Η ανάλυση των μονομάχων του final four της EuroLeague

Ενώ το Ελληνικό μπάσκετ είναι βουτηγμένο σε μια, κυριολεκτικά, υπαρξιακή κρίση με αβέβαιο το μέλλον του οι Ευρωπαίοι μπασκετόφιλοι είναι έτοιμοι να απολαύσουν ένα ακόμα final four που φέτος θα γίνει σε μια από τις πιο μπασκετικές πόλεις της Ευρώπης, τη Βιτόρια της Βασκωνίας και δυστυχώς θα γίνει χωρίς Ελληνική συμμετοχή αφού ο μεν Ολυμπιακός μετά από χρόνια απέτυχε να μπει στα πλέι οφ κάνοντας έναν ανεξήγητα τραγικό δεύτερο γύρο ενώ ο Παναθηναικός, που με ένα ντεμαράζ στα τελευταία παιχνίδια , κάλυψε το χαμένο έδαφος και μπήκε στα πλέι οφ ουσιαστικά δεν διεκδίκησε πότε την είσοδο του στη τελική τετράδα αφού αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ κατώτερος της Ρεάλ.

Όπως σε κάθε final four η κάθε ομάδα έχει τις πιθανότητες της και ειδικά φέτος που έφτασαν εκεί οι 4 ομάδες που κατά τεκμήριο επένδυσαν τα περισσότερα χρήματα από οποιονδήποτε άλλον και από την αρχή ήταν τα φαβορί για να φτάσουν εκεί ειδικά από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έπαθε καθίζηση.
Εμείς σήμερα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ανάλυση των 4 ομάδων που συμμετέχουν και να δούμε τα χαρακτηριστικά της κάθε μίας εξ αυτών.

Φενέρμπαχτσε-Αναντολού Εφές

Ξεκινάμε από το ζευγάρι των Τούρκικων ομάδων που είναι Φενέρ- Εφες.
Εδώ έχουμε έναν εμφύλιο με ότι ιδιαιτερότητες μπορεί να έχει πάντα ένα τέτοιο παιχνίδι και όποιος βιαστεί να βαφτίσει ΤΗ Φενέρ σαν μεγάλο φαβορί θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός και θα πρέπει να αναλογιστεί ότι η Εφες φέτος έχει κερδίσει την αντίπαλό της ήδη 3 φορές σε πρωτάθλημα, ευρωλίγκα και σούπερ καπ Τουρκίας.
Ξεκινώντας από τη Φενέρ θα πρέπει να πούμε ότι σίγουρα ήταν η καλύτερη και σταθερότερη ομάδα της κανονικής περιόδου, μια ομάδα πολύ σκληρή και με εξαιρετική αμυντική λειτουργία που όταν χρειαστεί θα παίξει και στα όρια του φάουλ αν όχι και με πολλά φάουλ και όσα σφυριχτούν.

Στην επίθεση δεν της αρέσει να ανοίγει πολύ το γήπεδο και να πηγαίνει σε πολλές επιθέσεις ανοιχτού γηπέδου αφού ξέρει ότι στο παιχνίδι 5 εναντίον 5 είναι πολύ αποτελεσματική και μάλιστα με πολλούς τρόπους αφού έχει και παιχνίδι χαμηλού ποστ, βασικά με τον Βέσελι αλλά και με όποιο πλεονέκτημα ύψους προκύψει, αλλά και παιχνίδι από την περιφέρεια με τον Σλούκα εκεί να κρατάει τα ηνία της ομάδας και να κάνει μια εξαιρετική χρονιά και σαν εκτελεστής αλλά και σαν δημιουργός.

Ένα μειονέκτημα της Φενέρ είναι ότι οι τραυματισμοί των Ντατόμε, Λοβρέν και Κάλινιτς με πιθανούς απόντες τους δύο πρώτους θα της συρρικνώσουν τις επιλογές και ο κόουτς Ομπράντοβιτς θα αναγκαστεί η να ψάξει πιο βαθιά στον πάγκο του όπως έκανε στα πλέι οφ με την ενεργοποίηση του Γκιουλέρ η το πιθανότερο , όπως κάνει συνήθως σε αυτά τα παιχνίδια, να κλείσει το rotation με τον κίνδυνό της φθοράς να παραμονεύει πάντα.

Ντίξον και Σλούκας έχουν πια μεγάλη εμπειρία από αυτά τα παιχνίδια, ο Γκούντουριτς φέτος είναι εξαιρετικά βελτιωμένος ειδικά από το τρίποντο και απολαμβάνει της μεγάλης εμπιστοσύνης του Ομπράντοβιτς και σε μια θέση που αν δεν παίξει ο Ντατόμε και με τον Κάλινιτς να προέρχεται από τραυματισμό και τον Γκριν παρκαρισμένο στον πάγκο να υπάρξει πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ γιατί αυτοί οι τρεις σουτάρουν από το τρίποντο με ποσοστό πάνω από το 40%.

Στη front line μεγάλο βάρος θα πέσει στον Βέσελι αφού ο Λοβρέν θα λείπει σίγουρα και ο Ντουβερίογλου όσο βελτιωμένος και να είναι δεν παύει να είναι άπειρος και ευάλωτος όταν πρέπει να παίξει άμυνα μακριά από το καλάθι ενώ μια μετατόπιση του Μέλι στο 5 κονταίνει πολύ την ομάδα αλλά βέβαια τη κάνει πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη στην επίθεση της χάρις στην ικανότητα του Μέλι να παίζει πολύ καλά και μέσα αλλά και από το τρίποντο.

Από την άλλη πλευρά η Εφές είναι μια διαφορετικού τύπου ομάδα, μια ομάδα που της αρέσει να τρέχει στον αιφνιδιασμό και κυρίως μία ομάδα που της αρέσει να πυροβολεί από το τρίποντο με το οποίο ζει και πεθαίνει. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι όλοι οι βασικοί της περιφερειακοί παίκτες, Λάρκιν, Μπομπουά, Μίσιτς, Σιμόν και Άντερσον έχουν περισσότερες προσπάθειες για τρίποντο παρά για δίποντο.

Σε αντίθεση με την περιφερειακή γραμμή όπου υπάρχουν οι εκπληκτικοί φέτος Λάρκιν και Μίσιτς αλλά και μεγάλος πλουραλισμός με πολλές εναλλακτικές λύσεις στη γραμμή των ψηλών δεν είναι τόσο ρόδινα τα πράγματα αφού ο Ντάνστον κουβαλάει μεγάλο φορτίο ενώ ο αντικαταστάτης του Πλάις είναι σίγουρο ότι όση ώρα παίξει θα αποτελέσει στόχο για την επίθεση της Φενέρ που θα χτυπήσει εκεί με pick n’ roll του Σλούκα και του Ντίξον για να εκμεταλλευτεί τα αργά του πόδια.

Συνοψίζοντας σημεία κλειδιά αυτού του παιχνιδιού θα είναι :

1) η περιφερειακή άμυνα της Φενέρ πάνω στους σουτέρ της Εφές.

2) Ο ρυθμός του παιχνιδιού. Παιχνίδι πολλών επιθέσεων συμφέρει την Εφές, αντίθετα ένα παιχνίδι σετ ελεγχόμενου ρυθμού είναι σαφές ότι εξυπηρετεί τη Φενέρ και

3) Μεγάλο ρόλο θα παίξει ποιος θα καταφέρει να φθείρει περισσότερο τον αντίπαλο ψηλό αφού εκεί και οι δυο ομάδες δεν έχουν πολλές εναλλακτικές αξιόπιστες λύσεις.

Ρεάλ Μαδρίτης-ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Εδώ τώρα μιλάμε για μια μονομαχία μεταξύ δυο γεμάτων ομάδων, ομάδων με εξαιρετικό ταλέντο, ομάδων που παίζουν ένα όμορφο μπάσκετ και παρόλο που στην κανονική περίοδο δεν ήταν ιδιαίτερα σταθερές όλοι μας ξέρουμε ότι είναι δύο εξαιρετικά ποιοτικές ομάδες.

Σε μια σύντομη ανάλυση μπορούμε να πούμε ότι και οι δύο ομάδες έχουν έναν εντυπωσιακό πλουραλισμό στην επίθεση. Η ΤΣΣΚΑ χάρις στην περιφέρεια της στην οποία εκτός του εξαιρετικού διδύμου Ντε Κολό , Ροντρίγκεζ υπάρχουν ακόμα οι εξαιρετικοί Χίγκινς, Κλάιμπερν , Χάκετ αλλά και ο σπουδαίος εργάτης Αντόνοφ. Κυριολεκτικά δεν ξέρεις από πού να προστατευτείς.

Στη γραμμή των ψηλών λείπουν τα μεγάλα ύψη αλλά περισσεύει η αθλητικότητα των Χάινς, Χάντερ και Πήτερς.

Από την άλλη πλευρά η Ρεάλ είναι η ομάδα της Ευρωλίγκα που μπορεί να σε τσακίσει αν βρει ρυθμό και τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο ενώ ταυτόχρονα είναι πιο ισορροπημένη ομάδα αφού τη σπουδαία της περιφερειακή γραμμή όπου ο Καμπάτσο κόντρα σε κάθε λογική αντικατέστησε τον Ντόντσιτς επάξια αλλά υπάρχουν ακόμα και οι Κοζέρ, Κάρολ, Ρούντι, Τέιλορ και βέβαια ο Γιούλ που επέστρεψε από τον τραυματισμό του, συμπληρώνει μια πανίσχυρη front line, η ισχυρότερη στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ με τα μεγάλα ύψη αλλά και την ποιότητα τον Ταβάρες , Αγιούν, Ράντολφ που συμπληρώνονται από την εμπειρία και πανουργία του Ρέγιες και τα μεγάλα αθλητικά προσόντα του Τόμπκινς.

Σημεία κλειδιά του παιχνιδιού θα είναι κατά τη γνώμη μου τα εξής:

1) Ο έλεγχος των ριμπάουντ. Ποιος θα επικρατήσει; Η αθλητικότητα της ΤΣΣΚΑ η τα ύψη και το μεγαλύτερο βάθος σε ψηλούς της Ρεάλ.

2) Ο ρυθμός του παιχνιδιού. Το ανοιχτό γήπεδο πάντα είναι στα υπέρ της Ρεάλ χωρίς όμως να υστερεί σε αυτό και η ΤΣΣΚΑ

3) Μεγάλο ρόλο θα παίξει το παιχνίδι στο χαμηλό ποστ. Ο κόουτς Ιτούδης πάντα ψάχνει την υπεροχή κοντά στο καλάθι. Αυτή ολοφάνερα δεν την έχει στη γραμμή των ψηλών και είμαι σίγουρος ότι θα τη ψάξει με τους περιφερειακούς του παίκτες απέναντι στους περιφερειακούς της Ρεάλ και ειδικά απέναντι στον Καμπάτσο. Στα πλαίσια αυτής της λογικής προβλέπω να θυσιάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Ροντρίγκεζ , ειδικά όση ώρα παίζει ο Καμπάτσο, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να ματσάρει χαμηλά ο Καμπάτσο.

Από την άλλη είναι βέβαιο ότι ο κόουτς Λάσο θα ακουμπήσει πολύ τη μπάλα στους ψηλούς του που είναι σαφές ότι υπερέχουν σε ύψος.
Μεγάλο προπονητικό ενδιαφέρον θα έχει το πώς θα επιλέξουν να αμυνθούν οι δύο προπονητές στο χαμηλό ποστ.

4) Τέλος ίσως παίξει ρόλο η κακή ψυχολογία της ΤΣΣΚΑ όταν βρίσκεται στα final four.
Αυτή ήταν η ανάλυση μας για τα δύο παιχνίδια και μακάρια να δούμε δύο συγκλονιστικά και όμορφα παιχνίδια και μακάρι το Ελληνικό μπάσκετ να ξαναστείλει εκπρόσωπο του την επόμενη φορά. Το εύχομαι, δεν το ελπίζω αν οι δύο μεγάλες ομάδες μας δεν σταματήσουν τη στείρα πολεμική τους και αντί να τσακώνονται να φροντίσουν να φτιάξουν καλύτερες ομάδες. Με την ευχή αυτή σας αφήνω. Καλή απόλαυση……