Πέντε ταινίες με θανατηφόρους ιούς στο σινεμά

Contagion (2011)

Όταν ένας μολυσματικός ιός προκαλεί παγκόσμια φονική πανδημία, διάφοροι φορείς υγείας προσπαθούν να τη σταματήσουν και να βρουν το εμβόλιο, ενώ ο πανικός και τα θύματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Αν ακολουθήσουμε τη σημερινή επικαιρότητα και ειδήσεις, δεν μας φαίνονται κάπως γνώριμα όλα αυτά; Ελπίζουμε, βέβαια, να μην φτάσουμε σε μεγάλη έξαρση κάποιας επιδημίας. Το «Contagion» του 2011 είναι η απόλυτη… «μολυσματική ταινία», ένα θρίλερ του Στίβεν Σότενμπεργκ, με πρωταγωνιστές τους Μάτ Ντέιμον, Μαριόν Κοτιγιάρ, Γκουίνεθ Πάλτροου, Τζουντ Λο, ένα πραγματικό Χόλιγουντ all-star κάστινγκ. Και στο παγκόσμιο box office πήγε πολύ καλά, ένα από τα θρίλερ που σε κρατάνε σε αγωνία μέχρι το τέλος.

28 Μέρες Μετά (2002)

Ξυπνώντας από κώμα, ένας νεαρός ανακαλύπτει ένα σχεδόν έρημο Λονδίνο, εξαιτίας ενός επικίνδυνου μεταδοτικού ιού που μεταβάλλει τον άνθρωπο σε κτήνος με δολοφονικές διαθέσεις. Με μια μικρή ομάδα επιζώντων προσπαθεί να βρει μια ασφαλή νησίδα, για να ξεκινήσει ξανά η πορεία της ανθρωπότητας. Ένα από τα αριστουργήματα του Ντάνι Μπόιλ, δεν θα βάζαμε τον όρο cult εδώ, αλλά η ταινία έχει αποκτήσει το δικό της, φανατικό, κοινό. Ο βρετανός σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ («Trainspotting», «H παραλία») κατάφερε να μεταφέρει τον εφιάλτη στο κινηματογραφικό πανί και να μας δείξει πως μπορεί να μοιάζει ένα εγκαταλελειμμένο, χωρίς κατοίκους, Λονδίνο. Το 2007 ακολούθησε μία πιο μέτρια συνέχεια, το «28 Εβδομάδες Μετά», με τον Μπόιλ να μην βρίσκεται – καλώς – πίσω από τη σκηνοθεσία της.

Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ (2013)

Μία τεράστια επιτυχία το 2013 που ξεπέρασε παγκοσμίως τα 550 εκατομμύρια σε εισπράξεις και ανέδειξε για άλλη μία φορά το ταλέντο του πρωταγωνιστή Μπραντ Πιτ. Ένας υπάλληλος του ΟΗΕ (Μπραντ Πιτ) ταξιδεύει ανά τον κόσμο αναζητώντας θεραπεία για μια θανατηφόρα επιδημία που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι. Μέχρι που ορδές από μολυσμένα ζόμπι αρχίζουν και τον παίρνουν στο κυνήγι τους δρόμους της Φιλαδέλφειας. Ο ίδιος πρέπει να καταλάβει τι συμβαίνει και την ίδια στιγμή να προστατεύσει την οικογένειά του. Ναι, αυτά εδώ τα ζόμπι που έχουν μολυνθεί με λύσσα (δεν τους έφτανε που είναι ζόμπι) τρέχουν πολύ γρήγορα, όχι σαν τα άλλα.

Το Ξέσπασμα – Outbreak (1995)

25 ολόκληρα χρόνια πριν, θα την έλεγες και προφητική την ταινία του Βόλφγκανγκ Πέτερσεν. Ήταν και η εποχή της αληθινής έξαρσης του ιού Έμπολα στο Ζαΐρ, αν και παραγωγή της ταινίας είχε ξεκινήσει πολύ πιο πριν. Ένας θανατηφόρος ιός αποδεκατίζει τους κατοίκους μίας αμερικανικής κωμόπολης. Κι ενώ ένας στρατιωτικός γιατρός προσπαθεί να βρει εμβόλιο, το Πεντάγωνο αποφασίζει να εξαφανίσει την πόλη από τον χάρτη της γης. Με ένα οσκαρικό καστ πρωταγωνιστών, Ντάστιν Χόφμαν, Ρενέ Ρουσό, Μόργκαν Φρίμαν, Κέβιν Σπέισι, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Κούμπα Γκούντινγκ Τζ., η ταινία πέτυχε εμπορικά και καλλιτεχνικά, σε ένα αγωνιώδες «ιατρικό» θρίλερ που τίποτα από αυτά που περιγράφει δεν θέλεις να συμβούν στην πραγματικότητα.

Τα Παιδιά των Ανθρώπων (2006)

Σε μία ολοκληρωτική Αγγλία του 2027, κι ενώ η στειρότητα απειλεί με εξαφάνιση το ανθρώπινο γένος, ένας πρώην ακτιβιστής αναλαμβάνει και πάλι δράση, συνοδεύοντας προς την ελευθερία μια νεαρή μετανάστρια, μοναδική έγκυο σε όλο τον πλανήτη. Μία τεράστια ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν («Roma», «Gravity») που μπορεί να μην έχει ζόμπι, μολυσμένους πιθήκους και κοτόπουλα και διάφορα τέτοια (σε μία έξαρση, δεν νομίζω να μεταμορφωθούμε σε ζόμπι), αλλά ίσως είναι η πιο τρομακτική και δυστοπική από όλες αυτές τις outbreak ταινίες, ενώ την ίδια στιγμή και ελπιδοφόρα για το ανθρώπινο είδος. Ο Κλάιβ Όουεν συγκλονιστικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μία ταινία – βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Φ. Ντ. Τζέιμς - που «βλέπει μπροστά» (προσφυγικό, αστυνομοκρατία, καταστολή).

Πηγή: Athens voice