Για μια σονάτα του Σούμπερτ
Όταν η κλασική μουσική γίνεται μια φευγαλέα στιγμή απόλαυσης.
Δεν γράφτηκαν όλα τα μεγάλα έργα της κλασικής μουσικής για τον ίδιο σκοπό. Για να καταφέρει κανείς να ερμηνεύσει μια απαλή σονάτα του Σούμπερτ πρέπει να έχει προηγουμένως περάσει επιτυχώς από τις συμπληγάδες της δεξιοτεχνίας και να έχει ερμηνεύσει αρκετές συνθέσεις μικρές και μεγάλες.
Και τότε μια σονάτα σαν κι αυτή, η σονάτα αρ. 14 A Major θα μπορούσε να γίνει το επιστέγασμα μιας λαμπρής καριέρας, σε μια στιγμή χρυσής ωριμότητας. Η αγαπημένη πιανίστρια Μαρία Ζοάο Πίρες αποδεικνύει πως ακόμα και η κατακλυσμιαία ικανότητα ενός πιανίστα καταλήγει πάντα σε μια αβίαστη επίδειξη ωριμότητας.
Η μουσική άλλωστε δεν είναι ένας αχαλίνωτος συνδυασμός φράσεων. Είναι μάλλον η βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να κρατηθεί από το χρόνο και από τις πολύτιμες αναμνήσεις του.
