«The Beatles: Get Back»: Μεγάλο, φλύαρο και μαγικό!
Κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ «The Beatles: Get Back» από τον Πίτερ Τζάκσον - Ένα από τα πιο συναρπαστικά που έχουμε δει για οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή μπάντα.
Εξήντα ώρες υλικό είχε στα χέρια του ο Τζάκσον άρα οι 8 ώρες του ντοκιμαντέρ -χωρισμένο σε 3 επεισόδια- δεν τις λες και πολλές.
Αν είσαι φανατικός των Beatles είναι ένα ανεπανάληπτο δώρο, αν είσαι μουσικόφιλος θα "κολλήσεις" αλλά και σε στιγμές θα βαρεθείς. Ίσως και θανάσιμα... Όταν σε τόσες πολλές ώρες αποτυπώνεται η ηχογράφηση ενός δίσκου θα ακούσεις 30 (!) φορές το ίδιο τραγούδι σε εναλλακτικά takes ή κάποιον να μιλάει χωρίς να βγάζει νόημα.
Θα μπορούσαν να φύγουν 2 ώρες φλυαρίας και ασήμαντων γεγονότων, αλλά όλα θεωρούνται ιστορικές στιγμές από ένα υλικό που βλέπουμε 1η φορά.
Καλύπτει την περίοδο ηχογράφησης του τελευταίου δίσκου της μπάντας "Let it Be"το 1970 και βασίζεται στο υλικό του "χαμένου" ντοκιμαντέρ του Michael Lindsay-Hogg και ο ίδιος ο δημιουργός το θεωρεί ως "ντοκιμαντέρ για το ντοκιμαντέρ". Βλέπουμε και φτάνουμε για πρώτη φορά τόσο κοντά στην αλήθεια για τις σχέσεις των μελών σε καθημερινές συνθήκες, ακόμα και αν ήξεραν πως τους ακολουθεί κάμερα.
Ουσιαστικά καταργεί τον μύθο που ήθελε το υλικό να είναι "βαρύ" με συνεχείς προστριβές μεταξύ των μελών. Ένα οκτάωρο γεμάτο δώρα όχι μόνο για τους οπαδούς αλλά για ολόκληρη τη μουσική, την δημιουργία ενός δίσκου και πάνω απ' όλα τη φιλία ενός γκρουπ που είχε ζήσει τα προηγούμενα 7,8 χρόνια την "Beatlemania".
Είναι ότι καλύτερο είδαμε για τους Fab Four, και έχουμε δει ένα σωρό. Τώρα ένας σπουδαίος σκηνοθέτης επιλέγει το οπτικό μέρος να είναι πεντακάθαρο και σε στιγμές ονειρικό, χωρίς ίχνος παραμόρφωσης, κακού ήχου κλπ. Κάθε πλάνο δείχνει πόσο πολύ το φρόντισε και δεν είναι τυχαίο πως ασχολήθηκε με αυτό 3 ολόκληρα χρόνια.
Το "Get Back" ξεκινά με ένα απολαυστικό 15λεπτο που προσπαθεί... τρέχοντας να χωρέσει όλη την καριέρα τους. Η αρχή, η Beatlemania, το Ed Sullivan Show, τις αντιδράσεις στη ατάκα του Λένον "είμαστε μεγαλύτεροι από τον Ιησού". Για να καταλήξει σχεδόν οκτώ ώρες μετά, στην περίφημη εμφάνιση τους το 1969 στην ταράτσα του κτιρίου της δικής τους Apple.
To... ενδιάμεσο είναι η ζωή της μπάντας μέσα σε ένα λιτό στούντιο, η δυναμική των σχέσεων, η ένταση και το προκαθορισμένο τέλος, που ήδη ξέρουμε πως θα έρθει και αναζητούμε στιγμές που θέλουμε να το... δούμε και στα μάτια τους. Δεν θα δημιουργήσει πιθανότατα νέους οπαδούς από τη νέα γενιά (καλύτερα να βάλετε κατευθείαν τους δίσκους τους στα παιδιά σας) αλλά όπως γράψαμε, για τους die hard οπαδούς, είναι ευλογία!
Πολύ μουσική, κλασικά τραγούδια τη στιγμή που γεννιούνται, ιστορίες που δεν ξέραμε, πόσο ωραίος τύπος είναι ο Ringo, πόσο δίκιο σε όλα έχει ο, συνήθως μοναχικός, George Harrison, πως οι χιουμορίστες Lennon και McCartney είναι πάντα μαζί (συν την Yoko Ono να στέκει μόνιμα αμίλητη, σε αντίθεση με την Linda McCartney).
