Τα γεγονότα της 10ης Απριλίου

Όχι πως είχα ξεχωρίσει τη 10η Απριλίου για κάποιο λόγο, τυχαία μέρα είναι και, στο παράξενο 2021, έτυχε να είναι Σάββατο, οπότε είχα αρκετό χρόνο για τη χρονομηχανή. Βρήκα εκεί μέσα διάφορα και στάθηκα σε κάποια. Κάθε άνθρωπος θα ξεχώριζε ίσως διαφορετικά πράγματα για να σταθεί η μνήμη, η φαντασία και η σκέψη του.

Λοιπόν, 10^η Απριλίου του 1826 ξεκίνησε η έξοδος του Μεσολογγίου και το μυαλό μου πλημμύρισαν οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Τη 10^η Απριλίου του 1896 τερμάτισε ο Σπύρος Λούης στο Καλλιμάρμαρο – στις 10 Απριλίου απέπλευσε και ο Τιτανικός από το Σάουθάμπτον το 1912 – 10 Απριλίου σκότωσαν στο Μεξικό τον Εμιλιάνο Ζαπάτα το 1919 - 10 Απριλίου ήταν όταν ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ ανακοίνωσε επίσημα το 1970 τη διάλυση των Μπιτλς. Την ίδια ημερομηνία του 1925 εκδόθηκε και «Ο Μεγάλος Γκατσμπι» του Φ.Σ.Φιτζέραλντ. Διάβασα επίσης πως στις 10 Απριλίου του 1849 κατοχύρωσε την εφεύρεσή του, την «παραμάνα», ένας εφευρέτης που τον έλεγαν Ουόλτερ Χαντ. 10 Απριλίου ήταν και όταν άνοιξε το πρώτο ξενοδοχείο στη Χαβάη το 1825 και δεν ξέρω αν μου φάνηκε πιο εντυπωσιακό αυτό το γεγονός ή η παραμάνα.

Κι ακόμα, δύο ιστορίες που τις ενώνει μόνο μια κοινή λέξη και τίποτ’ άλλο: «χυτήριο». Η πρώτη ιστορία, δυστυχώς, δεν έχει τέλος και γι’ αυτό ξεκινώ με αυτήν κι επιλέγω για δεύτερη εκείνη με το χάπι εντ.

Στις 10 Απριλίου του 1516 δημιουργήθηκε το 1^ο «γκέτο» στην Ιστορία. Η Δημοκρατία της Βενετίας αποφάσισε ν’ απομονώσει εκεί την εβραϊκή κοινότητα και να ονομάσει Γκέτο τη «συνοικία της απομόνωσης», από την ιταλική λέξη που, όπως διάβασα, σημαίνει χυτήριο,. Ένα παλιό χυτήριο κανονιών έγινε η γειτονιά των «ελεύθερων πολιορκημένων Εβραίων», πίσω από τα τείχη, που έκλειναν μετά τη δύση του ήλιου. Το χυτήριο της Βενετίας με «πήγε» στις 10 Απριλίου του 1858 στο χυτήριο του Ουάιτσάπελ, όπου ξανα-χύθηκε η Μεγάλη Καμπάνα Μπιγκ Μπεν. Αυτή είναι η δεύτερη ιστορία, η «λιγότερο βαριά», αν και «η πρωταγωνίστριά της» ζυγίζει ανάμεσα στους 16 και τους 14 τόνους. Είχαν προηγηθεί οι περιπέτειες του 1856: οι εορτασμοί στο χυτήριο («γκέτο») του Στόκτον ον Τι, η καταιγίδα επάνω στο πλοίο «Το Κύμα» έως ότου φτάσει ασφαλής η πρώτη καμπάνα στο Λονδίνο, το υπερβάλλον βάρος της καμπάνας κατά 2 τόνους, η αποτυχία της να ηχήσει τη νότα Ε και η χρόνια εμπλοκή της επιστήμης της καμπανολογίας (την οποία ως σήμερα γνώριζα τόσο καθόλου όσο τον εφευρέτη Ουόλτερ Χαντ).

Κι έτσι, φτάσαμε στο 1858 για να ηχήσει πλέον σωστά η καμπάνα τη νότα Ε και να ανέβει στο κωδωνοστάσιο του Ουεστμίνστερ κατά 2 τόνους ελαφρύτερη και προς ανακούφιση μεταλλουργών και καμπανολόγων, αφού η καμπανα Μπιγκ Μπεν είχε ξανα-καλουπωθεί πανηγυρικά στο χυτήριο του Ουάιτσάπελ στις 10 Απριλίου.