Φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη - Κολτρέιν, Σταν Γκετς

Η τζαζ κυλάει όπως οι χάντρες στο κομπολόι του χρόνου. Κάθε νότα πολύτιμη, αναντικατάστατη στο αυτοσχεδιαστικό όργιο των ημερών, μας οδηγεί πάντοτε πίσω, στο υλικό της ψυχής μας που σόδιασε ένα χτες σχεδόν ξεχασμένο.

Θα ανταμώσουμε μια μέρα φθινοπώρου στη Νέα Υόρκη, πόλη φτιαγμένη από γυάλινους μύθους, θα περπατήσουμε μαζί στους δρόμους της, θα ψηλαφίσουμε τα τούλινα κτίρια και τους ουρανοξύστες. Θα είναι αυτός ή ο προηγούμενος αιώνας, μια μελωδία που επαναλαμβάνεται γλυκιά και βασανιστική.

θα είναι κάτι σαν έρωτας, κάτι σαν χωρισμός, κάτι σαν ζωή και κάτι σαν θάνατος. Θα είναι το προσεγμένο φύσημα του Σταν Γκετς στο τενόρο σαξόφωνο ή ο ζωώδης, ακαταμάχητος καλπασμός του Κολτρέιν, οι ευγενείς νότες του Γουίντον Κέλι στο πιάνο, τα περάσματα του Πολ Τσέιμπερς και το συγκρατημένο τέμπο του Τζίμι Κομπ στα τύμπανα. Κι έτσι θα ανταμωθούμε!