Τα ... «Παράσιτα» των Όσκαρ!

Άλλη μια τελετή απονομής των Όσκαρ, η 92^η, πέρασε στην ιστορία και θα είναι πράγματι ιστορική! Η βραδιά της 9^ης Φεβρουαρίου 2020 θα μείνει αξέχαστη σε όλους, καθώς Ασιάτες εισέβαλαν στις ΗΠΑ και έστησαν το δικό τους πάρτι! Τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο τα κατάφεραν και μπήκαν στο πάνθεον του θεσμού.

Πρώτη ξενόγλωσση ταινία που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, κι αυτό διότι το γαλλικό «The Artist» (2011) δεν θεωρείται ξενόγλωσσο επειδή ήταν βωβό! Πρώτη ταινία από τη Νότια Κορέα που προτείνεται για Όσκαρ και το κερδίζει και πρώτη ταινία επίσης από τη Νότια Κορέα που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Και φυσικά πρώτη ταινία που κάνει το νταμπλ!

Θέλετε κι άλλα; Η τρίτη ξενόγλωσση ταινία που κερδίζει τα περισσότερα Όσκαρ, τέσσερα, όσα είχαν πάρει και το «Φάνι και Αλέξανδρος» (Σουηδία) και το «Τίγρης και Δράκος» (Ταϊβάν). Η τρίτη μόλις ταινία που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Όσκαρ 2020: Θρίαμβος για «Παράσιτα», Χοακίν Φίνιξ και Ρενέ Ζελβέγκερ

Ο Μπονγκ Τζουν-χο έγινε ο τρίτος σκηνοθέτης στην ιστορία που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για ταινία που δεν μιλάει αγγλικά. Οι άλλοι δύο ο Μισέλ Χαζαναβίσιους για το «The Artist» (που δεν μίλαγε βέβαια καθόλου) και ο Αλφόνσο Κουαρόν για το «Roma».

Η έκτη ταινία που κερδίζει Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου σε άλλη γλώσσα πέραν της αγγλικής, ενώ ο Μπονγκ Τζουν-χο άγγιξε και το ρεκόρ του Γουόλτ Ντίσνεϊ με τέσσερις προσωπικές νίκες, αλλά το Όσκαρ ξένης ταινίας αποδίδεται στη χώρα κι όχι στον σκηνοθέτη.

Μπονγκ Τζουν Χο: «Όταν πήγαινα σχολείο έβλεπα Σκορτσέζε»

Το σπουδαιότερο όλων όμως είναι η ίδια η ταινία. Μια ταινία που ξεκίνησε με χαμηλά τον πήχη τη διαδρομή της, αλλά στην πορεία κατάφερε να κερδίσει κοινό και κριτικούς, και να γίνει talk of the town. Τη μια διάκριση μετά την άλλη στα διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, κι …αναγκάζοντας τη «σκληρή» επιτροπή να της δώσει μια θέση στις υποψήφιες ταινίες. Και πάλι όμως λίγοι ήταν εκείνοι που της έδιναν τύχη. Απέναντι σε ταινίες όπως το «1917», το «Joker», το «Κάποτε στο …Χόλιγουντ» και τον «Ιρλανδό», έμοιαζε χαμένη από χέρι. Αρκετοί, ανάμεσά τους κι εμείς, πιστεύαμε ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη και να φτάσει μέχρι τέλους, αλλά νιώθαμε ότι την τελευταία στιγμή θα επικρατούσε η λογική. Και τελικά αυτό που λίγοι πίστευαν, έγινε πραγματικότητα. Τα «Παράσιτα» καλύτερη ταινία της χρονιάς! Το Χόλιγουντ υποκλίθηκε στην ...τρελή κορεάτικη παρέα!

Τι είναι τελικά τα «Παράσιτα»; Κατ’ αρχήν μια ταινία όχι και τόσο ευκολοχώνευτη που αρκετές στιγμές σε χτυπάει στο στομάχι. Προσφέρει και διασκέδαση, πικρή ενίοτε. Δεν μπορείς να την εντάξεις σε κατηγορία. Μαύρη κωμωδία, ψυχολογικό θρίλερ, κοινωνική σάτιρα, αλληγορικό δράμα, όλα μαζί.

Μια φτωχή οικογένεια με διάφορες κομπίνες εισβάλλει σε μια πλούσια και ζει το όνειρό της. Ποιοι οι καλοί και ποιοι οι κακοί της υπόθεσης; Δυσδιάκριτο. Τη μια συμπαθείς τους πλούσιους και αντιπαθείς τους φτωχούς, την άλλη το αντίστροφο. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται τόσο γρήγορα που αδυνατείς να τα συγκρατήσεις. Στο τέλος φαίνεται να επέρχεται η λύτρωση. Είναι όμως πραγματική κάθαρση;

Παράσιτα: Το οξύμωρο των αντιθέσεων ως κινηματογραφική συνταγή

Όπως είχε γράψει η καλή συνάδελφος Ειρήνη Στεφανάκη, «μέσα από τις αντιθέσεις και το δίπολο θύματος και …παράσιτου, το οποίο εναλλάσσεται χωρίς να κατασταλάζει ή να ηθικολογεί προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, ο Μπονγκ Τζουν-χο ασκεί μια ουσιώδη κοινωνική κριτική αλλά διενεργεί και μια μελέτη στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση με ανατρεπτική κινηματογραφική ματιά και ένα αριστουργηματικό τέλος το οποίο μετατρέπει τους ήρωες του δράματος σε τραγικές φιγούρες, όχι ως αποτέλεσμα κάποιας τελεολογικής τιμωρίας, αλλά ως απόρροια μίας κωμικοτραγικής φάρσας, που ονομάζουμε ζωή».

Τα νοήματα της ταινίας είναι πολλά, κι ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει όπως θέλει. Ο Μπονγκ Τζουν-χο δεν δίνει κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση και σ΄ αφήνει μόνο σου να σκεφτείς ό,τι θες.

Αυτή δεν είναι και η μαγεία του κινηματογράφου;