«Μακάρι να ερχόταν και ο δικός μου μπαμπάς...»

Να με συμπαθάτε, αλλά η ζωή δεν είναι μόνο ματς και συνεντεύξεις, επηρεαζόμαστε προσωπικά από αυτά που γίνονται γύρω μας. Είναι η χειρότερη παιδική ηλικία όλων των εποχών -με εξαίρεση πολέμους. Εν καιρώ ειρήνης είναι ψυχολογικά η χειρότερη εποχή για τα παιδάκια.

Οι νεκροί από κορονοϊό στη χώρα πάνε να γεμίσουν το γήπεδο της Τούμπας και αν υπολογίσουμε ότι αυτοί οι νεκροί είχαν αδέλφια και παιδιά και εγγόνια, όσοι θρήνησαν άνθρωπο από κορονοϊό γεμίζουν το ΟΑΚΑ.

Tα παιδιά ακούν κάθε μέρα για τον κορονοϊό στο σπίτι και στο σχολείο δύο χρόνια τώρα, συν τον βομβαρδισμό των άλλων άσχημων ειδήσεων:

«Σκότωσε τη γυναίκα του».
«Νάρκωσαν και βίασαν την κοπέλα».
«Ο παπάς κακοποιούσε τη μικρή».
«Πόλεμος με τη Ρωσία».
«Κίνδυνος πολέμου με την Τουρκία».
«Χιλιάδες θάνατοι από κορονοϊό, γέμισαν τα νοσοκομεία».
«Φωτιές, καμένα σπίτια, καταστροφές».
«Χιόνια, αποκλεισμένοι οδηγοί, σπίτια χωρίς ρεύμα, άνθρωποι παγώνουν».

Πάω κάθε πρωί στο σχολείο του γιου μου στο διάλειμμα, γιατί είναι απέναντι από το σπίτι το σχολείο. Τα παιδάκια τρέχουν με μάσκες, βομβαρδίζονται από δασκάλους που φωνάζουν για τις μάσκες, τι να κάνουν και οι δάσκαλοι, τηρούν τους κανόνες.

Όποτε μπορεί ο γιος μου έρχεται στα κάγκελα μαζί με την παρέα των συμμαθητών του και μιλάμε για ποδόσφαιρο. Τα παιδιά ξέρουν ότι πάμε κάθε βράδυ στην πλατεία του Νέου Φαλήρου και παίζουμε ποδόσφαιρο. Η πιο ωραία στιγμή της μέρας μου είναι αυτή, να παίζω μπάλα με τον γιο μου.

Το πιο καλό σπορ είναι το ποδόσφαιρο γιατί μπορείς να πάρεις το παιδί σου και να παίξετε οπουδήποτε. Είτε είναι το παιδί ψηλό, είτε κοντό, είτε χοντρό, είτε αδύνατο. Μια μπάλα μόνο θες και μπορείς να παίξεις οπουδήποτε. Αυτό δεν γίνεται ούτε με το μπάσκετ ούτε με το βόλεϊ ούτε με το πόλο.

Και εκεί ενώνεσαι σε άλλο επίπεδο με το παιδί, ζείτε την ένταση του παιχνιδιού μαζί, αθλείστε μαζί, είστε συμπαίκτες και αντίπαλοι, συμβουλεύω τους μπαμπάδες να το κάνουν. Διότι δυστυχώς δεν βλέπω άλλους μπαμπάδες να το κάνουν στο Νέο Φάληρο. Άδειες οι πλατείες. Λίγα τα παιδιά. Και εξαφανισμένοι οι μπαμπάδες.

Ο μεγάλος Γιώργος Σιδέρης είπε στο «ΦΩΣ» ότι τα παιδιά πλέον δεν παίζουν ποδόσφαιρο στις αλάνες. Έχει μεγάλο δίκαιο. Στη δική μου τη γενιά, 40 χρόνια πριν, θυμάμαι πάρα πολλά παιδιά να μη μας χωράνε οι πλατείες και να παίζουμε μπάλα στον δρόμο! Στη γενιά του Σιδέρη, 75 χρόνια πριν, τα παιδιά έξω στους δρόμους και στις αλάνες ήταν ακόμα περισσότερα.

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι ένας συμμαθητής του γιου μου που με συγκίνησε πριν από λίγες μέρες. Όταν έφυγε ο γιος μου με τα άλλα παιδιά από τα κάγκελα, εκείνο το παιδάκι έμεινε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: «Μακάρι να ερχόταν και ο δικός μου ο μπαμπάς...». Με αιφνιδίασε. Του είπα «θα δουλεύει, αγόρι μου, δεν γίνεται να έρθει». Με κοίταξε με θλίψη, δεν είπε τίποτα, και έφυγε. Οι γονείς του έμαθα ότι είναι χωρισμένοι...

«Μακάρι να ερχόταν και ο δικός μου ο μπαμπάς...». Και ήταν η γιαγιά της μικρής Μαρίνας δίπλα μου και το άκουσε. Μου είπε «ψυχούλα μου... Άκουσες τι είπε η ψυχούλα;». Φυσικά δεν γράφω το όνομα του αγοριού, μόνο γράφω το όνομα του ανθρώπου που ήταν αυτήκοος μάρτυρας. Η γιαγιά Μαρίνα που έρχεται και αυτή στα κάγκελα να βλέπει την εγγονή της.

Μην αφήνετε για κανέναν λόγο μέρα που να μην την περάσετε μαζί με το παιδί, δεν γυρίζει πίσω η παιδική ηλικία. Τα παιδιά μάς έχουν ανάγκη. Μία αγκαλιά τούς δίνει άλλη δύναμη, το λένε οι ειδικοί, το βλέπεις κιόλας αν το κάνεις.

Ζούμε σε μία εποχή που στα παιδιά λείπουν οι γονείς τους. Υπάρχουν παιδάκια σήμερα, πολλά παιδάκια, που κάθονται στο ολοήμερο σχολείο από τις 8 ως τις 4. Γιατί δεν είναι σπίτι κανείς να τα φροντίσει.

Ξεθεωμένοι οι γονείς από την κούραση, ενώ παλιά δεν δούλευε η μάνα. Ξεθεωμένοι και από τις επίπλαστες ανάγκες, την επίπλαστη έλλειψη χρόνου με τον βομβαρδισμό από δεκάδες σάιτ, τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα, και τη μεγαλύτερη «γάγγραινα», τα σόσιαλ μίντια. Παρασυρμένοι οι μεγάλοι σε τεράστια σπατάλη χρόνου στα σόσιαλ μίντια -δεν εξαιρώ τον εαυτό μου.

Πού να βρεθεί χρόνος να παίξεις ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με το παιδί. Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν μικρός δεν υπήρχε ούτε ίντερνετ ούτε ιδιωτική τηλεόραση, ο πατέρας μου γύριζε στις 3, παίζαμε σκάκι ώρες ατελείωτες. Τώρα πού να «σπαταλήσει» ώρες το παιδί με τον γονιό για σκάκι.

Όλα γίνονται γρήγορα, στα πεταχτά, και τα παιδάκια την πληρώνουν. Συν τον βομβαρδισμό από άσχημες ειδήσεις, τις ακούν τα παιδιά είτε απευθείας αν κάνεις το λάθος να τα αφήσεις να δουν τηλεόραση, είτε από συζητήσεις των μεγάλων στις οποίες στήνουν αυτί. Και παρατάνε τα παιδιά με ένα κινητό στο χέρι. Αφού και οι μεγάλοι είναι με ένα κινητό στο χέρι.

Κάποτε είχαμε πολύ χρόνο ως παιδιά και θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει δύο πράγματα ώρες ατελείωτες. Ποδόσφαιρο έξω με τους φίλους. Και κόμικς, περιοδικά, Μικρό Ήρωα, Μικρό Αρχηγό, Μικρό Σερίφη, Κλασικά Εικονογραφημένα, έπειτα δεκάδες λογοτεχνικά βιβλία.

Τώρα πού χρόνος για τέτοια. Τα παρκάρουν τα παιδιά από το ολοήμερο σχολείο στο φροντιστήριο, ξένες γλώσσες, τηλεόραση και κινητό. Τελείωσαν τα κόμικς, τα περιοδικά, τα λογοτεχνικά βιβλία.

Μια συμβουλή έχω να δώσω στους μπαμπάδες: να παίρνετε τα παιδιά σας να πηγαίνετε έξω για ποδόσφαιρο. Είναι αδιανόητο ότι σε όλο το Νέο Φάληρο, στην πλατεία Καραϊσκάκη, στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου, στους δρόμους και στις γειτονιές, δεν βλέπω μπαμπάδες να παίζουν ποδόσφαιρο με τα παιδιά τους.

Αφήστε τον καναπέ και βγείτε έξω για ποδόσφαιρο. Καλό στη σχέση σας με το παιδί θα κάνετε και καλό στην υγεία σας. Θα ξεσκουριάσετε. Και στην υγεία του παιδιού θα κάνετε καλό, οι μύες των παιδιών για να αναπτυχθούν χρειάζονται άσκηση.

Με στενοχώρησε αυτό το αγόρι που μου είπε «μακάρι να ερχόταν και ο δικός μου ο μπαμπάς...», γιατί είναι χωρισμένοι οι γονείς του. Κανένας λόγος δεν επιτρέπεται να σταθεί εμπόδιο στη σχέση του πατέρα με το παιδί. Και ειδικά με αγόρι.

Αλλά και κορίτσι να είναι, πάρτε το να πάτε να παίξετε μπάλα! Σας πληροφορώ ότι τώρα τελευταία έρχονται στην πλατεία συμμαθήτριες του γιου μου και παίζουν μαζί του ποδόσφαιρο, το γουστάρουν το ποδόσφαιρο, και μέρα με τη μέρα γίνονται καλύτερες. Και γρήγορες είναι και πεισματάρες είναι.

Αφήστε τα τσιγάρα, τα τηλεκοντρόλ και τα κινητά, βγείτε για μπάλα έξω με τα παιδιά σας. Και θα διαπιστώσετε ότι θα ξαναζήσετε την παιδική σας ηλικία.