναζητήσεις μου, παρ’ όλες τις χίλιες διαφορές που παρουσιάζουν τα έργα μου μεταξύ τους. Η μια αναζήτηση είναι ούτως ειπείν νεοκλασική και προσπαθεί να αφομοιώσει το αρχαίο κλασικό ιδεώδες, όπως το εξέφρασε για όλον τον κόσμο στα νεώτερα χρόνια η Αναγέννηση και το Μπαρόκ. Η άλλη μου τάση είναι να εκφράσω όλες τις αντιρρήσεις μου για το ίδιο το ιδανικό μου, βοηθημένος από μεγάλους αντιρρησίες της εποχής μας, αλλά και από πρότυπα παλιά ελληνικά, που είναι συχνά μαρτυρίες και στηρίγματα των αντιρρήσεων. (Τσαρούχης, Αγαθόν το εξομολογείσθαι, σ.257)

Στο δώμα εκτίθενται θεατρικές μακέτες από παραστάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί και μια σειρά από ιδανικές παραστάσεις που θα ήθελε να κάνει. Όλα αυτά αντικατοπτρίζουν τον ρηξικέλευθο χαρακτήρα του Τσαρούχη και την ανατρεπτική του σχέση με το θέατρο.