Μανώλη Υφαντή, με τις νότες σου θα σε θυμόμαστε

Γιος μιας ποδοσφαιρικής ιδιοφυΐας, ο Μανώλης Υφαντής αγάπησε τη μουσική και αφοσιώθηκε σε αυτήν. Η αγωνιστική δόξα του πατέρα του, συνδεδεμένη με τις πιο λαμπρές σελίδες του Ολυμπιακού, αποτέλεσε απλώς κομμάτι της οικογενειακής κληρονομιάς. Ο Μανώλης θέλησε να μιλήσει με τις νότες και με αυτές θα τον θυμόμαστε. Με τις νυκτωδίες του και τις άλλες σύντομες πιανιστικές συνθέσεις του μας προετοίμαζε, θαρρείς, για τον αποχαιρετισμό. Υπάρχει μια δόση μοναξιάς στις μελωδίες του αλλά και η φιλοσοφημένη διάθεση ενός άντρα που ατενίζει με θάρρος τον ορίζοντα τού τέλους.

Ο Μανώλης αξιοποίησε τα μοτίβα της κλασικής μουσικής ποικίλλοντάς τα με τη μεγάλη παράδοση της ανατολικής μονωδίας. Με τον τρόπο αυτόν εμφύτεψε την αθεράπευτη μελαγχολία, που δεν άφησε ποτέ να γίνει θρηνωδία. Οι νότες του θα παραπέμπουν σε ανοιχτά λιμάνια και στην παρηγοριά της θάλασσας, που τον έκλεισε μέσα της όπως κλείνει κάθε ανήσυχο εραστή της πνευματικής περιπέτειας.

Αν ό,τι αφήνει ένας καλλιτέχνης πίσω του είναι μια αιρετική ματιά, είναι όμως κι ένα τρυφερό αντίο σε αυτόν τον κόσμο, που ποτέ δεν τον δέχτηκε όπως είναι και προσπάθησε να τον διορθώσει, να τον ομορφύνει αλλά και να τον διευρύνει στα μάτια μας.

Οι αινιγματικές μελωδίες του Μανώλη, μοναχικές και πολύτιμες, δεν θα γίνουν ίσως αντικείμενο μαζικής λατρείας όπως οι σπάνιες ποδοσφαιρικές δεξιότητες του πατέρα του, Ηλία. Θα βρίσκονται, όμως, πάντα εκεί, έτοιμες να αποκαλύψουν στον υποψήφιο ακροατή τους την άλλη πτυχή του κόσμου, που κρύβεται πίσω από τα ολοπόρφυρα δειλινά και τις γαλαζωπές οπτασίες των θαλασσινών τοπίων. Αν μη τι άλλο, ο Μανώλης ήταν ένα από τα «Παιδιά του Πειραιά», κι έτσι θα τον θυμόμαστε. Από όλες του τις συνθέσεις για πιάνο ξεχωρίζουμε τη σεμνή νυκτωδία αρ. 8 αλλά και τη συμφωνική σουίτα αρ. 14 «Λιμάνι της Μελαγχολίας», αφιερωμένη στον αγαπημένο του Πειραιά.