Ποιό Casa de Papel της Netflix, δείτε το Ιnside Man

Πρόκειται για μια ταινία του 2006, σκηνοθετημένη από τον Σπαικ Λη, που έχει πολλά κοινά στοιχεία με την ισπανική σειρά με σπουδαιότερο το ντύσιμο. Οι ληστές και οι όμηροι φορούν ομοιόμορφες φόρμες και κουκούλες για να μη τους ξεχωρίζουν κατά τη διάρκεια της ληστείας και μετά το τέλος της οι αστυνομικοί.

Μια συμμορία επιτίθεται σε τράπεζα της Νέας Υόρκης και παίρνει ομήρους υπαλλήλους και πελάτες. Κι ενώ ο ντετέκτιβ Φρέιζερ που αναλαμβάνει την υπόθεση προσπαθεί να ανακαλύψει ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα των απαγωγέων, η Μαντλίν, εκπρόσωπος των συμφερόντων του ιδιοκτήτη της Τράπεζας, διαπραγματεύεται με τον αρχηγό των ληστών για να μην αποκαλυφθεί το περιεχόμενο μιας θυρίδας. Αυτή είναι εν ολίγοις η υπόθεση με ευρηματικό τέλος και διάρκεια μόλις 129 λεπτών. Θα μου πείτε κι άλλες ταινίες είχαν ανάλογο περιεχόμενο, αλλά αυτή έχει κοινά στοιχεία με την ισπανική σειρά που χαρακτηρίζεται από πολλά σκηνοθετικά κενά.

Η έφοδος της Τόκυο με μοτοσικλέτα στο φρουρούμενο νομισματοκοπείο, ο εκφοβισμός του Ρώσου φύλακα της μάνδρας, αλλά και πολλά άλλα κομμάτια που βοηθούν στη συνέχεια της σειράς είναι παρατραβηγμένα. Με αποκορύφωμα το πόσο γρήγορα πείσθηκε η επιθεωρήτρια να πάει με τους καλούς, αλλά και η σιωπή του βοηθού της μόλις συνήλθε από το κώμα.

Βέβαια η σειρά δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, έχει όμως μερικές ανατρεπτικές σεκάνς, όπως η αλλαγή της μάσκας από Νταλί σε Μουνκ, ο τρόπος κατασκοπείας στο νοσοκομείο και μερικές άλλες. Κατά τα άλλα μετατρέπεται σε σαπουνόπερα με τις τραβηγμένες ερωτικές καταστάσεις , τα ατελείωτα φλας μπακ, ενώ η απέραντη φλυαρία συρρικνώνεται εκπληκτικά στο τελείωμα της σειράς, όπου η απόδραση περιορίζεται σε ένα μόλις επεισόδιο…

Tα μεγέθη εξάλλου δεν είναι συγκρίσιμα, άλλο μια ταινία του Σπαικ Λη, και άλλο μια τηλεοπτική σειρά του Άλε Πίνα!